• Παρά την πληθώρα εκλεγμένων στελεχών, ο δήμαρχος Αλέξανδρος Κολιάδης επενδύει σε μια μικρή διοικητική ομάδα με διπλούς ρόλους και χωροταξικές ασυμμετρίες, αφήνοντας αναξιοποίητες δυνάμεις και θρέφοντας εσωτερικές ρωγμές
Η αιφνίδια απομάκρυνση της κ. Στεφανίας Στάγκα από τη θέση της εντεταλμένης συμβούλου Ιαλυσού δεν είναι ένα μεμονωμένο διοικητικό γεγονός.
Λειτουργεί ως καταλύτης που φωτίζει τον τρόπο με τον οποίο δομείται και ασκείται η εξουσία στον Δήμο Ρόδου μετά τις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές.
Η παράταξη «ΕΝΑ», παρά το γεγονός ότι διέθετε πλήθος υποψηφίων και πλέον εκλεγμένων στελεχών, εμφανίζεται να διοικεί μέσω μιας στενής ομάδας προσώπων με συσσωρευμένες αρμοδιότητες, συχνά χωρίς θεματική συνάφεια ή χωροταξική λογική.
Το αποτέλεσμα είναι η σταδιακή απαξίωση ενός σημαντικού μέρους του ανθρώπινου δυναμικού, οι τοπικές ανισορροπίες στην εκπροσώπηση και, εντέλει, η πολιτική φθορά μιας πλειοψηφίας που υποσχέθηκε εξωστρέφεια και συμμετοχικότητα.
Από την ανάδειξη στην αποπομπή: ένα σύντομο χρονολόγιο
Η Στεφανία Στάγκα είχε οριστεί στις 11 Σεπτεμβρίου 2024 εντεταλμένη σύμβουλος για τη Δημοτική Ενότητα Ιαλυσού, κλείνοντας έτσι έναν κύκλο πολιτικής διαδρομής που την είχε φέρει, νωρίτερα, στη διοίκηση της ΔΕΡΜ ΑΕ.
Η σύγκρουση με αφορμή την αποπομπή του πατέρα της από το διοικητικό συμβούλιο της ΔΕΥΑΡ και η δημόσια τοποθέτησή της ότι «ο πατέρας μου δεν σας αξίζει» αποτέλεσαν τη σπίθα.
Στις 4 Σεπτεμβρίου 2025 αναρτήθηκε στη Διαύγεια η απόφαση του δημάρχου κ. Αλέξανδρου Κολιάδη για την καθαίρεσή της, με αντικαταστάτη τον κ. Λάμπη Χρυσοβαλάντη.
Το επεισόδιο, όμως, δεν μπορεί να διαβαστεί αποκομμένο από το προηγούμενο αποτύπωμα της ίδιας στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Τον Ιούλιο του 2023, ως διευθύνουσα σύμβουλος της ΔΕΡΜΑΕ, είχε αρνηθεί να υπογράψει την παράταση της σύμβασης για τις Πηγές Καλλιθέας χωρίς προηγούμενο έλεγχο, αναλαμβάνοντας το πολιτικό κόστος μιας ρήξης που κατέληξε στην απομάκρυνσή της από τη θέση.
Η πορεία της στη συνέχεια ταυτίστηκε πολιτικά με τον τότε υποψήφιο και νυν δήμαρχο κ. Αλέξανδρο Κολιάδη, όπου υπήρξε ενεργό κομμάτι της προεκλογικής του μηχανής. Η τωρινή ρήξη, άρα, δεν είναι επιφανειακή, είναι η κορύφωση μιας σχέσης εμπιστοσύνης που δοκιμάστηκε στα όρια.
Η στενή ομάδα εξουσίας: πρόσωπα, ρόλοι και επικαλύψεις
Η πολιτική γεωμετρία της διοίκησης Κολιάδη δείχνει να περιστρέφεται γύρω από μια υποομάδα τεσσάρων προσώπων: τον ίδιο τον δήμαρχο, τον αντιδήμαρχο κ. Κώστα Χαλκιά, τον πρόεδρο της ΔΕΥΑΡ κ. Σωτήρη Βαγιανό και τον κ. Λάμπη Χρυσοβαλάντη.
Τα δύο τελευταία ονόματα κατέχουν κομβικούς οργανισμούς κοινής ωφέλειας και αναπτυξιακής κατεύθυνσης, ενώ ο κ. Χαλκιάς συγκεντρώνει κρίσιμα χαρτοφυλάκια.
