Με την υπ΄αριθμ. 466/2013 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου απορρίφθηκε η αίτηση συντηρητικής κατάσχεσης της περιουσίας ροδίτικης εταιρείας παροχής υπηρεσιών υγείας σε τουρίστες και διαχείρισης ασφαλιστικών υπηρεσιών, που είχε υποβάλει τούρκικη εταιρεία, που εδρεύει στην Αττάλεια και λειτουργεί πολυκλινική όλων των ειδικοτήτων.
Η τούρκικη εταιρεία είχε ζητήσει από το δικαστήριο, μεταξύ άλλων, να επιβληθεί σε βάρος της ομόρρυθμης εταιρείας, ενός ημεδαπού, κατοίκου Ρόδου και μιας αλλοδαπής κατοίκου ομοίως, συντηρητική κατάσχεση κάθε κινητής και ακίνητης περιουσίας τους και ιδίως τυχόν χρηµατικών καταθέσεων σε τραπεζικούς τους λογαριασµούς και απαιτήσεών τους έναντι τρίτων, είτε απευθείας στους ίδιους είτε εις χείρας τρίτων µέχρι του ποσού των 1.400.000 ευρώ.
Η αιτούσα διατηρεί στην Αττάλεια Τουρκίας Ιδιωτική Πολυκλινική όλων των ειδικοτήτων µε αντικείµενο την παροχή ιατρικών και νοσηλευτικών υπηρεσιών. Στις εγκαταστάσεις της συµπεριλαµβάνονται µεταξύ άλλων Εξωτερικά Ιατρεία για την αντιµετώπιση επειγόντων περιστατικών, όπως ατυχήµατα, χειρουργεία, διαγνωστικό κέντρο µε τον πιο σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισµό σύµφωνα µε τα διεθνή πρότυπα και δωµάτια νοσηλείας.
Η ροδίτικη εταιρεία αναλαµβάνει την διεκπεραίωση υποθέσεων ασφαλιστικών εταιρειών, ιδιωτικών κλινικών, ιδιωτών καθώς και κάθε άλλη συναφή δραστηριότητα τόσο στην Ελληνική Επικράτεια όσο και σε χώρες του εξωτερικού.
Η Πολυκλινική της αιτούσας θεωρείται από τις πλέον σύγχρονες της Τουρκίας και εξυπηρετεί όχι µόνο µόνιµους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής αλλά και τουρίστες.
Η αιτούσα και η ροδίτικη εταιρεία συνήψαν στις 4 Ιανουαρίου 2010 έγγραφη «Σύµβαση Διαχείρισης Υποθέσεων Διεθνών Εξωτερικών Ασθενών» σύµφωνα µε την οποία η πρώτη ανέλαβε από την 1η Μαρτίου 2010 την είσπραξη των ιατρικών και νοσοκοµειακών δαπανών από τους αλλοδαπούς ασφαλιστικούς φορείς ασθενών, στους οποίους η τούρκικη πολυκλινική θα παρείχε τις υπηρεσίες της µέσω των εξωτερικών της Ιατρείων.
Επρόκειτο για ασθενείς από τις ακόλουθες χώρες: Γερµανία, Μεγάλη Βρετανία και Βόρεια Ιρλανδία, Αυστρία, Ολλανδία, Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Γαλλία, Ιταλία, ΗΠΑ, Αυστρία, Καναδά, Σουηδία, Νορβηγία, Δανία, Ελβετία, Βέλγιο και Φινλανδία.
Η χρέωση της αιτούσας συµφωνήθηκε στο ποσό των 95 ευρώ κατ’ αποκοπήν για κάθε επίσκεψη ασθενούς στα Εξωτερικά Ιατρεία της Πολυκλινικής.
Από το ποσό των 95 ευρώ, που θα εισέπραττε η ροδίτικη εταιρεία απευθείας είτε από τις αλλοδαπές ασφαλιστικές εταιρείες – φορείς είτε από τον ίδιο τον ασθενή για λογαριασµό της τούρκικης εταιρείας, συµφωνήθηκε, σύµφωνα µε την αίτηση, να παρακρατήσει ως προµήθεια, άλλως ως αµοιβή για την επεξεργασία και είσπραξη κάθε περίπτωσης, το ποσό των 4,50 ευρώ. Στην πορεία, όπως αναφέρεται στην αίτηση, το ανωτέρω ποσό χρέωσης των 95 ευρώ ανά περιστατικό συµφωνήθηκε να αναπροσαρµοστεί στο ποσό των 150 ευρώ, εκ του οποίου η ροδίτικη εταιρεία θα παρακρατούσε ως προµήθεια άλλως ως αµοιβή το ποσό των 59,50 ευρώ.
Η τούρκικη πολυκλινική διατείνεται ότι από τα τέλη του 2010 η ροδίτικη εταιρεία σταµάτησε να της καταβάλλει το συµφωνηθέν κατ’ αποκοπήν ποσό και υποστηρίζει ότι δεν εξέδωσε εγγυητικές – υποσχετικές επιστολές για το σύνολο των περιπτώσεων που επεξεργαζόταν, ως όφειλε, µε βάση τη σύµβαση, µε αποτέλεσµα από τις 22.402 περιπτώσεις, που είχε αναλάβει µέχρι το τέλος του έτους 2010, να έχει εκδώσει µόνον 16.026 εγγυητικές -υποσχετικές επιστολές που αντιστοιχούν σε 16.026 περιπτώσεις.
Από τα στοιχεία που διαθέτει η τούρκικη εταιρεία φέρεται να προκύπτει ότι καίτοι η ροδίτικη εταιρεία ανέλαβε το έτος 2010 να διεκπεραιώσει συνολικά 22.402 περιστατικά κατέβαλε µόνον το ποσό των 799.937,67 ευρώ που αντιστοιχεί σε 8.839 περίπου περιστατικά µε αποτέλεσµα να εκκρεµούν καταβολές για 13.563 περιστατικά.
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου πιθανολόγησε ότι ο ισχυρισμός της αιτούσας ότι τα μη εξοφληθέντα περιστατικά ανέρχονται σε άνω των 12.000 δεν είναι βάσιμος ενώ έκρινε ότι η οφειλή πρέπει να αφορά 5.200 περίπου περιπτώσεις.
Εκρινε παραπέρα αόριστους ορισμένους άλλους ισχυρισμούς της τουρκικής εταιρείας ενώ δεν πιθανολόγησε ότι υφίσταται επικείμενος κίνδυνος για την περιουσία τους και ως εκ τούτου κατεπείγον για τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων.
