Θύματα του Ε.Σ.Υ. νοσηλεύτρια και το ανήλικο παιδί της!!

Aντικείμενο προκαταρκτικής εξέτασης της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Ρόδου αποτελεί η απαράδεκτη αντιμετώπιση μιας νοσηλεύτριας του Περιφερειακού Πολυδύναμου Ιατρείου Μεγίστης, μητέρας ανήλικου παιδιού με μαθησιακά προβλήματα, που την οδήγησε στην απόγνωση…
Στελέχη του νοσοκομείου και της διοίκησης της 2ης ΥΠΕ ελέγχονται συγκεκριμένα για τυχόν τέλεση του αδικήματος της παράβασης καθήκοντος καθώς επιπροσθέτως καταγγέλλονται για προκλητικά… “ρουσφέτια”.
Η νοσηλεύτρια υπηρετεί στη Μεγίστη από το μήνα Ιούλιο του έτους 2000 μετά από επιτυχή συμμετοχή της σε διαγωνισμό του Α.Σ.Ε.Π. Η πρόσληψή της έγινε με βάση την προκήρυξη για κάλυψη θέσεων στην παραμεθόριο και ως εκ τούτου προέβλεπε την υποχρεωτική παραμονή της στο συγκεκριμένο ιατρείο για δέκα έτη.
Τον Ιούλιο του 2010 συμπλήρωσε δέκα έτη συνεχούς υπηρεσίας. Είναι διαζευγμένη και μητέρα ενός 11χρονου αγοριού, την ανατροφή του οποίου έχει αναλάβει.
Μεγαλώνοντας τον γιο της αντιλήφθηκε ότι αντιμετωπίζει σημαντικά μαθησιακά προβλήματα. Απευθύνθηκε στο Κέντρο Διαφοροδιάγνωσης, Διάγνωσης & Υποστήριξης Ρόδου και διαπιστώθηκε ότι έχει δυσλεξία και της προτάθηκε η φοίτησή του σε σχολείο όπου λειτουργεί Τμήμα Ένταξης, ώστε να υποστηριχθεί εκπαιδευτικά στους τομείς στους οποίους δυσκολεύεται.
Δεδομένου του γεγονότος ότι στο Δημοτικό Σχολείο Μεγίστης δεν λειτουργεί τμήμα ένταξης για τους μαθητές που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες, ήταν αναγκασμένη να κάνει το αυτονόητο, όπως θα έκανε κάθε μητέρα για το παιδί της, να εξεύρει δηλαδή λύση.
Ηδη από τις 21 Ιουλίου 2010 με αίτησή της προς το Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου, ζήτησε την άμεση μετάταξή της στο Γ.Ν. Ρόδου σε αντίστοιχη θέση του κλάδου της, επικαλούμενη σοβαρούς οικογενειακούς λόγους. Επιθυμούσε δε να υπηρετήσει στη Ρόδο, διότι στη Ρόδο υπάρχουν δημοτικά σχολεία με τμήματα ένταξης παιδιών που αντιμετωπίζουν τις ίδιες δυσκολίες με το ανήλικο τέκνο της, καθώς επίσης και ειδικοί παιδοψυχολόγοι, αφού το ανήλικο τέκνο της χρήζει και ψυχολογικής υποστήριξης.
Στις 12 Μαΐου 2011 κατέθεσε διά του πληρεξουσίου δικηγόρου της κ. Ηλία Ζωγραφίδη και νέα αίτηση απευθυνόμενη προς τον Διοικητή του Γ.Ν.Ρόδου.
Υποστηρίζει ότι ο τότε διοικητής του νοσοκομείου την είχε χαρακτηρίσει άτυχη γιατί δεν είχε μέσο και γιατί η άλλη νοσηλεύτρια που είχε τοποθετηθεί στο νησί ήταν τότε έγκυος.
Έγκυος όμως δεν ήταν στις 21.7.2010 όταν έστειλε την αίτησή της!
Στις 16 Μαΐου 2011 κατέθεσε νέα αίτηση ζητώντας εξηγήσεις και η απάντηση που της δόθηκε ήταν ότι θα… αποδυναμωθεί το σύστημα υγείας στο ακριτικό νησί επειδή ήταν η μοναδική νοσηλεύτρια.
Η ίδια επισημαίνει ότι το οργανόγραμμα προβλέπει δύο θέσεις. Την μια κατείχε η ίδια συμπληρώνοντας τη 10ετία που προβλέπει ο νόμος και τη δεύτερη συνάδελφός της η οποία είχε προσληφθεί τον Οκτώβριο του 2007. Όπως καταγγέλλει, η συνάδελφός της δεν παρουσιάστηκε ποτέ στο Π.Π.Ι. Μεγίστης, αντιθέτως από την πρώτη ημέρα του διορισμού της υπηρετεί στο Γ.Ν. Ρόδου!!!
