Το μύνημα ότι η η Ελλάδα καταδικάζει οποιαδήποτε παραβίαση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας μέσω στρατιωτικής επιθετικότητας έστειλε ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης, μιλώντας στα κράτη-μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, που συνεδρίασε για την κατάσταση στην Ουκρανία αμέσως μετά την ψήφιση του αμερικανικού Σχεδίου Ψηφίσματος.
Ο κ. Γεραπετρίτης αναφέρθηκε στην ιστορική ευθύνη του Συμβουλίου Ασφαλείας για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας ενώ αναγνωρίζοντας τις πολλαπλές παγκόσμιες κρίσεις, επανέλαβε τη σταθερή δέσμευση της Ελλάδας στο διεθνές δίκαιο και τον σεβασμό των συνθηκών που καθορίζουν τα διεθνή σύνορα.
Τόνισε ότι η Ελλάδα καταδικάζει οποιαδήποτε παραβίαση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας μέσω στρατιωτικής επιθετικότητας, επιβεβαιώνοντας τη σαφή στάση της απέναντι στην Ουκρανία από την αρχή του πολέμου. Κάλεσε για τερματισμό της οδύνης και της καταστροφής και επαίνεσε κάθε προσπάθεια προς την ειρήνη.
«Χρειαζόμαστε ειρήνη. Ο πόλεμος πρέπει να σταματήσει. Όλοι συμφωνούμε σε αυτό. Και επαινούμε όλες τις προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση», σημείωσε.
Η Ελλάδα εξέφρασε ανησυχία για την μη αναφορά στο διεθνές δίκαιο και στον Χάρτη του ΟΗΕ στα Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας . Ο κ. Γεραπετρίτης αναρωτήθηκε γιατί δεν έγιναν δεκτές οι τροπολογίες των ευρωπαϊκών μελών, οι οποίες καλούσαν σε άμεσο τερματισμό της σύγκρουσης και σε μια δίκαιη, διαρκή και συνολική ειρήνη και τόνισε ότι είναι αδιανόητο να διαφωνεί κανείς σε θεμελιώδεις αρχές όπως η κυρίαρχη ισότητα και η εδαφική ακεραιότητα των κρατών.
«Η αλήθεια είναι πως δεν γίνεται εύκολα κατανοητό το γιατί οι τροποποιήσεις που προτάθηκαν από τα ευρωπαϊκά μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας δεν έγιναν δεκτές. Ποιος θα διαφωνούσε με ένα λεκτικό, το οποίο θα αναφερόταν στο ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας ζητά έναν γρήγορο τερματισμό της σύγκρουσης; Ποιος θα διαφωνούσε ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας θεωρεί επιτακτική μία δίκαιη, διαρκή και συνολική ειρήνη ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρωσία; Ποιος θα διαφωνούσε πως η λύση πρέπει να ευθυγραμμίζεται με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών συνολικά – και όχι επιλεκτικά – και με τις αρχές της κυριαρχικής ισότητας και της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών; Δεν είναι εύκολα κατανοητό το γιατί δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε αυτές τις βασικές θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου. Αν αυτές οι συνεδριάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας θέλουμε να είναι ουσιαστικές, πρέπει να επαναλαμβάνουμε σε κάθε δυνατή περίσταση τα θεμελιώδη των Ηνωμένων Εθνών», τόνισε ο κ. Γεραπετρίτης.
