• Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου με απόφασή του απέρριψε ως αόριστη την αίτηση των συγγενών του 66χρονου για συντηρητική κατάσχεση 1.000.000 ευρώ, ενώ καταγράφονται αναλυτικά οι συνθήκες του θανατηφόρου ατυχήματος στη δασική περιοχή Φουντουκλί και παρατίθενται οι ρόλοι αναδόχου υπεργολάβου και εργοταξιακών υπευθύνων
Στις αρχές Αυγούστου 2024 ένα έργο αντιπυρικής προστασίας στη Ρόδο διακόπηκε απότομα από ένα μοιραίο περιστατικό. Ένας 66χρονος εργάτης βρήκε φρικτό θάνατο σε απόκρημνη πλαγιά στη δασική περιοχή Φουντουκλί. Η υπόθεση έφτασε στη Δικαιοσύνη με αίτημα λήψης ασφαλιστικών μέτρων και αίτηση συντηρητικής κατάσχεσης.
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου εξέδωσε στις 12 Δεκεμβρίου 2025 απόφαση απορρίπτοντας την αίτηση ως αόριστη.
Το χρονικό του δυστυχήματος στην περιοχή Φουντουκλί
Η αστυνομία ενημερώθηκε στις 08.08.2024 και ώρα 12:35 για εργατικό ατύχημα που σημειώθηκε περίπου στις 12:10 στην τοπική κοινότητα Ελεούσας στη δασική περιοχή Φουντουκλί. Στο 3ο χιλιόμετρο της επαρχιακής οδού Ελεούσας Προφήτη Ηλία εντοπίστηκε σορός άνδρα σε ύπτια θέση σε απόσταση περίπου 20 μέτρων από το άκρο του οδοστρώματος μέσα σε απόκρημνη πλαγιά που εφάπτεται του δρόμου.
Σε απόσταση περίπου 8 μέτρων από τη σορό και συνολικά 28 μέτρων από το άκρο του δρόμου βρέθηκε αποκολλημένος βράχος. Στην άκρη του οδοστρώματος υπήρχαν δύο κώνοι σήμανσης στο ρεύμα προς Προφήτη Ηλία. Το θύμα ταυτοποιήθηκε ως 66χρονος ο οποίος είχε εργαστεί μόλις 10 ημέρες στο συγκεκριμένο έργο.
Το έργο και η αλυσίδα των συμβάσεων
Στον τόπο του δυστυχήματος εκτελούνταν εργασίες βάσει σύμβασης για το έργο «Έργα αντιπυρικής προστασίας σε δάση και δασικές εκτάσεις αρμοδιότητας της Διεύθυνσης Δασών Δωδεκανήσου». Ανάδοχος ήταν ιδιωτική κεφαλαιουχική εταιρία με έδρα την Καβάλα και υπεργολάβος ομόρρυθμη εταιρία με έδρα στη Φθιώτιδα.
Παρόντες στο σημείο την κρίσιμη μέρα ήταν δύο υπεύθυνοι της εργολαβικής πλευράς ηλικίας 45 και 50 ετών. Η υπόθεση τέθηκε άμεσα σε τροχιά προανάκρισης για τυχόν ποινικά κολάσιμες πράξεις των αρμοδίων.
Οι ενάγοντες και το αίτημα χρηματικής ικανοποίησης
Στο δικαστήριο προσέφυγαν η χήρα του εκλιπόντος και στενοί συγγενείς του ζητώντας συντηρητική κατάσχεση έως 1.000.000 ευρώ ως εγγύηση για την επιδιωκόμενη αποζημίωση λόγω ψυχικής οδύνης. Η αξίωση στηριζόταν στον ισχυρισμό ότι το ατύχημα οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα των εμπλεκόμενων εργολαβικών σχημάτων εξαιτίας ελλιπών μέτρων ασφάλειας και πρόληψης κινδύνου.
Οι αιτούντες τόνισαν ότι διαφαίνεται κίνδυνος αδυναμίας ικανοποίησης της απαίτησης και επικαλέστηκαν ως μοναδικό αξιόλογο περιουσιακό στοιχείο την εργολαβική απαίτηση της αναδόχου έναντι του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου ύψους 1.265.187,39 ευρώ.
Για την ανάδοχο εταιρία παρέστη ο δικηγόρος κ. Βασίλειος Σιαπέρας του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης. Για την ομόρρυθμη εταιρία υπεργολάβο παρέστη ο δικηγόρος κ. Γρηγόριος Μοράρης. Για το φυσικό πρόσωπο υπεργολάβο παρέστη ο δικηγόρος κ. Ιωάννης Γαλελιανός. Για την οικογένεια ο δικηγόρος κ. Στέργος Λεβέντης.
