• Στη Ρόδο η στελέχωση των Πυροσβεστικών Υπηρεσιών είναι ήδη ανεπαρκής, η έλλειψη επίγειων δυνάμεων δεν μπορεί να καλυφθεί ούτε με τα πλέον σύγχρονα εναέρια μέσα • Τι γίνεται με τα εναέρια μέσα
Στα προβλήματα, την υποστελέχωση και τις ελλείψεις σε εξοπλισμό των πυροσβεστικών δυνάμεων της περιοχής μας και κυρίως των νησιών, αναφέρεται σε δηλώσεις του προς τη “δ” ο πρόεδρος της Ένωσης Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος Δωδεκανήσου, κ. Ιωάννης Χατζηκυριάκος.
«Βασικό μας αίτημα παραμένει η υποστελέχωση. Βάσει των οργανικών θέσεων το Πυροσβεστικό Σώμα εγκρίνει κάθε χρόνο έναν αριθμό πυροσβεστών. Τα στοιχεία δείχνουν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλά η πραγματικότητα δεν είναι τόσο απλή. Οι απαιτήσεις και οι ιδιαιτερότητες έχουν αυξηθεί καθώς σε ένα νησί δεν υπάρχουν όμορες υπηρεσίες. Για τον λόγο αυτό απαιτούνται περισσότερα άτομα κι εμείς ζητούμε να γίνει μια αναδιοργάνωση του Σώματος και οι οργανικές θέσεις να βγαίνουν βάσει των πραγματικών αναγκών και ιδιαιροτήτων της κάθε περιοχής. Η Ρόδος π.χ. δεν μπορεί να έχει τις ίδιες ανάγκες με μια περιοχή που βρίσκεται στη στεριανή χώρα –όπου υπάρχουν άλλες υπηρεσίες και προϋποθέσεις που μπορούν να συνδράμουν σε κάθε περίπτωση» -όπως ανέφερε.
Ο κ. Χατζηκυριάκος, είπε ακόμη ότι πριν από 10 χρόνια τα περιπολικά της ΠΥΡ ήταν κατά 50% αυξημένα σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα, ενώ οι απαιτήσεις αυξάνονται κατακόρυφα κάθε χρόνο λόγω της νησιωτικότητας, της επιχειρηματικής δραστηριότητας και της αύξησης του πληθυσμού κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
«Ο πληθυσμός κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής σεζόν αυξάνεται κατακόρυφα ενώ οι επιχειρήσεις που ανοίγουν ή επεκτείνονται κ.λπ. έχουν απαιτήσεις. Σε όλα αυτά, προστίθεται η κλιματική κρίση που επηρεάζει τα δεδομένα. Μόνο στη Ρόδο η στελέχωση των Πυροσβεστικών Υπηρεσιών είναι ήδη ανεπαρκής, η έλλειψη επίγειων δυνάμεων δεν μπορεί να καλυφθεί ούτε με τα πλέον σύγχρονα εναέρια μέσα…», ανέφερε.
Να σημειωθεί ότι η Ένωση Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος Δωδεκανήσου απέστειλε πριν από ένα μήνα επιστολή προς τον υπουργό Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας με αφορμή την υπ’ αριθ. 12107 Φ.702.15/28-02-2025 Διαταγή του Αρχηγείου Πυροσβεστικού Σώματος, με την οποία αναθεωρήθηκαν και επικαιροποιήθηκαν τα Επιχειρησιακά Σχέδια Αντιμετώπισης Δασικών Πυρκαγιών σε όλη την Επικράτεια, συμπεριλαμβανομένης και της Δωδεκανήσου, και με την οποία εγείρονται σοβαροί προβληματισμοί.
«Πώς ακριβώς υλοποιούνται στην πράξη αυτοί οι σχεδιασμοί, όταν δεν υφίσταται το αναγκαίο έμψυχο δυναμικό στα νησιά για να τους υποστηρίξει; Είναι επιχειρησιακά σχέδια με αντίκρισμα ή απλές ασκήσεις επί χάρτου;» – αναρωτιέται.
