Απόλυτα σεβαστό

Ας μη σχολιάζουμε γονείς που μόλις έχουν χάσει τα παιδιά τους και μιλούν στις τηλεοπτικές κάμερες.  Είναι απόλυτα σεβαστό και κατανοητό το γεγονός, γονείς να μιλούν για την απώλεια του παιδιού τους. Να μοιράζονται στα κανάλια την οδύνη τους. Όπως απόλυτα κατανοητό και προφανώς σεβαστό είναι το γεγονός ότι υπάρχουν πενθούντες γονείς που δεν θα δούμε ποτέ το πρόσωπό τους στην οθόνη. Οι πολλαπλές εκφάνσεις του πένθους αξιώνουν έναν απόλυτο, από τη δική μας μεριά, σεβασμό. Το πρόβλημα είναι τα κοράκια που τους εκμεταλλεύονται για τις πολιτικές τους σκοπιμότητες. Τα media μεταμορφώνουν σε θέαμα τον ιδιωτικό πόνο. Οι κάμερες ζουμάρουν στα κλαμένα πρόσωπα, τα μικρόφωνα εκλιπαρούν για έναν λυγμό, μια φράση που θα λιώσει τις καρδιές των θεατών όταν την ακούσουν ή τις διαβάσουν σε μια λεζάντα. Το σάουντρακ λυπητερό, η ατμόσφαιρα αβάσταχτη. Παρουσιαστές και πάνελ σκύβουν κεφάλια, βάζουν τα κλάματα, φεύγουν από το πλατό. Αλλά το καρέ της μάνας που βγάζει κραυγές απελπισίας δεν βγαίνει από το πλάνο ποτέ. Η δυστυχία στη σκηνή, σε μια πράξη που παίζει ασταμάτητα. Και που το νιώθεις, το καταλαβαίνεις, από κάποιο σημείο και μετά είσαι σίγουρος ότι παίζει για να κόψει εισιτήρια. Ο πόνος πουλάει, δεν είναι κάτι άγνωστο. Αλλά είναι πάντα εντυπωσιακό να συνειδητοποιείς πόσο.