• Θα κριθεί η νομιμότητα της υποκατάστασης αναδόχου και των αποφάσεων του Δήμου • Η δεύτερη αίτηση ακύρωσης της «Στήριξις Τεχνική Α.Ε.» κατά Δήμου Ρόδου και Ελληνικού Δημοσίου μετατίθεται
Η πολύκροτη υπόθεση του «Παλαί ντε Σπορ» Ρόδου, που εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες απασχολεί τη δημόσια διοίκηση, την τοπική αυτοδιοίκηση και τα διοικητικά δικαστήρια, πήρε νέα αναβολή χθες. Η εκδίκαση της δεύτερης αίτησης ακύρωσης της «Στήριξις Τεχνική Α.Ε.» κατά του Δήμου Ρόδου και του Ελληνικού Δημοσίου, η οποία είχε προσδιοριστεί για τις 26 Σεπτεμβρίου 2025, μετατέθηκε για τις 29 Μαΐου 2026.
Στη μεταβατική έδρα Ρόδου του Γ’ Τριμελούς Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς επρόκειτο να συζητηθεί η δεύτερη αίτηση ακύρωσης της «Στήριξις Τεχνική Α.Ε.». Το δικαστήριο, ωστόσο, αποφάσισε την αναβολή για τον Μάιο του 2026, παρατείνοντας ένα δικαστικό σίριαλ που ήδη αριθμεί χρόνια αναμονής. Η αναβολή σημαίνει ότι τα κρίσιμα ζητήματα –η ακύρωση της απόφασης 151/2021 του Δημοτικού Συμβουλίου Ρόδου, η νομιμότητα της υποκατάστασης του 2015 και η ευθύνη του Δημοσίου για την αποζημίωση– θα παραμείνουν ανοιχτά για τουλάχιστον ακόμη οκτώ μήνες.
Η ιστορία του «Παλαί ντε Σπορ» ξεκίνησε το 2006 με φιλοδοξίες για την κατασκευή ενός μεγάλου κλειστού γυμναστηρίου στη Ρόδο. Παρά τον διαγωνισμό, την ανάδειξη αναδόχου και την υπογραφή της σύμβασης, το εργοτάξιο δεν λειτούργησε ποτέ. Από το 2009 ξεκίνησαν οι πρώτες διαδικασίες διάλυσης της σύμβασης, οι οποίες κορυφώθηκαν το 2012 με την αξίωση της αναδόχου για αποζημίωση λόγω υπερημερίας. Το έργο έμεινε ουσιαστικά στα χαρτιά, με τον Δήμο να αναζητά νέες χωροθετήσεις χωρίς αποτέλεσμα και την υπόθεση να βυθίζεται σε έναν λαβύρινθο διοικητικών αποφάσεων και δικαστικών προσφυγών.
Το 2015, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, εγκρίθηκε η υποκατάσταση της αρχικής αναδόχου από τη «Στήριξις Τεχνική Α.Ε.». Η εταιρεία προχώρησε σε διαδικασίες εκκαθάρισης και αποζημίωσης, οι οποίες εγκρίθηκαν αρχικά από τον Δήμο. Ωστόσο, το 2019 το Ελεγκτικό Συνέδριο έβαλε «φρένο», κρίνοντας ότι η σύμβαση είχε ήδη διαλυθεί από το 2012, άρα η υποκατάσταση ήταν άκυρη. Η κρίσιμη καμπή ήρθε το 2021, όταν το Δημοτικό Συμβούλιο ανακάλεσε τόσο την απόφαση υποκατάστασης όσο και την έγκριση του πρωτοκόλλου παραλαβής, επικαλούμενο λόγους νομιμότητας και προστασίας του δημοσίου συμφέροντος.
Η απόφαση Α76/23.1.2023 του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς απέρριψε αγωγή της «Στήριξις Τεχνική Α.Ε.» για καταβολή αποζημίωσης άνω των 300.000 ευρώ, κρίνοντας ότι μετά την ανάκληση του 2021 η εταιρεία έχασε το νόμιμο έρεισμα των αξιώσεών της. Το δικαστήριο έκρινε πως μοναδικός δικαιούχος οποιασδήποτε αποζημίωσης παραμένει η αρχική ανάδοχος κοινοπραξία. Ωστόσο, η νέα αίτηση ακύρωσης που αναμένεται να κριθεί τον Μάιο του 2026 φέρνει εκ νέου στο προσκήνιο το ερώτημα εάν η ανάκληση του 2021 ήταν σύννομη και εάν η διοίκηση είχε το δικαίωμα να ανατρέψει μια ήδη εγκριθείσα υποκατάσταση.
Η δίκη του Μαΐου 2026 θα επικεντρωθεί σε τρία βασικά ζητήματα:
Εάν η σύμβαση θεωρείται ότι είχε διαλυθεί οριστικά το 2012, άρα οποιαδήποτε μεταγενέστερη πράξη ήταν άκυρη.
Εάν η υποκατάσταση του 2015 παρήγαγε έννομα αποτελέσματα, καθιστώντας τη «Στήριξις» νόμιμο εκδοχέα των αξιώσεων.
Εάν η απόφαση του 2021 περί ανάκλησης στηρίχθηκε σε επαρκή αιτιολογία και σεβασμό των αρχών της διοικητικής δράσης.
Από την πλευρά του Δήμου Ρόδου προβάλλεται το επιχείρημα ότι η ανάκληση του 2021 ήταν πράξη αποκατάστασης της νομιμότητας και προστασίας του δημοσίου συμφέροντος. Αντίθετα, η «Στήριξις Τεχνική Α.Ε.» υποστηρίζει ότι η ίδια ακολούθησε πλήρως τις νόμιμες διαδικασίες, ότι ο Δήμος είχε εγκρίνει την εκκαθάριση και είχε παραλάβει χωρίς επιφυλάξεις, δημιουργώντας βάσιμη προσδοκία για την καταβολή αποζημίωσης.
