Δεν θα γίνει κατηγορία για την πράξη της απάτης

Να μη γίνει κατηγορία σε βάρος μιας κατοίκου της Ρόδου για την πράξη της απάτης επί δικαστηρίω κατ’ εξακολούθηση, τετελεσμένη και σε απόπειρα, ιδιαίτερα μεγάλης αξίας, αποφάσισε με βούλευμα που εξέδωσε το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Ρόδου.
Σε βάρος της είχε υποβληθεί το Νοέμβριο του 2011 μήνυση 4 μελών γνωστής οικογένειας του νησιού που ισχυρίστηκαν ότι τον Φεβρουάριο του 2009 προκειμένου να υποστηρίξει αγωγή χρησικτησίας για ακίνητο εμβαδού 2.232 τμ που άσκησε ενώπιον του Πολυμελούς Δικαστηρίου της Ρόδου, εναντίον 6 οικείων τους, επικαλέστηκε στις προτάσεις της ψευδείς ημιτελείς καταθέσεις δύο, οι οποίες συμπεριελήφθησαν σε έκθεση του ορισθέντος από το ανωτέρω δικαστήριο εισηγητή δικαστή. Η αγωγή απερρίφθη με απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, που ελήφθη το 2008. Κατά της αποφάσεως άσκησε έφεση και εκδόθηκε το 2011 απόφαση του Εφετείου Δωδ/σου, με την οποία έγινε δεκτή η αγωγή χρησικτησίας.
Βάσει των ανωτέρω συντάχθηκε το 2012 κλητήριο θέσπισμα με το οποίο παραπέφθηκε σε δίκη και ακολούθως υπέβαλε προσφυγή κατά του κλητηρίου θεσπίσματος.
Το δικαστικό συμβούλιο έκρινε ότι κατά τη συζήτηση της αγωγής χρησικτησίας ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου ζήτησε να της δοθεί νέα προθεσμία προκειμένου να ολοκληρώσει την εξέταση των μαρτύρων της που αυτή είχε γνωστοποιήσει εμπρόθεσμα. Ωστόσο, το δικαστήριο απέρριψε το ανωτέρω αίτημα καθότι έκρινε ότι μπορούσε να σχηματίσει πλήρη δικανική πεποίθηση και χωρίς τις συγκεκριμένες μαρτυρικές καταθέσεις, οι οποίες, ωστόσο, εκτιμήθηκαν ως δικαστικά τεκμήρια μαζί με τα υπόλοιπα αποδεικτικά μέσα. Ενώπιον του Εφετείου Δωδ/σου με τις προτάσεις της επανέλαβε το ανωτέρω αίτημα και ζήτησε νέα προθεσμία προκειμένου να ολοκληρώσει την εξέταση των μαρτύρων. Το δικαστήριο δεν δέχθηκε το αίτημα και συνεκτίμησε τις ημιτελείς καταθέσεις ως δικαστικά τεκμήρια.
Από το σκεπτικό της αποφάσεως του Εφετείου Δωδ/σου προκύπτει ότι το δικαστήριο συνεκτίμησε τις ανωτέρω καταθέσεις μαζί με τις μαρτυρικές καταθέσεις καθώς και τα λοιπά έγγραφα της δικογραφίας προκειμένου να φθάσει στη δικανική πεποίθηση και να αποφανθεί περί του ό,τι στο πρόσωπό της συμπληρώθηκε ο δεκαπενταετής χρόνος κτητικής παραγραφής.
Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών έκρινε ότι το δικαστήριο απεφάνθη βασιζόμενο σε πληθώρα αποδεικτικών μέσων και όχι μόνο στα δικαστικά τεκμήρια, ήτοι τις ημιτελείς μαρτυρικές καταθέσεις των δύο μαρτύρων, όπως ήταν και το δικονομικώς ορθόν. Περαιτέρω, δεν προέκυψε ότι το δικαστήριο θα έφθανε σε διαφορετική κρίση αν βασιζόταν μόνο στα λοιπά αποδεικτικά μέσα πλην των δικαστικών τεκμηρίων.
Την κατηγορούμενη εκπροσώπησε ο δικηγόρος κ. Κ. Σαρρής.