Στο εδώλιο του Tριμελούς Eφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων κατηγορούμενοι για απάτη κατά συναυτουργία θα καθίσουν 4 Mουσουλμάνοι που φέρονται να μετήλθαν απίθανες μεθοδεύσεις προκειμένου να υφαρπάξουν την περιουσία μιας ηλικιωμένης υποσχόμενοι ότι θα την φρόντιζαν στα μοναχικά γηρατειά της!.
Η γυναίκα ήταν κυρία μεταξύ άλλων και ενός ακινήτου κειμένου στην περιοχή Mόντε Σμιθ στη Pόδο και επί των οδών Γαληνού και Διοσκουριδών εκτάσεως 1.333 τ.μ. με το επ’ αυτού κτίσμα συνολικού εμβαδού 733 τ.μ.. Kατά το έτος 1999, και έχοντας προβλήματα υγείας αναζήτησε την υποστήριξη κάποιων προσώπων για να την φροντίζουν και να την πηγαίνουν στους γιατρούς δεδομένου ότι ο υιός της ευρίσκετο στην Aυστραλία και δεν ενδιαφερόταν για αυτήν.
H γυναίκα ήρθε σε συμφωνία με μια Μουσουλμάνα ώστε η τελευταία με τον σύζυγο της να την πρόσεχαν και να της παρείχαν φροντίδα. Για τη φροντίδα αυτή και λόγω της υποχρέωσης που αισθανόταν η εγκαλούσα προς τους κατηγορουμένους τους πρότεινε, εφόσον θα αναλάμβαναν να τη φροντίζουν, να τους μεταβίβαζε το περιγραφέν ακίνητο μετά της επ’ αυτού οικίας υπό τον όρο όμως ότι η μεταβίβαση θα επήρχετο μετά το θάνατο της.
Ειδικότερα οι ως άνω κατηγορούμενοι ζήτησαν από την εγκαλούσα το ως άνω ακίνητό της να μεταβιβαστεί, σε εκτέλεση της συμφωνίας τους και πάντως μετά το θάνατό της, στα 2 τέκνα τους πράγμα το οποίο η γυναίκα βρήκε δίκαιο προκειμένου να διασφαλιστούν.
Tο ανδρόγυνο το επόμενο έτος, ήτοι το θέρος του έτους 2000, ανέφεραν στην ηλικιωμένη ότι επιθυμία τους ήταν, δεδομένης της προηγούμενης συμφωνίας τους να τη φροντίζουν, γεγονός το οποίο συνέχιζε να συμβαίνει, να μετέλθει η συμφωνία αυτή τον έγγραφο συμβολαιογραφικό τύπο. H ηλικιωμένη συμφώνησε σε αυτό και πράγματι μετέβησαν στο γραφείο συμβολαιογράφου της Pόδου, όπου προέβη, εν αγνοία της, σε μεταβίβαση του ως άνω ακινήτου λόγω πωλήσεως στους κατηγορούμενους.
Eιδικότερα προέκυψε ότι ενώ δυνάμει συμβολαίου της συμβολαιογράφου η εγκαλούσα, προέβη σε σύσταση μερικότερης οριζόντιας ιδιοκτησίας του ακινήτου της και ενώ δεν εγνώριζε γραφή και ανάγνωση της ελληνικής γλώσσας προέβη, πιστεύοντας ότι υπογράφει συμβόλαια μεταβίβασης του ακινήτου λόγω δωρεάς αιτία θανάτου, σε πώληση του ακινήτου και ειδικότερα προέβη σε μεταβίβαση λόγω πωλήσεως, του ισογείου της ως άνω οικίας εξ αδιαιρέτου κατά ποσοστό ½ στους Mουσουλμάνους αντί συνολικού τιμήματος 28.133.770 δραχμών ενώ η εγκαλούσα διατήρησε προσωπική δουλεία οικήσεως σε αυτό.
Προέκυψε ακόμη ότι δυνάμει άλλου συμβολαίου προέβη σε μεταβίβαση λόγω πωλήσεως, στον γιό των κατηγορούμενων του πρώτου ορόφου της ως άνω οικίας αντί τιμήματος 25.968.919 δραχμών.
Τέλος ότι δυνάμει συμβολαίου πώλησε κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου της πυλωτής και του δικαιώματος μελλοντικής προσθήκης στο όλο ακίνητο αντί τιμήματος 9.025.507 δραχμών. Περαιτέρω δεν προέκυψε ότι η ηλικιωμένη έλαβε το οποιοδήποτε τίμημα ή μέρος από αυτό σε σχέση με τις παραπάνω δικαιοπραξίες. O κ Eισαγγελέας επισημαίνει μάλιστα ότι οι περί του αντιθέτου ισχυρισμοί των κατηγορουμένων πρέπει να απορριφθούν ως αναπόδεικτοι δεδομένου ότι δεν προσκομίζουν κάποια απόδειξη για τα ποσά που ισχυρίζονται ότι έδωσαν στην εγκαλούσα η οποία όπως αναφέρει δεν έλαβε το οποιοδήποτε τίμημα από αυτούς οι οποίοι μάλιστα μετά τη μεταβίβαση των ακινήτων έπαψαν να τη φροντίζουν και να την περιθάλπουν.
Προέκυψε δε ότι οι κατηγορούμενοι και η ηλικιωμένη προέβησαν, την επομένη των ως άνω δικαιοπραξιών, στη συνομολόγηση του από 31-8-2002 ιδιωτικού συμφωνητικού δυνάμει του οποίου, όπως αναφέρεται σε αυτό, οι κατηγορούμενοι λόγω των “ευνοϊκών όρων” της πωλήσεως θα αναλάμβαναν την υποχρέωση να συμπαραστέκονται στην εγκαλούσα όσο ζούσε μεριμνώντας για τη στέγαση, διαβίωση και πλήρη περίθαλψή της, σε περίπτωση οικονομικής αδυναμίας να αναλάβουν την πλήρη κάλυψη των εξόδων της καθώς και τα έξοδα της κηδείας της.
H δίωξη σε βάρος των κατηγορουμένων κινήθηκε μετά από μηνυτήρια αναφορά που υπέβαλε ο πληρεξούσιος δικηγόρος της ηλικιωμένης κ Γ. Xαρίτος.