Η περίπτωση Χαλκιά είναι ενδεικτική: αντιδήμαρχος Οικονομικών και ταυτόχρονα, υπεύθυνος για τη Μεσαιωνική Πόλη. Πρόκειται για δύο πεδία που απαιτούν διαφορετική τεχνογνωσία, χρόνο και προτεραιότητες. Η οικονομική διαχείριση του Δήμου, με τους περιορισμούς της καθημερινότητας, τις επιχορηγήσεις, τις απορροφήσεις πόρων και την εποπτεία δαπανών, σπανίως μπορεί να συνδυαστεί χωρίς τριβές με τον εξαιρετικά απαιτητικό και ιδιόμορφο χώρο της Μεσαιωνικής Πόλης, ο οποίος διέπεται από καθεστώς προστασίας, σύνθετα έργα υποδομής και ευαισθησίες που υπερβαίνουν τα όρια μιας τυπικής αντιδημαρχίας.
Στην άλλη πλευρά, ο κ. Λάμπης Χρυσοβαλάντης είναι πρόεδρος της ΔΕΡΜ ΑΕ και πλέον εντεταλμένος Ιαλυσού.
Η επιλογή αυτή επιβαρύνεται και από μια εμφανή χωροταξική ασυμμετρία: κατάγεται και πολιτεύθηκε στη Λίνδο, ενώ καλείται να εκφράσει και να συντονίσει τις ανάγκες της Ιαλυσού.
Η συγκέντρωση δύο απαιτητικών ρόλων στο ίδιο πρόσωπο, με παράλληλη μετατόπιση εκπροσώπησης εκτός της φυσικής εκλογικής του βάσης, δημιουργεί αντικειμενικές δυσκολίες τόσο στη διοικητική αποτελεσματικότητα όσο και στη δημοκρατική νομιμοποίηση της επιλογής.
Ιαλυσός χωρίς φωνή από την Ιαλυσό;
Στο επίκεντρο των αντιδράσεων βρίσκεται το αίσθημα υποεκπροσώπησης της Ιαλυσού. Την ώρα που απομακρύνεται η εντεταλμένη σύμβουλος που είχε την ευθύνη της ενότητας, δεν αξιοποιείται ο δημοτικός σύμβουλος κ. Νίκος Χατζηκαλημέρης, ο οποίος κατάγεται από την Ιαλυσό και εξελέγη με ισχυρά ερείσματα στην τοπική κοινωνία.
Η φυσική συνέχεια θα υπαγόρευε την ανάθεση ρόλου σε πρόσωπο που γνωρίζει την περιοχή από μέσα, με κοινωνικά δίκτυα και διοικητική εγγύτητα. Η επιλογή ενός προσώπου εκτός Ιαλυσού για να εκπροσωπήσει την Ιαλυσό, θολώνει την έννοια της αποκέντρωσης και αποδυναμώνει τη σχέση Δήμου–πολίτη στο επίπεδο της καθημερινότητας.
Η απομάκρυνση Στάγκα ως σύμπτωμα, όχι ως αιτία
Αν περιοριστούμε στην προσωπική αντιπαράθεση, θα χάσουμε την ουσία. Η καθαίρεση της κ. Στεφανίας Στάγκα αναδεικνύει ένα διοικητικό υπόδειγμα όπου οι διπλοθεσίες τείνουν να γίνουν κανόνας και η πολιτική ισορροπία επιτυγχάνεται με μετατοπίσεις ρόλων εντός μιας κλειστής ομάδας.
Το μήνυμα που εκπέμπεται είναι ότι η διαφωνία τιμωρείται, ενώ η πολιτική ευθυγράμμιση ανταμείβεται με αυξημένες αρμοδιότητες. Αυτή η κουλτούρα, ακόμη κι αν αποδίδει βραχυπρόθεσμα σε όρους ελέγχου, διαβρώνει μεσοπρόθεσμα τη συνοχή της πλειοψηφίας και γεννά αβεβαιότητα στα μεσαία στελέχη που αισθάνονται αναλώσιμα.
ΔΕΡΜΑΕ και ΔΕΥΑΡ: οι κρίσιμες σκακιέρες της επόμενης μέρας
Η πιθανότητα ανεξαρτητοποίησης της κ. Στεφανίας Στάγκα δεν είναι λεπτομέρεια. Ως διευθύνουσα σύμβουλος της ΔΕΡΜ ΑΕ, έχει γνώση έργων, διαδικασιών και ισορροπιών που καθορίζουν την πορεία της δημοτικής αναπτυξιακής εταιρείας.
Η παραίτηση ή η απομάκρυνσή της από εκεί θα ανοίξει ένα νέο, σύνθετο κεφάλαιο διαδοχής, καθώς η εύρεση προσώπου από την ίδια την πλειοψηφία με αντίστοιχη εμπειρία δεν είναι αυτονόητη.
