«Η δημοτική αρχή έπρεπε αρχής εξαρχής να είναι ασυγκρίτως πιο δυναμική, πιο διεκδικητική, πιο μαχητική και απολύτως πρόθυμη να έρθει σε σύγκρουση με την πρακτική των συνεχών περικοπών και με την καταιγίδα των μέτρων που στοχεύουν στην εκμετάλλευση των τοπικών πόρων ερήμην του νομίμου κυρίου τους που είναι ο νησιωτικός δήμος της Ρόδου».
Αυτό δηλώνει σε συνέντευξή του στη «δ» ο δημοτικός σύμβουλος της μείζονος μειοψηφίας κ. Γιάννης Φλεβάρης αναφερόμενος στις κινήσεις στις οποίες δεν προβαίνει η δημοτική αρχή, για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που ανακύπτουν.
Σε ερώτηση για τη δυσάρεστη εξέλιξη που είχε το θέμα της ΔΕΗ για τη Ρόδο ο κ. Φλεβάρης δηλώνει πως η δημοτική αρχή φέρει ευθύνη γιατί για μια φορά ακόμη πιάστηκε εξ απήνης.
Αναφορικά με την παραχώρηση του αεροδρομίου των Μαριτσών σε ιδιώτες ο κ. Φλεβάρης υπογραμμίζει:
«Δυστυχώς ο Δήμος ακολουθεί ή ακόμα χειρότερα παρακολουθεί τις εξελίξεις αντί να τις οδηγεί. Δεν νοείται να μην έχουν έρθει έως τώρα, τα σχέδια αξιοποίησης στο δημοτικό συμβούλιο. Το θέμα είναι μεγάλο και οι τοπικές κοινωνίες βρίσκονται σε αναβρασμό. Το ίδιο ισχύει με την αξιοποίηση του Γκολφ Αφάντου, το ίδιο με το Πρασονήσι και την μαρίνα, το ίδιο με όλα τα ακίνητα του ΤΑΙΠΕΔ».
Η συνέντευξη του κ. Γιάννη Φλεβάρη, αναλυτικά:
• Μεγάλα προβλήματα έχει δημιουργήσει το μέτρο της διαθεσιμότητας που ετέθη σε ισχύ και θα γίνει η αιτία να απολυθούν αρκετοί υπάλληλοι στο Δήμο Ρόδου. Έγιναν οι σωστές κινήσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος;
Οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν πρέπει να αφεθούν μόνοι τους στο θυσιαστήριο των μνημονίων, ως σύγχρονη Ιφιγένεια. Οι απολύσεις αποτελούν μέτρο ακραίο και επαχθές στο οποίο ως αυτοδιοικητικός και ως νομικός, εναντιώνομαι. Ακτίνα φωτός στις σκούρες αποχρώσεις του γκρίζου που κυριαρχούν γύρω μας, μπορεί να αποτελέσει το οχυρό της συνταγματικότητας. Η διάκριση των εξουσιών ως θεμέλιο του δημοκρατικού Πολιτεύματος και η δυνατότητα του αδικημένου να προσφύγει στη Δικαιοσύνη μπορεί να αποτελέσει ελπίδα και φάρο στον αγώνα των εργαζομένων. Αντισυνταγματικοί νόμοι δεν εφαρμόζονται από τα Δικαστήρια και οι διεκδικήσεις των υπαλλήλων που οδηγούνται με συνοπτικές διαδικασίες στην ανεργία εκτός από