Σχετικά με τα εναέρια μέσα, όπως αναφέρεται, είναι αναγκαία, κρίσιμα και εντυπωσιακά στη δράση τους, όμως λειτουργούν υποστηρικτικά. Η ρίψη νερού ή αφρού από αέρος επιβραδύνει τη φωτιά και δημιουργεί συνθήκες για προσβολή της από το έδαφος. Χωρίς την άμεση επέμβαση και “κατάσβεση” από τις επίγειες δυνάμεις, η φωτιά αναζωπυρώνεται εύκολα μόλις στεγνώσει το έδαφος από τη ρίψη. Σύμφωνα με αναφορές επιχειρησιακών διοικήσεων και μελέτες, όπως το πόρισμα Goldammer για τις μεγάλες πυρκαγιές του 2007 στην Ελλάδα, η ετήσια έκθεση του Ευρωπαϊκού Συστήματος Πληροφοριών για τις Δασικές Πυρκαγιές (EFFIS), τα εθνικά Επιχειρησιακά Σχέδια Δασοπυρόσβεσης, καταγράφεται επανειλημμένα ότι η συντριπτική πλειονότητα των επιτυχημένων κατασβέσεων γίνεται με βάση την ταχύτητα προσέγγισης και δράσης των επίγειων ομάδων.
Επιπλέον:
-Τα περισσότερα εναέρια μέσα μπορούν να επιχειρούν μόνο λίγες ώρες ανά ημέρα λόγω τεχνικών περιορισμών και καιρικών συνθηκών. Επιπλέον, σε ορεινά ή δασωμένα σημεία με καπνό ή κακές ορατότητες, συχνά δεν μπορούν να επιχειρήσουν με ασφάλεια.
– Ακόμη και οι συνεχείς ρίψεις νερού χωρίς παρουσία επίγειων δυνάμεων να “κλείσουν” και να ασφαλίσουν το μέτωπο, δεν αποτρέπουν την εξάπλωση, ιδιαίτερα αν υπάρχει άνεμος ή ξερή βλάστηση.
-Ιδίως στα νησιά, όπως η Ρόδος, όπου η στελέχωση των Πυροσβεστικών Υπηρεσιών είναι ήδη ανεπαρκής, η έλλειψη επίγειων δυνάμεων δεν μπορεί να καλυφθεί ούτε με τα πλέον σύγχρονα εναέρια μέσα.
– Η εμπειρία δείχνει πως αν η φωτιά δεν περιοριστεί στο πρώτο δίωρο, τείνει να εξελιχθεί σε μεγάλης έκτασης πυρκαγιά. Σε εκείνο το κρίσιμο πρώτο διάστημα, οι τοπικές επίγειες δυνάμεις είναι ο καθοριστικός παράγοντας.
– Το λειτουργικό κόστος των εναέριων μέσων είναι τεράστιο (χιλιάδες ευρώ ανά πτήση/ώρα), ενώ συχνά η απόδοσή τους είναι περιορισμένη χωρίς κατάλληλη υποστήριξη από κάτω. Επένδυση σε ανθρώπινο δυναμικό, κατάρτιση και επίγεια μέσα αποδίδει πιο σταθερά και διατηρήσιμα αποτελέσματα.
«Η αεροπυρόσβεση είναι εργαλείο, όχι πανάκεια. Χωρίς επαρκή, κατάλληλα εξοπλισμένα και εκπαιδευμένα επίγεια πληρώματα, η κατάσβεση είναι επισφαλής. Ειδικά σε περιοχές όπως η Δωδεκάνησος, όπου οι αποστάσεις, η νησιωτικότητα και η υποστελέχωση είναι υπαρκτά προβλήματα, η επένδυση στον επίγειο μηχανισμό δεν είναι απλώς αναγκαία, είναι μονόδρομος» -καταλήγει ο κ. Χατζηκυριάκος.