Ο υπουργός Εξωτερικών επανέλαβε τη σταθερή δέσμευση της Ελλάδας να στηρίξει κάθε προσπάθεια για μια δίκαιη και διαρκή λύση που θα εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον για τον ουκρανικό λαό, τονίζοντας ότι η Ελλάδα είναι «σταθερός θιασώτης της ειρήνης».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Το ευρύ κοινό συχνά αισθάνεται σύγχυση όσον αφορά την τάση να κριτικάρει όσους θεωρούνται «πρόσφυγες πολέμου». Δεν πρέπει να αγνοούμε τις δηλώσεις του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, που αποτυπώνουν με απλό τρόπο τη φιλοπατρία του, ότι “το ποινικό ιστορικό αυτών των ατόμων (war refugees) παραμένει άγνωστο”. Το θεμελιώδες ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι η λογική πίσω από την πράξη της κριτικής του κοινού απέναντι στους αλλοδαπούς. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι απλή. Αυτά τα άτομα, τα οποία έχουν υποστεί τη διάχυτη επίδραση της ομοφοβίας, έχουν γίνει άπιστα προς τη χώρα καταγωγής τους. Αυτό υποδηλώνει έλλειψη πίστης ή δέσμευσης προς οποιαδήποτε συγκεκριμένη εθνότητα, λαό ή χώρα. Τα άτομα που αποτελούν αντικείμενο κριτικής έχουν την πεποίθηση ότι διαθέτουν τη δύναμη να πείθουν. Κάτι τέτοιο βέβαια έχει τις ρίζες του στην αντίληψη τους για τον εαυτό τους ως «ανώτερο», μια αντίληψη που υποστηρίζεται από την πεποίθησή τους στην έννοια της «δύναμης του λαού». Αυτό περιλαμβάνει την επίγνωση των περιβαλλοντικών παραγόντων, τον προγραμματισμό και την προσοχή. (Να γνωρίζεις τι συμβαίνει αντί να αγνοείς, να σκέφτεσαι μπροστά αντί να ενεργείς χωρίς να σκέφτεσαι κ.λπ.)
Σε αυτό το σημείο είναι χρήσιμο να επισημανθεί ότι ο ομοφοβικός χαρακτήρας όλων των μεταναστών δεν αίρει το γεγονός ότι ο μεταναστευτικός τους εξαναγκασμός βλέπει τη φυλετική διάκριση, αλλά με αδύναμη λογική. Κατά συνέπεια, είναι ένα ζήτημα που αφορά όλους μας, και αυτή η κριτική απέναντι των ταραχοποιών αλλοδαπών υπάρχει αυτονόητα όθεν και επιπλέον επειδή ο καθείς εξ αυτών αντιλαμβάνεται τον πόλεμο ως τη μόνη πραγματικότητα. Έτσι, κατά το μάλλον ή ήττον, το θεμελιώδες ζήτημα που πλέον εξετάζεται είναι η διάχυτη παρουσία του ρατσισμού. Αντίθετα, ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ βασίζεται στην επιδίωξη της οικονομικής ελευθερίας για όλα τα άτομα ανεξαρτήτως θρησκεύματος και εθνικότητας. Όμως, η κομμουνιστική πλευρά αντιτίθεται σε οποιαδήποτε αλλαγή στο status quo. Γίνεται έτσι επιτακτική η ανάγκη να αναγνωρίσουμε ότι το ζήτημα που εξετάζουμε δεν είναι, στην πραγματικότητα, ο φασισμός. Αντίθετα, μπορεί να υποστηριχθεί ότι αποτελεί μια μορφή (ωστόσο) προπαγάνδας που αποσκοπεί να προκαλέσει μια συναισθηματική αντίδραση από ένα έθνος.
Δηλαδή, πρόκειται για ένα κοσμικό επιχείρημα που είναι υπεύθυνο για τη διατήρηση της τάξης και της ισορροπίας σε ολόκληρο τον κόσμο, όμως ως ένα επιχείρημα σταθερότητας, αξίζει περαιτέρω εξέταση. Πάντως, η εν λόγω υπόθεση, δεν έχει την ικανότητα να ανυψώσει και να διευρύνει το επίπεδο δόνησης της ειρήνης ανάμεσα μας, διευκολύνοντας έτσι την εκκαθάριση των αρνητικών σκέψεων και συναισθημάτων που σχετίζονται με το φαινόμενο που είναι γνωστό ως «ενσυναίσθηση», το οποίο ορίζεται ως η δύναμη της ζωής.