συνδικαλιστικές θα είναι πρωτίστως και νομικές. Αυτά τόνισα στην τοποθέτησή μου στο έκτακτο δημοτικό συμβούλιο, ανοίγοντας μια χαραμάδα στο μονοπάτι της επιστροφής, στην «Ιθάκη». Σίγουρα έγιναν λάθη στην αντιμετώπιση του προβλήματος, όπως οι δηλώσεις από πλευράς του κ. δημάρχου, σε ανύποπτο χρόνο για υπεράριθμο προσωπικό στο Δήμο. Λάθος υπήρξε επίσης η ανυπαρξία προετοιμασίας για την επερχομένη λαίλαπα εκ των προτέρων και όχι εκ των υστέρων με νομοθετική ρύθμιση γενικότερης και μακροχρόνιας αναστολής νέων προσλήψεων στο δημόσιο, όταν αναπτύσσονταν στη χώρα μας αυτοκαταστροφικές και ακατάληπτες θεωρίες για «γεμάτα περίστροφα πάνω στο τραπέζι» και για δημοψηφίσματα. Λάθος αποτελεί η δραματική καθυστέρηση στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα επέτρεπαν οριζόντιες και απρόσκοπτες μετατάξεις σε όλο το εύρος του δημοσίου τομέα για να μην υπάρχουν σε άλλες υπηρεσίες υπεράριθμοι και σε άλλες υπηρεσίες ολιγάριθμοι και ζητούνται και εν τέλει στη βάση του πελατειακού κράτους να γίνονται νέες προσλήψεις. Όλα αυτά και πολλά άλλα αποτελούν το γνωστό «θέατρο του παραλόγου» που βιώσαμε από τη μεταπολίτευση έως τώρα. Σήμερα όμως ο αγώνας των εργαζομένων πρέπει να είναι σθεναρός σε όλα τα επίπεδα και σε καμιά περίπτωση υποτονικός. Είναι θετικό το μήνυμα που έστειλε ομόφωνα το δημοτικό συμβούλιο Ρόδου που εκφράζει την πλήρη αντίθεσή του στο μέτρο της διαθεσιμότητας μονίμων ή αορίστου χρόνου δημοσίων και δημοτικών υπαλλήλων καθώς η διαθεσιμότητα με τις διατάξεις του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016, αποτελεί συγκαλυμμένη απόλυση και στηρίζει πολιτικά και νομικά το δίκαιο αγώνα των εργαζομένων για την μη εφαρμογή του άδικου μέτρου.
• Το νέο πολυνομοσχέδιο δίνει τη χαριστική βολή στην ΤΑ αφού της αφαιρεί πόρους και αξιώνει την επιβολή νέων τελών στους πολίτες. Πρέπει οι δημότες να πληρώσουν το μάρμαρο;
Η τοπική αυτοδιοίκηση αποτελεί θεσμική εκδήλωση της ¶μεσης Δημοκρατίας. Είναι η φωνή της τοπικής κοινωνίας. Μπορεί σήμερα να είναι φωνή βοώντος εν τη ερήμω, αύριο όμως θα γίνει φωνή λαού, οργή θεού. Όταν η αυτοδιοίκηση είναι αδύναμη και πληγωμένη, τότε ο δημότης φορτώνεται με δυσβάσταχτα βάρη που δεν του αναλογούν και γίνεται ο «Προμηθέας Δεσμώτης» της παρακμιακής μας πορείας.
