• Καμία ιατρική αμέλεια δεν διαπιστώθηκε • Το Δικαστήριο έκρινε ότι η δυστοκία ώμων δεν μπορούσε να προβλεφθεί και ότι ο τοκετός εξελίχθηκε ομαλά
Το Τριμελές Εφετείο Δωδεκανήσου επικύρωσε πρωτοβάθμια απόφαση με την οποία απορρίφθηκε αγωγή αποζημίωσης που είχαν καταθέσει οι γονείς ανήλικης, για μόνιμη αναπηρία στο άνω άκρο της κόρης τους, συνέπεια – όπως υποστήριζαν – ιατρικών σφαλμάτων κατά τον τοκετό. Το Δικαστήριο έκρινε ομοφώνως πως δεν προκύπτει ευθύνη του θεράποντος ιατρού ούτε της ιδιωτικής κλινικής, απορρίπτοντας πλήρως την έφεση που άσκησαν οι ενάγοντες.
Οι ενάγοντες – οι γονείς της ανήλικης – ισχυρίστηκαν ότι κατά τον τοκετό τον Μάιο του 2013, ο θεράπων ιατρός προχώρησε σε χειρισμούς με σικύα (βεντούζα) και σε πίεση επί της κοιλιακής χώρας της επιτόκου (Kristeller), παρότι υπήρχαν ενδείξεις ότι το έμβρυο βίωνε εμβρυική δυσπραγία. Σύμφωνα με την αγωγή, η παράλειψη διενέργειας καισαρικής τομής και η απότομη έξοδος του εμβρύου οδήγησαν σε σοβαρή κάκωση του βραχιόνιου πλέγματος, αφήνοντας το παιδί με 67% αναπηρία στο αριστερό χέρι.
Η οικογένεια ζητούσε:
• 700.000 ευρώ ως αποζημίωση για την ηθική βλάβη του τέκνου τους,
• 300.044 ευρώ για δαπάνες που αφορούσαν στην αποκατάσταση,
• και ποσά για ταξίδια, διαμονές και νοσηλείες στο εξωτερικό, καθώς μετέβησαν επανειλημμένα σε εξειδικευμένα κέντρα αποκατάστασης στη Γαλλία.
Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο είχε ήδη απορρίψει την αγωγή με την απόφαση 32/2023. Το Εφετείο, εξετάζοντας τα αποδεικτικά στοιχεία – μεταξύ των οποίων εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης, καρδιοτοκογραφήματα, ιατρικές γνωμοδοτήσεις και ένορκες βεβαιώσεις – κατέληξε πως:
• Η πορεία της εγκυμοσύνης ήταν ομαλή,
• Ο τοκετός διήρκεσε φυσιολογικό χρονικό διάστημα για πρωτοτόκο γυναίκα,
• Η δυστοκία ώμων που εμφανίστηκε δεν ήταν προβλέψιμη,
• Και ότι οι χειρισμοί του ιατρού ήταν εντός των ορίων της ιατρικής πρακτικής.
Το Δικαστήριο αποδέχθηκε τις θέσεις των ιατρικών πραγματογνωμόνων, μεταξύ των οποίων του γυναικολόγου Β. Παπαμαργαρίτη και του νευρολόγου Β. Καραγιάννη, ότι οι ενδείξεις για πρόβλημα κατά τη διάρκεια του τοκετού ήταν ανύπαρκτες μέχρι τη στιγμή της ξαφνικής εμφάνισης δυστοκίας ώμων. Το παιδί, μετά τη γέννησή του, βαθμολογήθηκε με Apgar 8 και 10 κατά το 1ο και 5ο λεπτό αντίστοιχα, ένδειξη καλής γενικής κατάστασης.
Απορρίφθηκε επίσης ο ισχυρισμός ότι η χρήση ωκυτοκίνης ή η εφαρμογή χειρισμού Kristeller οδήγησαν στη βλάβη. Το Δικαστήριο δέχθηκε ότι ο Kristeller έγινε πριν την εμφάνιση της δυστοκίας και σε προσπάθεια ενίσχυσης των εξωθήσεων – κάτι που επιβεβαιώθηκε από τις καταθέσεις της μαίας και του αναισθησιολόγου που ήταν παρόντες.
Η ιατρική κρίση του ιατρού, σημειώνει η απόφαση, «ήταν εύλογη και σύμφωνη με την ιατρική δεοντολογία», ενώ η δυστοκία ώμων παραμένει σπάνια, αιφνίδια και με υψηλό ποσοστό επιπλοκών ακόμη και με άμεση και σωστή αντιμετώπιση.
Η ανήλικη, όπως επιβεβαιώθηκε, υποβλήθηκε σε επανειλημμένες χειρουργικές επεμβάσεις και εργοθεραπείες, ωστόσο η βλάβη παρέμεινε μόνιμη, επηρεάζοντας τη λειτουργικότητα του αριστερού άνω άκρου και περιορίζοντας τη μελλοντική επαγγελματική της επιλογή.
Το Εφετείο απέρριψε και την παράλληλη επικουρική έφεση του ιατρού κατά της ασφαλιστικής εταιρείας, καθώς η κύρια αγωγή κρίθηκε αβάσιμη και δεν αναγνωρίστηκε υποχρέωση αποζημίωσης.
Οι δικηγόροι που παρέστησαν στην υπόθεση ήταν:
• για την πλευρά της οικογένειας, η Κυριακή Πακιρτζίδου (ΔΣΘ),
• για την πλευρά των εναγομένων, οι Γρηγόριος Μοράρης (ΔΣ Ρόδου), Ευάγγελος Λύτρας (ΔΣ Αθηνών) και Νικόλαος Σκορδίλης (ΔΣ Ρόδου).
Η απόφαση καταγράφει αναλυτικά τα όρια του επιτρεπτού ιατρικού ρίσκου και επιβεβαιώνει πως η ατυχής έκβαση δεν συνιστά από μόνη της ιατρική αμέλεια, όταν έχουν τηρηθεί τα πρωτόκολλα και δεν υπάρχει αποδεδειγμένη παράβαση των κανόνων της επιστήμης.
