Ετήσια παράσταση

Προχθές είχαμε την ετήσια παράσταση  με τίτλο “Πόθεν Εσχες Βουλευτών”. Ξανα-ανακαλύψαμε θα τους «σκαφάτους», τους πλούσιους και τους φτωχούς και μετά το σχετικό κουτσομπολιό για τις περιουσίες, που συνήθως πρόκειται για «κληρονομιές» ή «ανήκουν στη ή στο σύζυγο», θα τα ξεχάσουμε όλα. Και ίσως έτσι πρέπει, αφού η αυτή η κοροϊδία, στην υπηρεσία δήθεν της διαφάνειας, δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω. Η απαρίθμηση περιουσιακών στοιχείων, χωρίς να εξηγείται το πώς αποκτήθηκαν, χωρίς να ξέρουμε τι αποκτήθηκε κατά την ενασχόληση του βουλευτή με την πολιτική, χωρίς να διασφαλίζεται ότι πράγματι δηλώνονται όλα, είναι απλώς για τα μάτια του κόσμου. παρόλα αυτά επιμένουμε στη διαδικασία εδώ και χρόνια και παρουσιάζεται μάλιστα και ως αποκάλυψη, με μύδρους κατά των πλουσίων βουλευτών. Το ζήτημα όμως δεν είναι απλώς το αν κάποιος βουλευτής είναι πλούσιος. Δικαίωμά του. Αυτό που πρέπει να μη μένει στο σκοτάδι (και μένει με αυτή τη διαδικασία), είναι το πόσο πλούτισε από τη  μέρα που έγινε βουλευτής και με ποιους ακριβώς τρόπους. Είναι μάλλον καιρός να αλλάξει κάτι. Οι δηλώσεις πόθεν έσχες δεν είναι τίποτε άλλο από απεικονίσεις περιουσιακής κατάστασης, δίχως καμία ουσιαστική καταγραφή της προέλευσης των στοιχείων και ως εκ τούτου, ελάχιστη πραγματική σημασία έχουν. Φυσικά για μία ακόμη φορά αυτό έγινε με καθυστέρηση δύο χρόνων. Μια και οι δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης αφορούν τα όσα δηλώθηκαν το 2022 και βέβαια αφορούν την προηγούμενη χρονιά. Αυτά δυο μήνες πριν εκπνεύσει το 2023, άρα ουσιαστικά μιλάμε για 3 χρόνια πίσω. Συν του ότι είναι ανέλεγκτες από τους ορκωτούς λογιστές, συνεπώς δίχως τυπική και ουσιαστική επιβεβαίωση της ορθότητας όσων αναγράφονται σε αυτές από τους υπόχρεους.