Δεν είναι αντίπαλοι της Πολιτείας ούτε οι άνθρωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης ούτε οι δημότες. Ακολουθώντας την ισοπεδωτική λογική των περικοπών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, χωρίς αξιολόγηση και χωρίς αξιοκρατία, χάνεται ουσιαστικά μια σημαντική ευκαιρία να φτιάξουμε ένα κράτος αποτελεσματικό και ευέλικτο με μειωμένες δαπάνες. Πρέπει να κρατηθεί ζωντανή η Αυτοδιοίκηση που με τον ξυπόλυτο Καλλικράτη και τα μέτρα του μεσοπρόθεσμου φαίνεται ότι δε θα το κατορθώσει. Οι διατάξεις του Πολυνομοσχεδίου, θέτουν εμπόδια στην πρόοδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ουδείς μπορεί να εθελοτυφλεί. Πρέπει να λέμε, όπως είπε κι ο Μακρυγιάννης «τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη». Η οικονομική και κοινωνική κρίση εξελίσσεται σε ανθρωπιστική κρίση και κατεδαφίζονται θεμελιώδη κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα. Αμφισβητούνται όλες οι σταθερές της ζωής των πολιτών. Το πολυνομοσχέδιο σηματοδοτεί μια δραματική υποβάθμιση και απαξίωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
• Μπορούσε η δημοτική αρχή να αντιδράσει διαφορετικά στο θέμα που έχει να κάνει με τη συνεχή περικοπή στους πόρους που λαμβάνει από το κράτος;
Λένε ότι κάποτε ένας βοσκός, όταν ξέσπασε καταιγίδα και δυνατή βροχή, θέλησε να μπει σε ένα εξωκκλήσι για να μην βραχεί. Έβαλε την γκλίτσα του στους ώμους και προσπάθησε να μπει μέσα, όμως οι άκρες της σκάλωναν στην πόρτα. Αυτός φαντάστηκε πως ο ¶γιος δεν τον άφηνε να μπει και έμεινε στη βροχή. Όταν μετά από ώρα κατέβασε την γκλίτσα από τους ώμους και την κούνησε απελπιστικά προς το μοναστήρι θυμωμένος που ο Αγιος τάχα δεν τον άφηνε να μπει, πέρασε χωρίς δυσκολία. Από κει βρήκε το γνωστό «κι οι άγιοι φοβέρα θέλουν…» που έχει εφαρμογή στη περίπτωσή μας. Καθώς η δημοτική αρχή έπρεπε αρχής εξαρχής να είναι ασυγκρίτως πιο δυναμική, πιο διεκδικητική, πιο μαχητική και απολύτως πρόθυμη να έρθει σε σύγκρουση με την πρακτική των συνεχών περικοπών και με την καταιγίδα των μέτρων που στοχεύουν στην εκμετάλλευση των τοπικών πόρων ερήμην του νομίμου κυρίου τους, που είναι ο νησιωτικός Δήμος της Ρόδου.
• Οι εξελίξεις για την κατασκευή του νέου εργοστασίου της ΔΕΗ είναι τραγικές. Χειρίστηκε σωστά το θέμα η δημοτική αρχή γιατί η μη κατασκευή του έργου θα φέρει προβλήματα στη Ρόδο;
Η δημοτική αρχή δια στόματος του κ. δημάρχου χαρακτηρίζει την εξέλιξη, αρνητική με σοβαρές και απρόβλεπτες συνέπειες για το νησί της Ρόδου σε βάθος χρόνου, εφόσον «δεν υπάρξει διέξοδος στο αδιέξοδο». Πώς, όμως, θα διαφύγουμε από το αδιέξοδο όταν δεν φροντίσαμε να έχουμε εναλλακτική λύση. Η δημοτική αρχή χαρακτήρισε «μη αναμενόμενη την απόφαση του ΣτΕ», την ώρα που πολλές αντίστοιχες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας εκδίδονται με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό. Μια αναμενόμενη η μια απόφαση, μη αναμενόμενη η άλλη, τείνει να γίνει μονόδρομος στον οποίο δεν μπορεί να εισέλθει η οδός των δικαστικών διεκδικήσεων του Δήμου. Η απόφαση αυτή έχει απορρίψει τους περιβαλλοντικούς όρους της μελέτης, με το σκεπτικό ότι δεν υπάρχει απόλυτη προστασία της περιοχής ΝATURA.
