• Η δημόσια κριτική του δικαστή ανέδειξε τις χρόνιες παθογένειες των υποδομών απονομής δικαιοσύνης στο νησί
Αίσθηση και έντονο σχολιασμό έχει προκαλέσει στους κόλπους του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου η δημόσια ανάρτηση δικαστή του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς, ο οποίος συμμετείχε την Παρασκευή στη συνεδρίαση του μεταβατικού δικαστηρίου στη Ρόδο.
Ο ανώτερος λειτουργός της Δικαιοσύνης, επιστρέφοντας στην Αθήνα, δεν δίστασε να αποτυπώσει μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο Facebook τη δεινή κατάσταση που επικρατεί στο Δικαστικό Μέγαρο του νησιού, τις ελλείψεις, τις κακοτεχνίες και την πλήρη εγκατάλειψη των υποδομών.
Η ανάρτησή του συνοδεύτηκε από βίντεο που συγκέντρωσε πάνω από 6.200 προβολές, φωτογραφίες και σχόλια που δεν άφησαν περιθώρια παρερμηνείας. Αποτέλεσε ένα ηχηρό καμπανάκι για την κατάσταση στην οποία απονέμεται η Δικαιοσύνη στη Ρόδο.
Οι αντιδράσεις που ακολούθησαν υπήρξαν άμεσες. Πολλοί νομικοί του νησιού, αν και δεν αιφνιδιάστηκαν από την περιγραφή, είδαν στη δημοσιοποίηση αυτή μια αυθεντική εξωστρέφεια εκ μέρους της ίδιας της Δικαιοσύνης.
Κάτι που, όπως υποστηρίζουν, σπανίζει σε ένα σύστημα που συχνά επιλέγει τη σιωπή.
Η δημόσια καταγραφή της παρακμής
Η ανάρτηση του δικαστή, που έγινε ευρέως γνωστή μέσα σε λίγες ώρες, προκάλεσε αμηχανία αλλά και προβληματισμό. Χωρίς να κατονομάζει πρόσωπα ή θεσμούς, ο ανώτερος δικαστικός σχολίασε: “Πρωτοδικείο Ρόδου. Διαδραστικό installation. Καλλιτέχνης: ελληνικό κράτος”. Aποτύπωσε την κακοδαιμονία με εικόνες φθοράς, υγρασίας και πρόχειρων επισκευών που περισσότερο θυμίζουν εγκαταλειμμένο δημόσιο κτήριο παρά κέντρο απονομής δικαιοσύνης.
Η παρέμβασή του δεν ήταν τυχαία. Αποτύπωνε την πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά εκατοντάδες δικηγόροι, υπάλληλοι και πολίτες.
Η τοποθέτηση ενός δικαστή υψηλής βαθμίδας, που δεν ανήκει στην τοπική κοινωνία, προσέδωσε κύρος και αξιοπιστία σε μια διαχρονική κραυγή αγανάκτησης.
Ένα ιστορικό κτήριο σε κατάσταση φθοράς
Το Δικαστικό Μέγαρο της Ρόδου, σύμβολο διοικητικής ισχύος και αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, βρίσκεται στην καρδιά της πόλης, στην πλατεία Ελευθερίας. Το κτήριο ανεγέρθηκε σταδιακά την περίοδο 1923–1939, κατά την ιταλική κατοχή, και αποτελεί δείγμα της ρασιοναλιστικής αρχιτεκτονικής, με επιρροές από τους Ιταλούς αρχιτέκτονες Florestano Di Fausto και Rodolfo Petracco.
Οι πέντε επιμέρους πτέρυγες που το συγκροτούν συνενώθηκαν για να στεγάσουν διοικητικές και δικαστικές υπηρεσίες, προσδίδοντας στην πόλη ένα από τα πιο επιβλητικά δημόσια κτήρια της εποχής.
Ωστόσο, σχεδόν έναν αιώνα μετά, το μέγαρο έχει μετατραπεί σε παράδειγμα εγκατάλειψης. Ρωγμές στους τοίχους, φθαρμένα δάπεδα, οξειδωμένοι σιδηροδοκοί και αποσαθρωμένα κουφώματα συνθέτουν ένα σκηνικό παρακμής. Η υγρασία διαπερνά τους χώρους, τα ηλεκτρολογικά δίκτυα θεωρούνται παρωχημένα, ενώ η έλλειψη προσβασιμότητας για άτομα με αναπηρία υπογραμμίζει τον αναχρονισμό του κτηρίου. Η εικόνα αυτή δεν προσβάλλει μόνο την αισθητική, αλλά και την ίδια τη λειτουργία της Δικαιοσύνης.