Την 16η Ιουνίου 2011 η νοσηλεύτρια συνέταξε εξώδικη διαμαρτυρία – αίτηση – δήλωσή της η οποία απευθυνόταν προς το Γραφείο του Διοικητή του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου, τη Διεύθυνση Προσωπικού του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου, τη Διευθύνουσα Προσωπικού του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου, τη Β΄ Υγειονομική Περιφέρεια Πειραιώς και Νήσων, το Γραφείο του Υπουργού Υγείας, το Γραφείο του Πρωθυπουργού, τον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης και το Συνήγορο του Πολίτη.
Με αυτήν διαμαρτυρήθηκε έντονα για τη μέχρι τότε απαραδέκτως απαθή και παγερά αδιάφορη συμπεριφορά του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου και της Διοίκησής του.
Λίγες μέρες αργότερα και μετά από ένα ολόκληρο σχεδόν έτος από την υποβολή της από 21 Ιουλίου 2010 αίτησής της δέησε να συνέλθει σε συνεδρίαση το Υπηρεσιακό Συμβούλιο του Γ.Ν.Ρ.
Το Υπηρεσιακό Συμβούλιο ομοφώνως γνωμοδότησε κατά και των δύο αιτημάτων της.
Την 7η Ιουλίου 2011, ο προϊστάμενος της Νομικής Υπηρεσίας τη Διοίκησης της 2ης ΥΠΕ Πειραιώς και Αιγαίου στην υπ’ αριθ. πρωτ. 18424 / 512 / 7.7.2011 γνωμοδότησή του προς την Διοικητή της 2ης ΥΠΕ και τους Υποδιοικητές της επί της άνω αιτήσεώς της ανέφερε ωστόσο επί λέξει τα εξής:
«Αν όσα διαλαμβάνονται στο εξώδικο της κας (…) είναι αληθινά, τότε η Διοίκηση εμφανίζεται ανάλγητη και προτιμά να θυσιάσει έναν άνθρωπο και το παιδί του στο βωμό της παροχής υπηρεσιών υγείας στη Μεγίστη. Κάτι τέτοιο όμως μπορεί να ζητηθεί μόνον από ήρωες. Σύμφωνα με τον κώδικα υπαλλήλων, είναι επιβεβλημένη αφενός η τεκμηριωμένη απάντηση στα αιτήματα της κας (…) και αφετέρου η κάλυψη των νοσηλευτικών αναγκών της νήσου από άλλο υπάλληλο, προκειμένου η κα (…) να προσπαθήσει να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα του παιδιού της στη Ρόδο».
Την ως άνω γνωμοδότηση απέστειλε αρμοδίως. Αποτέλεσμα όλων αυτών των ενεργειών της, καθώς και αμέτρητων τηλεφωνημάτων της ήταν το απόλυτο ΜΗΔΕΝ.
Αναγκάστηκε λοιπόν στις 15 Μαΐου 2012 να συντάξει νέα εξώδικη διαμαρτυρία – αίτηση – δήλωση την οποία απηύθυνε προς την Β’ ΥΠΕ Πειραιώς και Νήσων και την Διοικητή της.
Μέχρι και τα μέσα Αυγούστου 2012 ουδεμία απάντηση είχε λάβει από κανένα στέλεχος ούτε μέχρι σήμερα.
Η παγερή αδιαφορία όλων των «υπευθύνων» επί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα την εξανάγκασε να σκεφτεί ποιος θα ήταν ο τρόπος να σώσει την υγεία του παιδιού της. Κατέληξε δε μετά από πολλή σκέψη ότι για εκείνη θα ήταν προτιμότερο να σώσει το παιδί της, από το να συνεχίσει να έχει κάποιο εισόδημα και αποφάσισε, αφού είχε εξαντλήσει όλα τα νόμιμα μέσα που είχε στη διάθεσή της, αλλά εις μάτην, να κάνει το έσχατο που δικαιόταν να αιτηθεί δηλαδή χορήγηση αδείας άνευ αποδοχών διάρκειας 5 ετών.
Για το λόγο αυτό, μετέβη στις αρχές Αυγούστου 2012 προσωπικά στη Ρόδο προκειμένου να καταθέσει στο Γ.Ν.Ρ. αίτηση χορήγησης αδείας άνευ αποδοχών 5ετούς διάρκειας, όπως δικαιούται, σύμφωνα με τον υπαλληλικό κώδικα και να ενημερώσει σχετικά τον ίδιο τον Διοικητή του Γ.Ν.Ρ..
