• Οι δικηγόροι κ.κ. Στέλιος Αλεξανδρής και Αχιλλέας Δασκαλάκης κινούν τις διαδικασίες κατά της απόφασης του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Δωδεκανήσου επικαλούμενοι απόλυτη ακυρότητα και υπέρβαση εξουσίας
Η συζήτηση για την πολυσυζητημένη ποινική υπόθεση του καταγγελλόμενου ομαδικού βιασμού μιας Νορβηγής πέρασε χθες σε νέο στάδιο μετά την κατάθεση αίτησης αναίρεσης κατά της πρόσφατης καταδικαστικής απόφασης του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Δωδεκανήσου.
Η απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Δωδεκανήσου επέβαλε ποινή κάθειρξης 6 ετών σε δύο ημεδαπούς για ομαδικό βιασμό που φέρεται να έγινε τον Ιούλιο του 2017.
Οι συνήγοροι υπεράσπισης κ.κ. Στέλιος Αλεξανδρής και Αχιλλέας Δασκαλάκης αναπτύσσουν ένα πλαίσιο νομικών λόγων που στοχεύει στην εξαφάνιση της απόφασης από τον Άρειο Πάγο, με αιχμή την επίκληση απόλυτης ακυρότητας λόγω χρήσης ξενόγλωσσων εγγράφων χωρίς επίσημη μετάφραση και την μη αναγνώριση ελαφρυντικού.
Το χρονικό της υπόθεσης και η ετυμηγορία του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου
Σύμφωνα με το δικονομικό ιστορικό, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο είχε κηρύξει ενόχους τους κατηγορούμενους αναγνωρίζοντας ελαφρυντικό πρότερου σύννομου βίου και είχε επιβάλει ποινές κάθειρξης 7 ετών με ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεση.
Σε δεύτερο βαθμό το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Δωδεκανήσου έκρινε εκ νέου ενόχους τους δύο ημεδαπούς και επέβαλε ποινή κάθειρξης 6 ετών.
Σύμφωνα με την καταγγελία, οι δύο ημεδαποί βίασαν από κοινού και διαδοχικά την τουρίστρια σε κατοικία στην Ρόδο, την 30ή Ιουλίου 2017 και ήταν ιδιαιτέρως βίαιοι.
Η φερόμενη ως θύμα, μητέρα ενός ανήλικου παιδιού, που κατέθεσε στο δικαστήριο, είχε έρθει για διακοπές στο νησί με φίλες της και πριν απ’ αυτό το συμβάν είχε έρθει σε επαφή με ακόμη δύο άτομα με την συναίνεσή της, χωρίς προφυλάξεις.
Το θύμα διατείνεται ότι οι δύο ημεδαποί, την χτύπησαν, την έφτυσαν και την εξανάγκασαν σε κολπικές, στοματικές και πρωκτικές συνουσίες και μάλιστα επανειλημμένως σε μια κατοικία στις παρυφές της πόλεως Ρόδου, όπου την οδήγησε ο ένας εξ αυτών, τον οποίο γνώρισε ως μέλος μιας μπάντας σε νυχτερινό κέντρο.
Η φερόμενη ως θύμα αναγνώρισε τους δύο καταγγελλόμενους από φωτογραφίες που είχαν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του νυχτερινού κέντρου στο Facebook και μέσω αυτών οι αρχές της Νορβηγίας κατέληξαν στην ταυτότητά τους.
Πιο συγκεκριμένα, το θύμα παρουσιάστηκε την 4η Αυγούστου 2017 στις αστυνομικές αρχές του Όσλο, συνοδευόμενη από την δικηγόρο της και έδωσε κατάθεση με ήχο και εικόνα. Στη συνέχεια υπέβαλε και μήνυση.
Όπως εξέθεσε, την 30ή Ιουλίου 2017 μαζί με μια φίλη της επισκέφθηκαν γνωστό κέντρο στην πόλη της Ρόδου και εκεί την προσέγγισε ένας εργαζόμενος με τον οποίο φλέρταρε. Τα ξημερώματα της ίδιας ημέρας και ενώ το κατάστημα είχε σχεδόν αδειάσει τον ακολούθησε για μια βόλτα με το αυτοκίνητό του.
Στην διαδρομή, προς άγνωστη κατεύθυνση, ο ημεδαπός αυτός, όπως υποστήριξε, την εξανάγκασε σε στοματικό έρωτα και εν συνεχεία την οδήγησε σε μια κατοικία, σε άγνωστη τοποθεσία. Εκεί μετέβη και έτερος ημεδαπός, τον οποίο είχε δει να μιλάει με τον πρώτο στο ίδιο κέντρο.
Όπως υποστηρίζει, την βίασαν διαδοχικά και από κοινού με ιδιαίτερη σκληρότητα. Ο έτερος ημεδαπός, αφού ολοκλήρωσαν, την οδήγησε με το αυτοκίνητό του στο νυχτερινό κέντρο. Μετέβη σε ένα ταχυφαγείο και σοκαρισμένη ακολούθως στο ξενοδοχείο της.
