Στα ψιλά της γραφειοκρατίας, μέσα σε χιλιάδες σελίδες του Κτηματολογίου, κρύβεται μία από τις πιο καλοσχεδιασμένες και διαχρονικές απάτες της τελευταίας δεκαετίας. Μια μέθοδος που εξελίσσεται αθόρυβα, κάτω από τη μύτη των Αρχών, αξιοποιώντας τα τυφλά σημεία του νόμου και τις παθογένειες ενός κρατικού συστήματος που λειτουργεί αργά και άνισα.
Μια απάτη που, όπως όλα δείχνουν, δεν αφορά μία μόνο περιοχή αλλά αποτελεί πανελλαδικό φαινόμενο, με επίκεντρο τα περιζήτητα «φιλέτα» – παραθαλάσσια ακίνητα, εκτάσεις σε νησιά, οικόπεδα σε τουριστικές ζώνες ή σε ακριβές αστικές περιοχές όπως η Γλυφάδα, η Βούλα, η Κηφισιά, η Ρόδος, η Σαντορίνη, η Μύκονος. Εκεί που η σιωπή ενός παλιού ιδιοκτήτη ή η απουσία ενός κληρονόμου μετατρέπεται σε χρυσή ευκαιρία για επιτήδειους.
Η μέθοδος δεν έχει θόρυβο. Δεν χρειάζονται ούτε σπασμένες πόρτες, ούτε ψεύτικα πληρεξούσια, ούτε βιαστικές κινήσεις. Το μόνο που χρειάζεται είναι χρόνος, γνώση του συστήματος και οι σωστές διασυνδέσεις. Ο πρώτος κρίκος της αλυσίδας είναι η πληροφορία. Μέσα στο Κτηματολόγιο -ή καλύτερα μέσω συγκεκριμένων υπαλλήλων που έχουν πρόσβαση στα δεδομένα- εντοπίζονται ακίνητα τα οποία έχουν καταγραφεί ως «αγνώστου ιδιοκτήτη».
Πρόκειται για περιουσίες που ενώ κτηματογραφήθηκαν, δεν δηλώθηκαν εμπρόθεσμα από τους νόμιμους ιδιοκτήτες τους. Συχνά οι λόγοι είναι ανθρώπινοι: ηλικιωμένοι που πέθαναν χωρίς διαθήκη ή κληρονόμους που να γνωρίζουν την ύπαρξη του ακινήτου, Έλληνες του εξωτερικού που δεν ενημερώθηκαν ποτέ για τη διαδικασία, διαλυμένες οικογένειες, ακίνητα χωρίς τίτλους ή με προβληματικά συμβόλαια.
Αφού εντοπιστεί το ακίνητο, ξεκινά η δεύτερη πράξη. Κάποιος εμφανίζεται και καταθέτει αίτημα διόρθωσης της αρχικής εγγραφής. Με τη συνδρομή δικηγόρου, υποστηρίζει ότι κατέχει το ακίνητο επί σειρά ετών και ζητά να εγγραφεί ως ιδιοκτήτης, επικαλούμενος χρησικτησία. Συνήθως παρουσιάζονται πλαστά ή μεθοδευμένα «στοιχεία»: έγγραφα που δείχνουν ότι πληρώνει ΕΝΦΙΑ, λογαριασμούς ΔΕΗ, φωτογραφίες περίφραξης, ίσως και ψευδομάρτυρες που καταθέτουν ότι «ο κύριος το έχει από το ’95».
Αλλά η αληθινή παγίδα στήνεται στο επόμενο βήμα. Τότε εμφανίζεται ένας δεύτερος διεκδικητής. Δεν είναι τυχαίος. Είναι μέλος του ίδιου κυκλώματος και έχει έναν μόνο σκοπό: να ξεκινήσει αντιδικία. Να δημιουργηθεί δηλαδή δικαστική διαδικασία – με την ψευδαίσθηση μιας πραγματικής διαμάχης για το ακίνητο. Η υπόθεση οδηγείται στα δικαστήρια. Ξεκινά ένας δικαστικός μαραθώνιος, που μπορεί να κρατήσει χρόνια, με ενστάσεις, εφέσεις, αναβολές και μαρτυρίες.
Πηγή: newmoney.gr
