• Ο 66χρονος κρατούμενος είδε το αίτημά του να απορρίπτεται από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Κω, προσέφυγε στο Συμβούλιο Εφετών Δωδεκανήσου και ταυτόχρονα βρίσκεται σε εκκρεμότητα αρνητική εισήγηση στον Άρειο Πάγο για την αναίρεση της καταδίκης
Η υπόθεση που συγκλόνισε την Κάρπαθο επιστρέφει στο προσκήνιο με ένα δικονομικό τρίγωνο που εκτείνεται από τις φυλακές της Κω έως τα ανώτερα και ανώτατα δικαστήρια.
Ο 66χρονος πρώην διευθυντής υποκαταστήματος της Αγροτικής που έχει καταδικαστεί αμετάκλητα σε κάθειρξη 5 ετών για πλαστογραφία με χρήση υπέβαλε αίτημα υφ’ όρων απόλυσης το οποίο απορρίφθηκε με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Κω.
Ακολούθησε προσφυγή στο Συμβούλιο Εφετών Δωδεκανήσου ενώ σε παράλληλη τροχιά ο Άρειος Πάγος εξετάζει αναίρεση κατά της εφετειακής απόφασης με εισαγγελική πρόταση απορρίψεως. Το δικονομικό σκηνικό αποκαλύπτει τόσο τις αυστηρές προϋποθέσεις για την αποφυλάκιση όσο και την επιμονή της υπεράσπισης να εξαντλήσει κάθε ένδικο μέσο.
Η απόρριψη στην Κω
Ο κρατούμενος άρχισε να εκτίει την ποινή του στις 22-05-2024. Μέχρι τις 09-09-2025 είχε συμπληρώσει πραγματική έκτιση 1 έτους 3 μηνών και 18 ημερών. Το ένα τρίτο της ποινής των 5 ετών συμπληρώνεται στις 20-01-2026 γεγονός που οδήγησε το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Κω να απορρίψει το αίτημα υφ’ όρων απόλυσης κρίνοντας ότι δεν πληρούνται οι τυπικές προϋποθέσεις.
Στη συλλογιστική του συμβουλίου η έρευνα για τις ουσιαστικές προϋποθέσεις κατέστη άνευ αντικειμένου εφόσον το χρονικό όριο δεν είχε συμπληρωθεί. Η θεώρηση αυτή ευθυγραμμίζεται με τη νομολογία για τον έλεγχο των τυπικών κριτηρίων πριν από κάθε άλλη στάθμιση.
Η υπεράσπιση κατέθεσε έφεση κατά του απορριπτικού βουλεύματος.
Το παράλληλο μέτωπο στον Άρειο Πάγο
Την ίδια περίοδο το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου συζήτησε στις 05-11-2025 την αίτηση αναίρεσης του 66χρονου κατά της απόφασης του εφετείου. Η εισαγγελική πρόταση είναι ρητά απορριπτική και αναπτύσσει βήμα προς βήμα το ιστορικό από το 2004 έως το 2007 τεκμηριώνοντας τον κατ’ εξακολούθηση χαρακτήρα της πλαστογραφίας με χρήση και τη ζημία που προσδιορίζεται σε 289.000 ευρώ. Η πρόταση υπογραμμίζει ότι στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο η διαδικασία διεξήχθη με τις νόμιμες εγγυήσεις και ότι η συνολική πρόταση περί ενοχής κάλυψε τα αιτήματα της υπεράσπισης, άρα δεν γεννάται ακυρότητα από την απόρριψη αιτήματος αναβολής για προσκόμιση παλαιού πορίσματος. Η τελική κρίση του ανώτατου δικαστηρίου αναμένεται αλλά η εισήγηση θέτει σαφές πλαίσιο.
Το αποτύπωμα της υπόθεσης στην τοπική κοινωνία
Η υπόθεση έχει τις ρίζες της σε δανειακές συμβάσεις που φέρονται να καταρτίστηκαν την περίοδο Μάρτιος 2004 έως Δεκέμβριος 2007 με πλαστές υπογραφές. Η εφετειακή απόφαση του 2024 έκρινε ένοχο τον τότε τραπεζικό για πλαστογραφία με χρήση αναγνωρίζοντας ελαφρυντικό μετέπειτα σύννομου βίου και επέβαλε κάθειρξη 5 ετών. Ο πυρήνας του κατηγορητηρίου συνδέει τον τρόπο κατάρτισης των συμβάσεων με αλλοίωση στοιχείων επικοινωνίας ενός 61χρονου παραπληγικού που έχει πλέον αποβιώσει και τη δημιουργία εικόνας πελάτη φάντασμα που φαινόταν να λαμβάνει δάνεια χωρίς γνώση. Το οικονομικό ίχνος που αποδίδεται στη δράση διαμορφώνει ζημία 289.000 ευρώ και εξηγεί την κακουργηματική αξιολόγηση.
Κεντρικό επιχείρημα της υπεράσπισης ήταν παλαιό πόρισμα εσωτερικού ελέγχου του 2010 που, κατά τον ισχυρισμό, νομιμοποιούσε επιμέρους δανειοδοτήσεις. Η εισαγγελική πρόταση στον Άρειο Πάγο επισημαίνει ότι η απόδοση ευθύνης στηρίχθηκε σε συνεκτίμηση αποδεικτικών μέσων που παρήγαγαν πλήρη δικανική πεποίθηση και ότι το αίτημα αναβολής για την προσκόμιση του εγγράφου δεν ανέτρεπε την ουσία της υπόθεσης. Το εφετείο είχε ήδη σχηματίσει σαφή κρίση για τον κατ’ εξακολούθηση χαρακτήρα της πράξης και για τον σκοπό παράνομου περιουσιακού οφέλους.