Το νομικό πλαίσιο που εξέτασε το δικαστήριο
Το δικαστήριο υπενθύμισε ότι για τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων απαιτείται, με βάση τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, αφενός επίκληση και πιθανολόγηση δικαιώματος και αφετέρου ύπαρξη επείγουσας περίπτωσης ή επικείμενου κινδύνου που απειλεί την ικανοποίηση της αξίωσης. Ιδίως για τη συντηρητική κατάσχεση, πρέπει να περιγράφονται πραγματικά περιστατικά που δείχνουν κίνδυνο αποξένωσης από περιουσία ή απομείωση περιουσιακών στοιχείων των καθών. Δεν αρκεί η γενική αναφορά σε χαμηλή περιουσιακή επιφάνεια ούτε η εκτίμηση περί κακοπιστίας χωρίς συγκεκριμένα δεδομένα.
Κατά το σκεπτικό, οι αιτούντες δεν προσκόμισαν συγκεκριμένα στοιχεία που να καταδεικνύουν πρόθεση ή ενέργειες αποξένωσης περιουσίας από τους καθών ούτε περιστατικά που να θεμελιώνουν πραγματικό και άμεσο κίνδυνο ματαίωσης ικανοποίησης της επικαλούμενης απαίτησης. Ακόμη και για την ειδικά μνημονευόμενη εργολαβική απαίτηση έναντι του Ταμείου, δεν εκτέθηκαν περιστατικά που να δείχνουν κίνδυνο εκποίησης ή εξαφάνισης. Έτσι, η αίτηση κρίθηκε απαράδεκτη λόγω αοριστίας.
Το δικαστήριο, δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων, απέρριψε την αίτηση. Η απόρριψη των ασφαλιστικών μέτρων δεν κλείνει την ουσία της υπόθεσης αλλά αποτυπώνει ότι σε αυτό το στάδιο δεν τεκμηριώθηκε ο απαιτούμενος κίνδυνος για να δεσμευθεί περιουσία.
Τι δείχνουν οι συνθήκες του ατυχήματος για την ασφάλεια στο εργοτάξιο
Οι λεπτομέρειες της αυτοψίας αναδεικνύουν ένα περιβάλλον υψηλού κινδύνου. Η εργασία εξελισσόταν σε πλαγιά που εφάπτεται του οδοστρώματος με απότομη κλίση και σαφή παρουσία βραχωδών όγκων. Η ύπαρξη δύο κώνων σήμανσης στο ρεύμα ανόδου δημιουργεί την εικόνα στοιχειώδους προειδοποίησης για την κυκλοφορία αλλά δεν φωτίζει τα κρίσιμα μέτρα στο μέτωπο της πλαγιάς όπου κινήθηκε ο εργάτης.
Η αποκόλληση του βράχου και η απόσταση 8 μέτρων από το σώμα του θύματος επιβεβαιώνουν ότι ο όγκος κινήθηκε με ορμή σε χώρο εργασίας όπου απαιτούνται ειδικά μέτρα αντιστήριξης, αποκόλλησης και απομάκρυνσης προσωπικού από ζώνες πτώσης. Το γεγονός ότι ο 66χρονος βρισκόταν μόλις 10 ημέρες στο έργο δημιουργεί πρόσθετα ερωτήματα για την εκπαίδευση στη συγκεκριμένη θέση και την αξιολόγηση κινδύνου στην καθημερινή οργάνωση των εργασιών. Αυτά τα ερωτήματα αποτελούν αντικείμενο της προανάκρισης που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Το χρηματοδοτικό και διοικητικό υπόβαθρο του έργου
Σύμφωνα με τα στοιχεία, το έργο αντιπυρικής προστασίας είχε ανατεθεί στην ανάδοχο εταιρία με οικονομικό αντικείμενο 2.174.441,63 ευρώ πλέον ΦΠΑ και χρηματοδότηση από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Η ανάθεση συνοδευόταν από αλυσίδα υπεργολαβιών έως και φυσικό πρόσωπο που εκτελούσε δασοτεχνικές εργασίες στην Κοινότητα Απόλλωνα Ρόδου.
Η απουσία ασφαλιστηρίου αστικής ευθύνης για το συγκεκριμένο έργο αναφέρθηκε από τους αιτούντες, χωρίς όμως αυτό να αρκεί για τη λήψη του αιτούμενου μέτρου στη φάση των ασφαλιστικών.
Οι συγγενείς του θύματος απέδωσαν ευθύνη στους αναδόχους και υπεργολάβους για μη λήψη των απαραίτητων μέτρων ασφαλείας. Από την άλλη πλευρά, στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, το επίδικο δεν ήταν η οριστική κρίση περί υπαιτιότητας αλλά η ύπαρξη συγκεκριμένων ενδείξεων επικείμενου κινδύνου για τη ματαίωση της ικανοποίησης της απαίτησης. Το δικαστήριο στάθμισε το δικονομικό βάρος απόδειξης σε αυτό το στάδιο και αποφάνθηκε ότι δεν πληρώθηκαν οι απαιτούμενες προϋποθέσεις. Η ουσία της υπόθεσης ως προς την ευθύνη θα κριθεί στα αρμόδια ποινικά και αστικά πεδία με πλήρη απόδειξη.
