Μια πρώτη «ανάγνωση» του εκλογικού αποτελέσματος

Δύο σαφή και μη επιδεχόμενα αμφισβητήσεως συμπεράσματα θα μπορούσε κανείς να εξάγει σε εθνικό επίπεδο και σε πρώτη φάση, από τα εκλογικά αποτελέσματα της Κυριακής, 7ης Νοεμβρίου: Πρώτον, ότι η υψηλή αποχή ήταν αναμενόμενη, λόγω της συνεχώς διογκούμενης δυσπιστίας, αν όχι και αγανακτήσεως προς το πολιτικό σύστημα. Και δεύτερον, ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν έκανε την «κωλοτούμπα» (αναμενόμενη από τους επαϊοντες) επειδή ήταν θετικό για το ΠΑΣΟΚ το εκλογικό αποτέλεσμα (κάθε άλλο μάλιστα), αλλά γιατί εισέπραξε το μήνυμα του ελληνικού λαού και των διεθνών αγορών για «μη πρόωρες εκλογές».
Και όχι μόνο αυτό, αλλά και γιατί δεν ήταν βέβαιος ότι θα κέρδιζε αυτές τις εκλογές. Κάθε άλλο μάλιστα. Ισως να μην έφτανε καν μέχρι εκεί καθώς καθίστατο όλο και περισσότερο ορατός ο κίνδυνος να ανατραπεί από το ίδιο το κόμμα του (πράγμα που πολλάκις επεσήμανε η «δ»).
Σίγουρα, η απόφασή του, να αποσύρει τις προεκλογικές του «απειλές» είναι μια θετική εξέλιξη τόσο για τον ίδιο και το κόμμα του, όσο – και κυρίως – για την ίδια τη χώρα, που συνεχίζει να βρίσκεται στα πρόθυρα της ολοκληρωτικής καταρρεύσεως (το ό,τι δεν ομολογείται, expessis verbis, δε χρειάζεται να ερμηνευθεί). Είναι επίσης «ηλίου φαεινότερον» ότι άρχισε να πείθεται (το ίδιο ισχύει και για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα) ότι η υπόθεση «σωτηρία της χώρας» δεν είναι υπόθεση ενός ανδρός, ούτε ενός κόμματος, αλλά υπόθεση όλου του πολιτικού κόσμου (που ευθύνεται για τη σημερινή κατάντια του τόπου, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο) και των Πανελλήνων.
Από την άλλη πλευρά, η Ν.Δ., του Αντώνη Σαμαρά, μπορεί να πήρε «ψήφο αναμονής» (και όχι «ανατροπής»), βρίσκεται όμως πολύ μακριά ακόμα από την «ώρα μηδέν», γι’ αυτό καλό θα είναι να σταματήσει τις θριαμβολογίες, να ανασυνταχθεί, να κάνει αυτοκριτική και να αναθεωρήσει ορισμένες πρακτικές που δεν επιδοκιμάζονται από το εκλογικό σώμα. Αν χαμηλώσει τους τόνους και κερδίσει περισσότερη αυτοπεποίθηση, σίγουρα θα βρεθεί ενωρίτερα του αναμενομένου στη σωστή ευθεία.
Από την πρώτη στιγμή που άρχισαν να μεταδίδονται τα εκλογικά αποτελέσματα, το βράδυ της Κυριακής (κυρίως τα αναφερόμενα στις 13 διοικητικές περιφέρειες), ως μείζον πρόβλημα και θέμα, χρήζον πολιτικής αναλύσεως, προέκυψε η «μεγάλη» αποχή. Εκπλήσσει πραγματικά γιατί … εξέπληξε, αν και εδώ και μήνες «φώναζε» από μακριά και οι φωνές ακούγοντο μέχρι την κορυφή του Ολύμπου!
Αλλά και οι «ερμηνείες» που δίνονται και οι οποίες ποικίλουν, ανάλογα με το ιδεολογικό υπόβαθρο του καθενός, εκπλήσσουν. Ο καθένας επιχειρεί να επιρρίψει την ευθύνη στον άλλο (μόνιμο «κουσούρι» του πολιτικού συστήματος) ή και να «καρπωθεί» για τον εαυτό του αυτό το «μαύρισμα», γιατί στην ουσία για «μαύρισμα» πρόκειται και μάλιστα όλου του πολιτικού φάσματος, με κάποια διαφοροποίηση, ίσως, του ΚΚΕ, το οποίο έχει σαφή, καθαρή και αταλάντευτη θέση εφ’ όλης της ύλης των προβλημάτων που απασχολούν την ελληνική κοινωνία.
