Πως φτάσαμε ως εδώ;

Δεν καταλαβαίνω τίποτα πια. Λιγοστεύει και η συνεννόηση των ανθρώπων. Διαβάζω μηνύματα αγανάκτησης και οργής μόνο, που στρέφονται το ένα εναντίον του άλλου και όλα εναντίον όλων. Πώς φτάσαμε εδώ; Πώς γίναμε μία κοινωνία μίσους; Ο καθένας κουβαλάει στο νου του μία άλλη εικόνα της πραγματικότητας, ποτισμένη με έχθρα και φθόνο. Η αλήθεια του ενός είναι το ψέμα του άλλου. Όλοι είναι σίγουροι να για την άποψή τους. Ολοι θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο, εξυπνότερο, ικανότερο, σπουδαιότερο, πολυτιμότερο, στοχαστικότερο του άλλου. Πολιτικοί να βρίζονται μεταξύ τους  ή με άλλους, βουτηγμένοι στην αλαζονεία της σοφίας τους, αυτάρεσκοι μικροί δικτατορίσκοι να καθορίζουν το αλάθητο τους, ως πάπες της γνώσης. Το μίσος αιωρείται στον αέρα σαν την αφρικανική σκόνη. Σου θολώνει την σκέψη. Δεν μπορείς να δεις καθαρά, πόσο μάλλον να σχολιάσεις. Ίσως γι’ αυτό ο ποιητής αποφαίνεται: «Φέρτε μου τον Θεό, θα συνεννοηθώ αμέσως. Με τους ανθρώπους είναι το δύσκολο…» ( Ο.Ελύτης)