Η παρέμβαση του δικαστή έφερε το θέμα στα φώτα της δημοσιότητας και ανέδειξε με εμφατικό τρόπο την αδράνεια των τελευταίων δεκαετιών.
Η τοπική κοινωνία γνωρίζει καλά ότι η κατάσταση του Μεγάρου δεν αποτελεί πρόσφατο φαινόμενο.
Ωστόσο, η ευθεία διαπίστωση από δικαστή που δεν έχει τοπική σύνδεση, αλλά προέρχεται από την πρωτεύουσα, μετατρέπει το ζήτημα σε θέμα εθνικού κύρους για το Υπουργείο Δικαιοσύνης.
Είναι πλέον σαφές ότι η Δικαιοσύνη στη Ρόδο δεν μπορεί να συνεχίσει να απονέμεται σε χώρους που δεν πληρούν ούτε τα ελάχιστα πρότυπα αξιοπρέπειας.
Η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου σχεδιάζει την αποκατάσταση
Μέσα σε αυτό το κλίμα δημόσιας κριτικής και απογοήτευσης, η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, παρότι αναρμόδια, έχει ήδη δρομολογήσει την πλήρη αποκατάσταση του ιστορικού κτηρίου.
Η τεχνική μελέτη αποκατάστασης, ύψους 499.245,09 ευρώ, χρηματοδοτήθηκε από το Ταμείο Χρηματοδότησης Δικαστικών Κτηρίων (ΤΑ.Χ.ΔΙ.Κ.) και εγκρίθηκε από το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Η μελέτη προβλέπει όχι μόνο επισκευές, αλλά ριζική αναγέννηση του χώρου με σεβασμό στην αρχιτεκτονική του ταυτότητα.
Περιλαμβάνει στατικές ενισχύσεις, αντικατάσταση όλων των ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων, επαναφορά των αυθεντικών μορφολογικών στοιχείων και μέτρα προσβασιμότητας για άτομα με αναπηρίες. Στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα δικαστικό μέγαρο λειτουργικό, ενεργειακά αποδοτικό και αντάξιο του θεσμού που υπηρετεί.
Η Περιφέρεια «έβαλε πλάτη» για την αποκατάσταση κρίνοντας πως δεν αφορά μόνο ένα κτήριο, αλλά ένα μνημείο της δικαιοσύνης και της μνήμης.
Η Δικαιοσύνη χρειάζεται στέγη που της αξίζει
Η δημόσια παρέμβαση του δικαστή υπήρξε, αναμφίβολα, καταλύτης. Ανέδειξε το αυτονόητο: ότι η ποιότητα της Δικαιοσύνης δεν εξαρτάται μόνο από τους λειτουργούς της, αλλά και από το περιβάλλον μέσα στο οποίο ασκείται. Η Ρόδος, ένας τόπος με πολιτιστική και διοικητική βαρύτητα, δεν μπορεί να φιλοξενεί τις δικαστικές της υπηρεσίες σε ένα κτήριο που αποπνέει εγκατάλειψη.
Το Δικαστικό Μέγαρο, πέρα από αρχιτεκτονικό μνημείο, είναι καθρέφτης της ίδιας της πολιτείας απέναντι στη Δικαιοσύνη. Και σήμερα, αυτός ο καθρέφτης δείχνει ρωγμές που πρέπει επιτέλους να επουλωθούν.
Αυτά τα προβλήματα είναι δευτέρου βαθμού πρώτου βαθμού είναι οι δικαστές να αποδίδουν δικαιοσύνη δίχως να κοιτούν κοινωνικά στρώματα, καί δεύτερον να ακούν την κοινωνία διότι σήμερα λένε οι δικαστές ότι αποδίδουν δικαιοσύνη αλλά άλλα λέει ο λαός δεν έχετε παρά να δείτε τής δημοσκοπήσεις για δικαιοσύνη στα τάρταρα.