Τέλος καλό, όλα καλά με την προχθεσινή φωτιά στο Μόντε Σμίθ. Εκείνο που δεν φαίνεται να είναι καλό, είναι τα ξερόχορτα σε μια περιοχή, που δεν την λες μακριά από την πόλη, αλλά κυρίως, σε μια περιοχή που δεν είναι η πρώτη φορά που τρέχουν τα πυροσβεστικά. Χαμένες πάνε οι οδηγίες της Πυροσβεστικής κάθε χρόνο με την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου για καθαρισμό δημόσιων και ιδιωτικών χώρων. Χαμένα πάνε και τα λόγια, όλων όσων κρούουν καμπανάκια, πως τα φαινόμενα της κλιματικής αλλαγής είναι εδώ και θα πρέπει να αλλάξει ο προγραμματισμός και η νοοτροπία μας. Να θωρακιστούμε απέναντι σ’ αυτά. Και δεν μιλούν μόνον για πλημμύρες, αλλά και φωτιές οι οποίες θα γίνονται όλο και πιο έντονες, όλο και πιο συχνές, με τη βοήθεια περίεργων φαινομένων ανέμων (βλέπε Μάτι). Να θυμίσουμε, πως η αποψίλωση είναι υποχρέωση του Δήμου τόσο των δημόσιων, αλλά και των ιδιωτικών χώρων, των οποίων οι ιδιοκτήτες αδιαφορούν. Για να ξέρουμε ποιος θα φταίει, σε μια πιθανή καταστροφή. Η τουλάχιστον από που ξεκίνησε. Όχι ότι θα βρούμε άκρη, αλλά να μη χανόμαστε κι εμείς μέσα σε ανευθυνοϋπεύθυνους των κατά καιρούς καταστροφών ή τραγωδιών. Υ.Γ Επίσης, η αρμοδιότητα για την εξέταση καταγγελιών περί μη συμμόρφωσης των υπόχρεων για αποψίλωση και καθαρισμό ανήκει στους Δήμους. Δεν θα ήταν άσχημη ιδέα για μερικές καταγγελίες. Ας πιέσουμε κι ας πιεστούμε προκειμένου να αλλάξουμε. Δεν μπορεί… κάποτε θα τα καταφέρουμε. Δεν έχουμε και άλλη επιλογή όπως εξελίσσονται τα νέα δεδομένα.
