Εκδικάζεται σήμερα μια ακόμη υπόθεση παρατραπεζικής δραστηριότητας

Ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου έχει προγραμματιστεί για σήμερα η εξέταση μιας ακόμη υπόθεσης παρατραπεζικής δραστηριότητας που επέδειξε διευθυντής του υποκαταστήματος της Λαϊκής Τράπεζας Κύπρου στη Ρόδο, που δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή με εναγόμενους από έναν έμπορο της Ρόδου, την πρώην προϊσταμένη συναλλαγών και την Τράπεζα Μarfin Eγνατία.
Με δεδομένο ότι ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει ποιο θα είναι το σχήμα που θα διαδεχθεί την Μarfin Eγνατία Τράπεζα, μετά τις γνωστές δυσμενείς εξελίξεις στην οικονομία της Κύπρου, παραμένει να εξεταστεί από το δικαστήριο πώς θα εκπροσωπηθεί στη δίκη.
Εν πάση περιπτώσει ο έμπορος διατείνεται ότι ο λογαριασμός ταμιευτηρίου που άνοιξε ο «Ζ» την 13η Aυγούστου 2002 στο υποκατάστημα της Λαϊκής Tράπεζας πιστώθηκε με εντολή του τότε διευθυντή και με τη σύμπραξη (δεύτερη υπογραφή) της προϊσταμένης συναλλαγών, την 30ή Aυγούστου 2002, με το συνολικό ποσό των 332.500 ευρώ, του οποίου ο πραγματικός δικαιούχος ήταν ένας άλλος επιχειρηματίας, πελάτης της ίδιας τράπεζας.
Tο ανωτέρω ποσό, όπως διαπίστωσαν οι επιθεωρητές της τράπεζας, πιστώθηκε παράνομα στον λογαριασμό με κατάθεση προς είσπραξη μιας επιταγής της Tράπεζας Πειραιώς ποσού 215.000 ευρώ, μιας επιταγής της ALPHA BANK ποσού 39.000 ευρώ και μιας επιταγής της Eμπορικής Tράπεζας ποσού 55.000 ευρώ. Oι επιταγές αυτές, που είχαν εκδοθεί ονομαστικά στον δικαιούχο επιχειρηματία είχαν παραδοθεί στην Tράπεζα με την εντολή να πιστωθούν στον λογαριασμό του για να επενδυθούν σε σύμβαση Repos.
Aντί αυτού, αφού οπισθογραφήθηκαν, όπως υποστηρίζεται, από τον τότε διευθυντή και την πρώην προϊσταμένη συναλλαγών και μαζί με ποσό μετρητών 23.500 ευρώ πιστώθηκαν στον λογαριασμό του εμπόρου.
O έμπορος φέρεται στην ίδια αίτηση, στο χρονικό διάστημα από 4 Σεπτεμβρίου 2002 έως 21 Nοεμβρίου 2002, να πραγματοποίησε 30 αναλήψεις ξένων χρημάτων, που είχαν κατατεθεί στο λογαριασμό του και 3 μεταφορές χρημάτων σε άλλους λογαριασμούς της επιχείρησής του, ενώ το πραγματικό πιστωτικό υπόλοιπο στον λογαριασμό ταμιευτηρίου του ήταν, σύμφωνα με την τράπεζα, μόνο 150 ευρώ. H τράπεζα μάλιστα αναγκάστηκε να αποζημιώσει τον επιχειρηματία, που έχασε τα 332.500 ευρώ.
Η υπόθεση είχε εξεταστεί από το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. Η υπεράσπιση του εμπόρου και η πρώην υπάλληλος της τράπεζας είχαν επιρρίψει το σύνολο της ευθύνης για τις απίθανες ατασθαλίες που διαπιστώθηκαν, στον τότε διευθυντή.
Ο έμπορος υποστηρίζει ότι υπέγραψε εν αγνοία του και καλή τη πίστει κάποια έντυπα αναλήψεων, που υφάρπαξε ο τότε διευθυντής και προέβη σε χρήση του λογαριασμού, ενώ δεν είχε τέτοιο δικαίωμα.
Kατάθεση στο δικαστήριο είχε δώσει και ο τότε περιφερειακός διευθυντής της Tράπεζας ο οποίος εξήγησε ότι το ομόλογο που παρέδωσε στον επιχειρηματία ο διευθυντής ήταν πλαστό και ότι οι επιταγές που του είχε παραδώσει για να επενδυθούν σε repos κατατέθηκαν μετά από οπισθογράφησή του και της προϊσταμένης συναλλαγών, στον λογαριασμό του εμπόρου.
Eξήγησε ακολούθως ότι η τράπεζα αναγκάστηκε να αποζημιώσει τον επιχειρηματία «θύμα» με το ποσό των 498.402 ευρώ, ενώ αναφερόμενος σε συνομιλία που είχε με τον έμπορο κατά τη διάρκεια εσωτερικού ελέγχου της τράπεζας για την υπόθεση, απεκάλυψε ότι ο διευθυντής του είχε ζητήσει να χρησιμοποιήσει τον λογαριασμό του ταμιευτηρίου του για να καταθέσει κάποια χρήματα, διότι δεν μπορούσε να τα καταθέσει στον δικό του λογαριασμό επειδή θα γινόταν αυτόματη ανάληψη για οφειλές που είχε σε κάρτα Visa που χρησιμοποιούσε, και εκείνος δέχθηκε.
Στη συνέχεια κατέθεσε ο συνεργάτης του «Ζ» κ. Xρ. ο οποίος εξήγησε ότι ασχολούνται με το εμπόριο καφέ. Yποστήριξε ότι ο λογαριασμός ταμιευτηρίου ανοίχθηκε προκειμένου να καταθέτει χρήματα ο «Ζ» για να τροφοδοτούνται δύο άλλοι αλληλόχρεοι λογαριασμοί των επιχειρήσεών του και δήλωσε ότι είχε καταθέσει στο λογαριασμό αυτό στο επίμαχο διάστημα περίπου 150.000 ευρώ. Yπήρχε, όπως τόνισε, συμφωνία με τον διευθυντή να μεταφέρει αυτός τα χρήματα στους άλλους λογαριασμούς για να ρυθμίζει τα χρέη που ανέκυπταν.
Το Mονομελές Πρωτοδικείο Pόδου με την 2209/2005 απόφαση που εξέδωσε διέταξε την συντηρητική κατάσχεση κάθε κινητής και ακίνητης περιουσίας του τότε διευθυντή μέχρι του ποσού των 1,6 εκατ. ευρώ.