Με την αποχή, η οποία είναι δικαίωμα του πολίτη, με περιεχόμενο μάλιστα, ο μέσος ψηφοφόρος (διάβαζε: οι μισοί Ελληνες), ήθελε να εκφράσει την αποδοκιμασία και την αγανάκτησή του για ό,τι σήμερα αποκαλείται στην Ελλάδα «δημόσιος βίος». Δεν ήθελε να καταστεί συνένοχος σ’ αυτήν τη φαρσοκωμωδία που ονομάσθηκε «εκλογές για την Αυτοδιοίκηση» αλλά κανένας δεν έκρινε ποτέ σκόπιμο να τον ενημερώσει «τι εστίν Καλλικράτης» και τι το νέο φέρνει.
Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να επικαλείται την αποχή προς όφελός του, γιατί αν οι πολίτες ήθελαν πραγματικά να επιδοκιμάσουν την κυβερνητική πολιτική θα προσήρχοντο στην κάλπη και θα έλεγαν ένα ηχηρό «ναι». Η Ν.Δ. δε μπορεί επίσης να «προσθέτει» στα ποσοστά της την αποχή ή το μεγαλύτερο μέρος αυτής, γιατί αν έπειθε, οι ψηφοφόροι θα προσήρχοντο μαζικότερα στην κάλπη και θα της ανέθεταν την εντολή, εμμέσως μεν, σαφώς δε.
Η αποχή είναι συνειδητή έκφραση του ψηφοφόρου και στρέφεται εξ’ ολοκλήρου κατά του ισχύοντος σήμερα στην Ελλάδα πολιτικού συστήματος, το οποίο θεωρεί υπεύθυνο για την κατάντια της χώρας και τη δική του τραγωδία.
Αν τα κόμματα αρνηθούν ΚΑΙ αυτήν τη φορά να συλλάβουν το πραγματικό μήνυμα, είναι σίγουρο ότι στις επόμενες εκλογές θα αποβληθούν από την κοινωνία.
Στο Νότιο Αιγαίο συνολικά και στα Δωδ/νησα, ειδικότερα, τα εκλογικά αποτελέσματα, τόσο για την Περιφέρεια, όσο και για τους Δήμους ήταν για τους επαΐοντες και γι’ αυτούς που γνωρίζουν να ερμηνεύουν πολιτικές πρακτικές και κοινωνικά φαινόμενα, κάτι παραπάνω από αναμενόμενα, ακόμα και στο Δήμο της Κω, όπου η αλαζονεία του Γ. Κυρίτση βρήκε αντιμέτωπη την εκλογική μαεστρία του κινούμενου «πονηρά» Κ. Καΐσερλη.
Η «δ» σε ανύποπτο χρόνο είχε επαρκώς επισημάνει ότι ο Γ. Μαχαιρίδης είχε πρόβλημα στις Κυκλάδες και ότι αν δεν πρόσεχε ίσως να οδηγείτο σε δεύτερο γύρο. Διεσώθη την τελευταία, στην κυριολεξία στιγμή, με την επιλογή του περισσότερον δημοφιλούς Γ. Πουσσαίου, ως χωρικού αντιπεριφερειάρχη. Αν δεν κέρδιζε από τον πρώτο γύρο, μόνο ο Θεός θα γνώριζε, τι μπορούσε να επακολουθήσει στο δεύτερο.
Στα Δωδ/νησα, φυσικά, ούτε υπήρξε πρόβλημα ούτε και αναμενόταν να προκύψει, ακόμα και για τους πλέον απαισιόδοξους.
Εκπλήσσει φυσικά το γεγονός ότι στις Κυκλάδες ένας υπουργός και δύο υφ/ργοί δεν μπόρεσαν να ελέγξουν το εκλογικό αποτέλεσμα.
Στο Δήμο Ροδίων, ομοίως, τα αποτελέσματα ήταν αναμενόμενα, και κατά την προσφιλή συνήθειά της, η «δ» έκανε και πάλι «διάνα» ακόμα και για το εύρος της νίκης Κουσουρνά. (Είχε αναλύσει μάλιστα καθαρά και ξάστερα τις εκτιμήσεις της, σε ανύποπτο χρόνο και μακράν της ημέρας των εκλογών, στον ίδιο τον κ. Γ. Χατζημάρκο και δεν έπεσε, ούτε για μια λέξη έξω)
Φυσικά «κάποιοι» έβλεπαν… σαρωτική νίκη του Χατζημάρκου, μέχρι και την παραμονή των εκλογών (το ίδιο φαίνεται να πίστευε και ο ίδιος), όχι γιατί στηριζόταν σε στοιχεία σταθερής βάσεως αλλά γιατί έτσι τους συνέφερε ή γιατί, ονειροπαρμένοι όντας, δεν ήθελαν να προσγειωθούν στην οδυνηρή πραγματικότητα. Αυτός ήταν και ο λόγος που επέμειναν σε μια τακτική και στρατηγική υψηλών τόνων, διχαστικών διλημμάτων και προκλήσεων, που έφταναν μέχρι και του εκβιασμού των ΜΜΕ. Δυστυχώς γι’ αυτούς, όμως, υπάρχουν και ΜΜΕ που ούτε εκβιάζονται ούτε και τρομοκρατούνται. Απεναντίας ο Στάθης Κουσουρνάς, επιβεβαιώνοντας το ήθος και τον χαρακτήρα του, κράτησε τη μάχη σε χαμηλούς τόνους, ασχολήθηκε με την πραγματική πολιτική και το πραγματικό διακύβευμα και άφησε στους άλλους την πολυτέλεια να … τσακώνονται με τα ρούχα τους.
