Ο πρώην νομάρχης και βουλευτής Δωδ/νήσου κ. Γιάννης Παρασκευάς απέστειλε προς τον δήμαρχο Ρόδου κ. Στάθη Κουσουρνά την ακόλουθη επιστολή:
Φίλε μου Δήμαρχε,
Εύχομαι Χρόνια Πολλά και καλά, οι ευχές πάντα αποπνέουν μια νότα αισιοδοξίας κάτι που το έχουμε ανάγκη αυτή την περίοδο, είναι από τις λίγες δυνάμεις αντίστασης που μας έχουν απομείνει, το ελπιδοφόρο μήνυμα της Ανάστασης δεν φαίνεται να πείθει και πολύ όσον αφορά τα καθ’ ήμας.
Καθημερινά φίλε Δήμαρχε μια ή δύο φορές κάνω το ίδιο δρομολόγιο από το σπίτι μου για την πόλη και κάθε φορά κάνω τις ίδιες απαισιόδοξες σκέψεις.
Δεν σου υποβάλλω παράπονα, απλά επιθυμώ να σε κάνω κοινωνό των σκέψεων και των προβληματισμών μου.
Μια από τις πρώτες εικόνες που προσλαμβάνω με την είσοδό μου στην Ημιτελή Περιμετρική Οδό είναι αυτή του εγκαταλειμένου ΚΑΡΝΑΓΙΟΥ.
Αυτή η ιστορία ξεκίνησε πριν από είκοσι χρόνια περίπου, πιστεύω Δήμαρχε ότι θα συμφωνήσεις μαζί μου ότι δεν μας ταιριάζει αυτή η εξέλιξη εκτός και εάν αποδεχθούμε ότι είμαστε ανίκανοι να διαχειριστούμε απλά πράγματα.
Την ίδια περίοδο περίπου ξεκίνησαν οι διαδικασίες κατασκευής του Περιμετρικού δρόμου, δεν θα μπω στο τρυπάκι άσκησης κριτικής για τη μελέτη, τις επιλογές και άλλα τινά, έγινε ό,τι έγινε δόθηκε ένα κομμάτι στην κυκλοφορία ποιοι είναι οι λόγοι που αυτό το κομμάτι δεν ολοκληρώνεται, είναι ολίγον τι επικίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα αυτών που χρησιμοποιούν τον δρόμο.
Μόλις φτάνω στην περιοχή ΖΕΦΥΡΟΣ, μου έρχεται να κτυπώ το κεφάλι μου στον τοίχο, δέχομαι ότι η ΕΝΩΣΗ ΓΕΩΡΓΙΚΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ πάει κατά διαβόλου, δεν είναι κρίμα και άδικο να καταστραφεί το Κτήριο των Γραφείων ολοσχερώς και να στέκεται εκεί μνημείο ανικανότητας των υπευθύνων.
Στην επόμενη στροφή βλαστημώ όλους αυτούς που επικαλούμενοι διάφορες αιτιολογίες ή Νομοθετικά τερτίπια αφήνουν το Κτήριο του παλιού Εργοστασίου της ΔΕΗ να ρημάζει, υπάρχει περίπτωση φίλε Δήμαρχε να κτιστεί παρόμοιο κτήριο; Δεν με απασχολούν οι αντιθέσεις όποιες και αν είναι, αυτό που μετρά είναι ότι άλλο ένα κουφάρι θα στολίζει μια από τις εξελισσόμενες περιοχές της πόλης.
Σίγουρα θα το θυμάσαι φίλε Δήμαρχε, ήσουν μέλος της πρώτης επιτροπής που συγκροτήθηκε για την χωροθέτηση της ΜΑΡΙΝΑΣ του Νησιού, η συγκρότηση της Επιτροπής είχε την υπογραφή μου και αν δεν με απατά η μνήμη μου πρέπει να ήταν το 1983 (πώς περνούν τα χρόνια).
Δεν έχεις την άποψη ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να τελειώνει αυτό το παραμύθι, το Γεφύρι της ¶ρτας κράτησε λιγότερο εκτός και αν πρέπει να ψάξουμε για καμία πρωτοκόρη.
Απέναντι ακριβώς τα ερειπωμένα κτήρια της ΚΑΙΡ διαλαλούν σε όλους τους τόνους την ανικανότητά μας, κληρονομήσαμε περιουσίες και υποδομές και τις καταστρέψαμε στο όνομα της ιδιοτέλειας, της ξεροκεφαλιάς και από το γεγονός ότι αντί να βλέπουμε μπροστά βαδίζουμε με την όπισθεν, δεν είναι κατανοητό φίλε Δήμαρχε ότι όλη αυτή η περιοχή οφείλει και πρέπει να γίνει ένα καινούργιος πνεύμονας παραγωγικών δραστηριοτήτων;
Λίγο πιο κάτω συναντάς τους λεγόμενους ΜΥΛΟΥΣ, ως πότε φίλε Δήμαρχε μια χούφτα ανθρώπων θα γίνεται τροχοπέδη για οτιδήποτε πάει να γίνει στην πόλη; Αφού οι Επιστήμονες απεφάνθησαν ότι δεν είναι κατεδαφιστέο το κτίριο με ποια λογική έκλεισε ο δρόμος; Μήπως γιατί είναι επικίνδυνος και τον κλείσατε για λόγους ασφαλείας; Δεν έχεις την άποψη έξω και πέρα από τα διαδικαστικά τερτίπια κάποιων προστατών του περιβάλλοντος που στα όνειρά τους βλέπουν κουκουβάγιες (ξέρεις οι κουκουβάγιες βλέπουν μόνο τη νύχτα) ότι πρέπει να δοθεί άμεσα μια λύση, θα σου πω ένα μυστικό, στα προβλήματα που σου βάζει κάποιος Νόμος ή Νομολογία υπάρχει πάντα κάποιος άλλος που σε βοηθά να τα ξεπεράσεις, ο τολμών νικά φίλε Δήμαρχε.
Για λόγους προστασίας της Δημόσιας Υγείας καλώς κλείσανε τα ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΦΑΓΕΙΑ, η εγκατάλειψη και η μη αξιοποίησή τους ποιους λόγους εξυπηρετεί, η επίκληση της δικαιολογίας “ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ” δεν στέκει φίλε Δήμαρχε, πρόβλεψη, καινοτομία και βούληση χρειάζονται, όταν υπάρχουν αυτά όλα τα άλλα τα βρίσκεις εύκολα.
Αφήνω το χαλί των τειχών και των άλλων Αρχαιολογικών χώρων, είναι ευθύνη της αγαπημένης μου και “εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσας Υπηρεσίας” της Αρχαιολογικής και το ταξίδι μου από το σπίτι μου τελειώνει στο Μανδράκι, ποιος από εμάς είναι υπερήφανος φίλε Δήμαρχε για την πονεμένη ιστορία του ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ και την εικόνα ακατοίκητης πόλης που δείχνει το ΜΑΝΔΡΑΚΙ μετά τις εννέα το βράδυ, λίγα φώτα στα κτήρια τουλάχιστον, είναι μια μικρή ένδειξη σεβασμού.
Να ξεκαθαρίσω κάτι, δεν κάνω κριτική φίλε Δήμαρχε οικτιρώ και ελεεινολογώ όλους εμάς που τόσα χρόνια είχαμε την ευθύνη της πόλης και του Νησιού και πάλι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.
ΦΙΛΙΚΑ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΥΣΤ. Δημοσιοποιώ την επιστολή με την ευχή και ελπίδα να βρεις συμπαραστάτες