Λίγες ημέρες μετά, και συγκεκριμένα στις 14 Αυγούστου 2012, κατέθεσε την αίτηση και αμέσως μετά συναντήθηκε με τον Διοικητή, ο οποίος ήταν το πρόσωπο που θα αποφάσιζε για την ευδοκίμηση ή μη της αιτήσεώς της για να τον παρακαλέσει να την κάνει δεκτή, εκθέτοντάς του δια ζώσης για μία ακόμη φορά – αφού ήταν ήδη γνώστης της υπόθεσής της – τους λόγους.
Ο Διοικητής την διαβεβαίωσε ότι θα έκανε δεκτή την αίτησή της παρουσία και τρίτου ατόμου και βασιζόμενη στα λεγόμενά του η νοσηλεύτρια μίσθωσε την 1η Σεπτεμβρίου 2012 κατοικία στην Ιαλυσό και ενέγραψε τον γιο της σε ειδικό σχολείο για την αντιμετώπιση του προβλήματός του.
Παρά το σημαντικότατο γεγονός της αποστέρησης των αποδοχών της επί 5ετία ήταν ανακουφισμένη καθώς θα πρόσφερε στο παιδί της την αγωγή και την φροντίδα που είχε ανάγκη.
Δυστυχώς όμως, αξιώθηκε να ζήσει έναν ακόμη παραλογισμό και βιασμό τόσο της κοινής λογικής όσο και της δικαιολογημένης (sic) εμπιστοσύνης του πολίτη προς το Διοίκηση.
Στις 21 Ιανουαρίου 2013 παρέλαβε έγγραφο του Διοικητή του Γ.Ν.Ρ. με θέμα: «Αδικαιολόγητη απουσία- αποχή από την εκτέλεση των καθηκόντων».
Στο έγγραφο αυτό, ο Διοικητής του Γ.Ν.Ρ. ανέφερε ότι ενημερώθηκε για την αποχή από τα καθήκοντά της από έγγραφο της αγροτικής ιατρού του Π.Π.Ι Μεγίστης. Στη συνέχεια της επισήμαινε ότι είναι πειθαρχικό παράπτωμα η αδικαιολόγητη αποχή από την εκτέλεση καθηκόντων πέραν των 22 εργασίμων ημερών συνεχώς ή των 30 εργασίμων ημερών σε διάστημα ενός έτους και τέλος έκλεινε «υπενθυμίζοντας» ότι με πράξη του την 8.11.2012 απορρίφθηκε (!!!) το αίτημά της περί χορήγησης αδείας άνευ αποδοχών.
Εξεπλάγη καθώς υπήρξε 2,5 και πλέον μήνες μετά την αίτησή της απόφαση για την απόρριψη της αίτησής της.
Διαπίστωσε στην πορεία ότι το Υπηρεσιακό Συμβούλιο είχε γνωμοδοτήσει την 19η Οκτωβρίου 2012 κατά του αιτήματός της για χορήγηση αδείας άνευ αποδοχών διαρκείας πέντε ετών αναφερόμενο στην υπηρεσιακή κατάσταση της έτερης νοσηλεύτριας που είχε γεννήσει και τελούσε σε άδεια.
Η νοσηλεύτρια απηύθυνε και νέα εξώδικη δήλωση στο Διοικητή του ΓΝΡ ο οποίος απάντησε ότι δεν είχε ο ίδιος ευθύνη. Επιπλέον η κατάθεση της μισθοδοσίας της νοσηλεύτριας στον λογαριασμό της κατά την διάρκεια των μηνών Σεπτεμβρίου 2012 έως και τον Ιανουάριο 2013 αποδεικνύουν την πλημμέλεια στην άσκηση των καθηκόντων των αρμόδιων υπαλλήλων και της έλλειψης συντονισμού και επικοινωνίας που είχαν μεταξύ τους και τα χρήματα αυτά από την πρώτη στιγμή πήγε να τα επιστρέψει στα ταμεία του Γ.Ν.Ρ., όπου της είπαν ότι πρέπει να τα καταθέσει στην Δ.Ο.Υ. Ρόδου.
Η νοσηλεύτρια αναρωτιέται αν είναι νόμιμη η «απόσπαση» της συναδέλφου της επί διετία και μάλιστα κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής υπηρεσίας της χωρίς καν να έχει υπηρετήσει έστω και μία ημέρα στο Π.Π.Ι. Μεγίστης. Είναι νόμιμο να μετακινείται αμοιβαία υπάλληλος που έχει αποσπαστεί; Είναι νόμιμο να καταλύεται με τέτοιες πρακτικές διαγωνισμός ΑΣΕΠ παραμεθορίου;