Ολέθρια ήταν η πολιτική που άσκησε στο Δήμο Ροδίων η Νέα Δημοκρατία και η οποία (πολιτική) είχε αρνητικές επιπτώσεις και στο εκλογικό αποτέλεσμα της Περιφέρειας.
Η «Ρηγίλλης», σαν πρωτοείσακτος μαθητής σε δημοτικό σχολείο, έπεσε θύμα παραπληροφόρησης και παραπλάνησης από συγκεκριμένα τοπικά κέντρα, που επεδίωκαν απλώς να αλώσουν το Δήμο Ρόδου προς ίδιο όφελος και όχι να «στηρίξουν» τη Ν.Δ., αλλά παρά τις προειδοποιήσεις της «δ», από τον περασμένο Μάρτιο, δεν θέλησε ποτέ να εμβαθύνει στην ουσία του προβλήματος, να αναθεωρήσει και να στηρίξει δυνάμεις που είχαν όλες τις προϋποθέσεις να ξανακερδίσουν το Δήμο. Γιατί, αν η Ν.Δ. στήριζε ευθέως από την άνοιξη τον Χατζή, που ως τότε είχε ευρύτατη λαϊκή συναίνεση, ούτε ο Χατζημάρκος θα ανελάμβανε το ρίσκο, ούτε το ΠΑΣΟΚ θα επεστράτευε τον Στάθη Κουσουρνά. Σε επίπεδο προσώπων τη χαριστική βολή στη Ν.Δ. έδωσαν οι κ.κ. Γ. Βαληνάκης, Γιάννης Παππάς και Γιάννης Ιατρίδης, που ήδη «πλήρωσε» (δυστυχώς, δεν άκουγε αν και κάθε μέρα κτυπούσαν ηχηρά οι καμπάνες).
Πεπεισμένο το (τοπικό) ΠΑΣΟΚ ότι ο Χατζής «δεν παίζεται», στρατολόγησε τον Γ. Χατζημάρκο (όχι το «όλον ΠΑΣΟΚ» αλλά συγκεκριμένη ομάδα, γνωστή και εν τη Ιουδαία και εν τη Σαμαρεία), για να τον πλαγιοκοπήσει και να διχάσει τη Ν.Δ. Το εγχείρημα πέτυχε καθώς και η επίσημη Ν.Δ. έπεσε στην παγίδα της Κίρκης, που αν δεν αποβληθεί, θα την οδηγήσει και στο μέλλον σε περιπέτειες στα Δωδ/νησα και στο Νότιο Αιγαίο.
Αφού πέτυχε το στόχο του το ΠΑΣΟΚ, στρατολόγησε ως αντίβαρο, το «καλό παιδί» και λαοπρόβλητο Στάθη Κουσουρνά, και ανέτρεψε όλους τους σχεδιασμούς και όλα τα «κόλπα» της γνωστής «μικτής ανώνυμης εταιρείας», με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο θρίαμβο της Κυριακής, τον οποίον, σε όλες του τις λεπτομέρειες, είχε προβλέψει η «δ».
Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι η συγκεκριμένη ομάδα του ΠΑΣΟΚ στήριξε με νύχια και δόντια τον κ. Γ. Χατζημάρκο.
Η ανερμάτιστη τακτική και πολιτική της Ν.Δ., που κατελήφθη κλέπτουσα οπώρας, οδήγησε σε πρόσθετη διάσπαση και σε φυγή όλων σχεδόν των υγιών δυνάμεών της, με σοβαρές επιπτώσεις και στην Περιφέρεια.
Η Ν.Δ. έσπειρε ανέμους στο Δήμο Ροδίων και θέρισε θύελλες και στην Περιφέρεια.
Η αποκλειστική ευθύνη βαρύνει τη «Ρηγίλλης» και περίπου είκοσι τοπικά στελέχη της.