Με την φίλη της, όπως είπε, πήγαν σε αστυνομικό τμήμα για να καταγγείλουν το περιστατικό και όπως υποστηρίζει δεν έτυχε της δέουσας αντιμετώπισης.
Οι βασικοί άξονες της αναίρεσης και το διακύβευμα
Η αίτηση αναίρεσης θέτει με αιχμηρό τρόπο δύο πυλώνες ελέγχου νομιμότητας της απόφασης. Πρώτον επικαλείται απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας λόγω ανάγνωσης και αποδεικτικής αξιοποίησης ξενόγλωσσων εγγράφων από νορβηγικές αρχές χωρίς επίσημη μετάφραση κατά τις απαιτήσεις της ελληνικής νομοθεσίας και της ενσωματωμένης ευρωπαϊκής οδηγίας για τα δικαιώματα μετάφρασης στην ποινική διαδικασία.
Η θέση είναι ότι τα έγγραφα περιείχαν μόνο περιλήψεις, δεν ήταν προϊόν επίσημης μετάφρασης και στερούσαν την υπεράσπιση από πλήρη γνώση και δυνατότητα ουσιαστικής αντίκρουσης. Η ένσταση είχε προβληθεί εμπροθέσμως και εγγράφως ενώπιον του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου με αίτημα είτε μη ανάγνωση είτε αναβολή για επίσημη μετάφραση και προσκόμιση πρωτότυπων φωτογραφιών.
Δεύτερον προβάλλεται λόγος υπέρβασης εξουσίας με την έννοια της αρνητικής υπέρβασης λόγω μη αναγνώρισης της ελαφρυντικής περίστασης του άρθρου 84 παρ. 2ε ΠΚ για καλή συμπεριφορά μετά την πράξη. Η υπεράσπιση υποστηρίζει ότι ο αυτοτελής ισχυρισμός υποβλήθηκε κανονικά με ειδικό δικόγραφο και αναπτύχθηκε προφορικά, συνοδευόμενος από στοιχεία για πολυετή κοινωνική και επαγγελματική δραστηριότητα χωρίς νέες διώξεις και με πλήρη τήρηση περιοριστικών όρων, άρα το δικαστήριο όφειλε να αποφανθεί θετικά.
Τι σημαίνει η απόλυτη ακυρότητα στο συγκεκριμένο πλαίσιο
Στην καρδιά της πρώτης αιτίασης βρίσκεται το αν τα ξενόγλωσσα έγγραφα που λήφθηκαν από τις αρχές της Νορβηγίας πληρούσαν το τυπικό φίλτρο της επίσημης μετάφρασης ώστε να χρησιμοποιηθούν αποδεικτικά.
Η αίτηση περιγράφει αναγνωστέα έγγραφα όπως μήνυση, ιατρικές γνωματεύσεις και συνοδευτικό υλικό με φωτογραφίες τα οποία, κατά την υπεράσπιση, δεν έφεραν νόμιμη μετάφραση από την Μεταφραστική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών ή από δικηγόρο με επαρκή γνώση της γλώσσας ενταγμένο σε σχετικό κατάλογο.
Επικαλείται επίσης ότι μέρος του υλικού συνίστατο σε περιλήψεις και όχι σε ολοκληρωμένα κείμενα, γεγονός που κατά την υπεράσπιση παρεμπόδισε τη διεξοδική αντιπαραβολή αντιφάσεων.
Αν γίνει δεκτός ο λόγος, η κρίση του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου θα έχει στηριχθεί σε αποδεικτικά μέσα η χρήση των οποίων είναι μη νόμιμη, κάτι που οδηγεί σε αναιρετέα ακυρότητα.
Η μη αναγνώριση του ελαφρυντικού και ο έλεγχος του Αρείου Πάγου
Ο δεύτερος λόγος εστιάζει στη στάθμιση του δικαστηρίου ως προς την καλή συμπεριφορά μετά την πράξη. Η υπεράσπιση υπογραμμίζει ότι για χρονικό διάστημα 8 ετών ο κατηγορούμενος επέδειξε σταθερή κοινωνική παρουσία, επαγγελματική δραστηριότητα και συμμόρφωση σε περιοριστικούς όρους χωρίς νέα εμπλοκή με τις αρχές.
Ο Άρειος Πάγος συνήθως δεν επανεκτιμά πραγματικά περιστατικά, αλλά ελέγχει αν το δικαστήριο της ουσίας αιτιολόγησε ειδικά και εμπεριστατωμένα την απόρριψη αυτοτελούς ισχυρισμού. Η ένσταση εδώ είναι ότι η μη αναγνώριση συνιστά αρνητική υπέρβαση εξουσίας επειδή παραλείφθηκε να δοθεί απόφαση εκεί όπου προβαλλόταν νόμιμος ισχυρισμός με συγκεκριμένη τεκμηρίωση.