Ο κ. δήμαρχος είπε ότι δεν το περίμενε διότι περίμενε ότι σε μία τέτοια περίπτωση, εξετάζεται τι επιπτώσεις θα έχει και στην επιχειρηματικότητα και στη ζωή των κατοίκων κατά πόσον η μη κατασκευή ενός εργοστασίου (…). Μα το ΣτΕ εξετάζει το θέμα μόνο ως προς τους περιβαλλοντολογικούς όρους και όχι ως προς την σκοπιμότητα του έργου. Δεν ενημέρωσε η νομική υπηρεσία του Δήμου την δημοτική αρχή; Δεν είναι γνωστό ότι το 2007 χαρακτηρίστηκε όλη η περιοχή Natura; Κατά το ΣτΕ η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων δεν διατυπώνει ακριβείς διαπιστώσεις και συμπεράσματα. Φυσικά δεν ευθύνεται ο Δήμος για την όποια απόφαση του ΣτΕ, ευθύνεται όμως διότι κατελήφθη για μια ακόμα φορά εξ απήνης…
• Ειδικά για το αεροδρόμιο των Μαριτσών πώς είναι δυνατό να κινήθηκαν οι διαδικασίες από το περασμένο καλοκαίρι και να έρχεται τώρα για συζήτηση το θέμα;
Δυστυχώς ο Δήμος ακολουθεί ή ακόμα χειρότερα παρακολουθεί τις εξελίξεις αντί να τις οδηγεί. Ο πρώτος που έπρεπε να ενημερωθεί για το θέμα και εν συνεχεία να ενημερώσει σχετικά είναι ο λεγόμενος Δήμος – Κυβερνείο κατά τον Καλλικράτη. Αντίθετα ακούσαμε μόλις πρόσφατα ότι μια εταιρία παροχής εκπαίδευσης πιλότων και πληρωμάτων που εδρεύει στον αερολιμένα “Ελ. Βενιζέλος στην Αθήνα και φέρεται να ανήκει σε εταιρία με βάση το Ντουμπάϊ, κατάφερε να εξασφαλίσει προεγκρίσεις και άδειες για παραχώρηση μέρους των κτιριακών εγκαταστάσεων, που θα φιλοξενήσουν τις δραστηριότητές της. Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ μιλάμε για το αεροδρόμιο Μαριτσών Ρόδου μια ιδιαίτερα σημαντική υποδομή του νησιού μας που κατασκευάσθηκε το 1935 από την τότε Ιταλική Διοίκηση και μετά την απελευθέρωση υπήρξε διεθνής αερολιμένας μέχρι το 1977. Δεν νοείται να μην έχουν έρθει έως τώρα τα σχέδια αξιοποίησης στο δημοτικό συμβούλιο αλλά οι αποφάσεις να παίρνονται εκτός Ρόδου, χωρίς καν να λαμβάνουμε γνώση. Τονίζω ότι ακόμα και οι μικροί καποδιστριακοί δήμοι, εγκαίρως έφερναν αυτά τα θέματα στα δημοτικά τους συμβούλια…Το θέμα είναι μεγάλο και οι τοπικές κοινωνίες βρίσκονται σε αναβρασμό. Το ίδιο ισχύει με την αξιοποίηση του Γκολφ Αφάντου, το ίδιο με το Πρασονήσι και την μαρίνα, το ίδιο με όλα τα ακίνητα του ΤΑΙΠΕΔ τα στελέχη του οποίου πρέπει να αναθεωρήσουν την προκλητική στάση τους απέναντί μας.
• Αντικείμενο συζήτησης θα αποτελέσουν στο επόμενο δημοτικό συμβούλιο οι όροι διακήρυξης για τα Δημοτικά Λουτρά, το «Ήχος και Φως» και το Ιαλύσιον;
Το θέμα αφορά μερικά από τα πιο σημαντικά ακίνητα, ιδιοκτησίας του Δήμου Ρόδου. Πρόκειται για το Ήχος και Φως, το Ιαλύσιον και τα Δημοτικά Λουτρά στη Μεσαιωνική Πόλη. Στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου θα καθορισθούν οι όροι, προκειμένου να προκηρυχθούν οι σχετικοί διαγωνισμοί. Στην εισήγηση προβλέπεται μίσθωση για 20 χρόνια. Στο «Ήχος και Φως», με μίσθωμα που δεν μπορεί να είναι κατώτερο των 80.000 ευρώ το χρόνο, στα Δημοτικά Λουτρά, με ετήσιο συνολικό μίσθωμα όχι κατώτερο των 66.000 ευρώ, και στο Ιαλύσιο κολυμβητήριο μίσθωση για 20 χρόνια με ετήσιο μίσθωμα όχι κατώτερο των 72.000 ευρώ. Η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δήμου είναι ένα μείζον θέμα και πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα.
