Δεν επιδιώκω να εμπλακώ σε πολιτικές αντιπαραθέσεις. Ωστόσο, αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω έναν προβληματισμό για την αυξανόμενη τάση χρήσης του νόμου ως άκαμπτου
μηχανισμού τιμωρίας, χωρίς διάθεση κατανόησης ή διάκρισης. Μια τάση που μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες για το μέλλον της Ρόδου και την πολιτιστική της ταυτότητα.
Η Ρόδος είναι ένας τόπος με ιδιαίτερο χαρακτήρα, όπου η φιλοξενία και η παράδοση συνυπάρχουν με την τουριστική ανάπτυξη. Οι χώροι που δημιουργούνται και συντηρούνται από
ανθρώπους με όραμα και μεράκι αποτελούν ζωντανά κύτταρα της τοπικής κοινωνίας και συμβάλλουν καθοριστικά στην εικόνα του νησιού. Όταν όμως οι αρχές εφαρμόζουν τον νόμο με
μοναδικό κριτήριο τη συμμόρφωση σε διαδικαστικούς κανόνες, χωρίς να αξιολογούν την πραγματική προσφορά ενός χώρου, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι η απώλεια πολύτιμων σημείων
αναφοράς για την τοπική κοινωνία.
Το παράδειγμα του Santa Marina είναι χαρακτηριστικό. Για χρόνια υπήρξε σημείο αναφοράς για όσους αναζητούσαν ποιοτική διασκέδαση, με ιδιαίτερη αισθητική και ατμόσφαιρα που αναβάθμιζε
την περιοχή. Το σημείο αυτό, αν και τυπικά αποτελούσε παραλία, είχε αισθητική αλλά όχι πραγματική αξία ως χώρος κολύμβησης, λόγω της υποβάθμισης και της περιβαλλοντικής κατάστασης της περιοχής. Παρ’ όλα αυτά, το Santa Marina έκλεισε με την αιτιολογία της κατάληψης ακτογραμμής.
Η απώλειά του άφησε ένα κενό, καθώς ο χώρος παραμένει πλέον αναξιοποίητος και εγκαταλελειμμένος, ενώ την ίδια στιγμή στην ευρύτερη περιοχή έχουν πολλαπλασιαστεί πρόχειρα, θορυβώδη, παράνομα μπαρ, τα οποία απομακρύνουν κάθε ποιοτικό τουρισμό και υποβαθμίζουν περαιτέρω την εικόνα του νησιού.
Η περίπτωση του Tassos Beach είναι ακόμη πιο χαρακτηριστική. Πρόκειται για μια οικογενειακή ταβέρνα που για δεκαετίες μετέτρεψε ένα παραμελημένο τμήμα της παραλίας σε καθαρό,
περιποιημένο και φιλόξενο χώρο. Το Tassos Beach δεν ήταν απλώς μια εμπορική επιχείρηση, αλλά τόπος συνάντησης για ντόπιους και επισκέπτες από όλο τον κόσμο, που γνώριζαν εκεί την
αυθεντική ελληνική φιλοξενία και την παραδοσιακή κουζίνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι προσωπικά συνήθιζα να φέρνω φίλους και συνεργάτες από το εξωτερικό, ώστε να γνωρίσουν μια αυθεντική,
ποιοτική πλευρά του νησιού, πέρα από τα συνηθισμένα τουριστικά στερεότυπα. Το κλείσιμό του, λόγω ζητημάτων αδειοδότησης, δείχνει πώς η εφαρμογή του νόμου μπορεί να γίνεται με τρόπο
που αγνοεί την ουσία και την πραγματική συμβολή τέτοιων χώρων.
Φυσικά, οι νόμοι και οι κανονισμοί υπάρχουν για καλούς λόγους, όπως η προστασία της δημόσιας υγείας, του περιβάλλοντος και της δίκαιης επιχειρηματικής δραστηριότητας. Όμως, όταν
εφαρμόζονται χωρίς διάκριση, ευελιξία και διάθεση αξιολόγησης των πραγματικών συνθηκών, δεν επιτυγχάνουν το σκοπό τους. Αντιθέτως, οδηγούν σε απώλεια ποιοτικών επιλογών, υποβάθμιση
του τουριστικού προϊόντος και αποξένωση όσων επενδύουν με ενδιαφέρον για τον τόπο.
Η Ρόδος αξίζει μια διοίκηση που να μπορεί να αναγνωρίζει τη διαφορά ανάμεσα σε όσους καταπατούν τον νόμο εις βάρος του κοινού συμφέροντος και σε όσους με προσωπικό μόχθο,
συνέπεια και αγάπη για το νησί δημιουργούν αξία για την τοπική κοινωνία και τον ποιοτικό τουρισμό. Η αυστηρή, τιμωρητική προσέγγιση μπορεί να δείχνει αποτελεσματική στα χαρτιά, αλλά
μακροπρόθεσμα ζημιώνει τον χαρακτήρα και την εικόνα της Ρόδου.
Επιπλέον, η επίθεση σε επιχειρήσεις όπως αυτές δεν πλήττει μόνο τον πολιτισμό και την εικόνα του νησιού, αλλά αποτελεί άμεσο πλήγμα στην τοπική οικονομία. Οι χώροι αυτοί προσφέρουν
θέσεις εργασίας, στηρίζουν τοπικούς προμηθευτές, ψαράδες και μικρούς παραγωγούς, δημιουργώντας μια αλυσίδα δραστηριοτήτων που κρατά ζωντανή την οικονομία της Ρόδου. Η
διακοπή αυτής της αλυσίδας έχει ως αποτέλεσμα μια αθόρυβη αλλά βαθιά καταστροφική επίδραση στην τοπική κοινωνία και την ευημερία της.
Γι’ αυτό είναι κρίσιμο να επανεξετάσουμε πώς εφαρμόζονται οι κανόνες, ώστε το νομικό πλαίσιο να λειτουργεί ως εργαλείο δικαιοσύνης και ενίσχυσης της ποιότητας, και όχι ως μηχανισμός που
τιμωρεί αδιάκριτα και υπονομεύει την προσπάθεια όσων εργάζονται για ένα καλύτερο, πιο αυθεντικό και βιώσιμο μέλλον για το νησί μας.
Η Ρόδος χρειάζεται μια διοίκηση που να μπορεί να συνδυάζει τη νομιμότητα με την κατανόηση, ώστε να προστατεύεται το περιβάλλον και το κοινό συμφέρον, χωρίς να χάνεται η αυθεντικότητα και η δυναμική της τοπικής οικονομίας. Μόνο έτσι μπορεί το νησί να διατηρήσει τον ξεχωριστό του χαρακτήρα και να εξελίσσεται με τρόπο που σέβεται την ιστορία του και εξασφαλίζει ένα βιώσιμο μέλλον.