Παράλληλα, στη ΔΕΥΑΡ, όπου προεδρεύει ο κ. Βαγιανός, η πρόσφατη αντικατάσταση του πατέρα της Στάγκα λειτούργησε ως πυροκροτητής. Οι δύο φορείς, λόγω αντικειμένου, προμηθειών και έργων, αποτελούν τους μεγαλύτερους πολλαπλασιαστές πολιτικού κόστους ή οφέλους, κάθε αναταραχή εκεί επιστρέφει πολλαπλάσια στο δημαρχιακό μέγαρο.
Η επικοινωνιακή υπεροπλία και τα όριά της
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι ο δήμαρχος διαθέτει επικοινωνιακή δεινότητα και, συχνά, ανακτά την πρωτοβουλία των κινήσεων. Όμως η επικοινωνία δεν μπορεί να υποκαταστήσει μόνιμα την ουσία της διοίκησης. Όταν η κοινωνία αντιλαμβάνεται ότι η λήψη αποφάσεων παραμένει σταθερά στα χέρια λίγων, ότι οι ειδικές αρμοδιότητες πολλαπλασιάζονται στους ίδιους ανθρώπους και ότι η χωροταξική αντιστοίχιση υποεκτιμάται, τότε το αφήγημα της συλλογικής διακυβέρνησης αποδομείται.
Η τωρινή στρατηγική μοιάζει να επιλέγει τον απολύτως ελεγχόμενο βραχίονα διοίκησης έναντι της ευρύτερης κινητοποίησης της παράταξης. Αυτό μπορεί να προσφέρει ταχύτητα σε αποφάσεις και ενιαίο στίγμα, αλλά επιβαρύνει τη διοικητική απόδοση με φαινόμενα υπερσυγκέντρωσης και κόπωσης στα ίδια πρόσωπα. Ταυτόχρονα, το πολιτικό ρίσκο αυξάνεται: κάθε ρήξη εντός της κλειστής ομάδας μεγιστοποιεί το κόστος, ενώ η περιθωριοποίηση εκλεγμένων στελεχών, όπως ο κ. Νίκος Χατζηκαλημέρης, διαβρώνει τις τοπικές συμμαχίες που είναι απαραίτητες για την υλοποίηση έργων στην κλίμακα της γειτονιάς.
Η αναγκαία επαναχαρτογράφηση ρόλων
Μια ρεαλιστική διέξοδος θα περνούσε από την ανακατανομή χαρτοφυλακίων με κριτήρια συνάφειας, χωροταξικής λογικής και αξιοποίησης του εκλεγμένου δυναμικού. Η Ιαλυσός έχει αντικειμενική ανάγκη από εκπροσώπηση που να αντλεί νομιμοποίηση από την ίδια την κοινότητα. Η Μεσαιωνική Πόλη απαιτεί αφοσιωμένη διοικητική μέριμνα, διακριτή από το οικονομικό επιτελείο. Η ΔΕΡΜΑΕ και η ΔΕΥΑΡ χρειάζονται σταθερότητα, διαφάνεια και πρόσωπα που δεν θα εμπλέκονται σε διαρκείς πολιτικές μετεγγραφές.
Η παράταξη «ΕΝΑ» διαθέτει στελέχη για να υπηρετήσει αυτό το μοντέλο, το ερώτημα είναι αν υπάρχει πολιτική βούληση να ανοιχτεί το παιχνίδι πέρα από την τωρινή υποομάδα εξουσίας.
Η αποπομπή της κ. Στεφανίας Στάγκα δεν είναι το πρόβλημα, είναι το σύμπτωμα μιας βαθύτερης επιλογής διακυβέρνησης που δίνει προτεραιότητα στη συγκέντρωση αρμοδιοτήτων σε περιορισμένο κύκλο προσώπων.
Οι διπλοθεσίες, οι χωροταξικές ασυμμετρίες και η αναξιοποίητη δεξαμενή εκλεγμένων στελεχών παράγουν πολιτικό θόρυβο και διοικητική τριβή. Αν ο Δήμος Ρόδου θέλει να αποφύγει μια παρατεταμένη εσωστρέφεια που θα ακυρώσει την αποτελεσματικότητα της πλειοψηφίας, οφείλει να επαναδιατάξει δυνάμεις, να αποσυμφορήσει το φορτίο από τους ίδιους ανθρώπους και να ενισχύσει την τοπική αντιπροσώπευση εκεί όπου πραγματικά χτυπά η καρδιά της καθημερινότητας.
Η Ιαλυσός δεν χρειάζεται απλώς έναν εντεταλμένο, χρειάζεται τη φωνή της, και η παράταξη «ΕΝΑ» δεν χρειάζεται απλώς μια κλειστή ομάδα, χρειάζεται ολόκληρο το εκλεγμένο της δυναμικό στην πρώτη γραμμή.
