Το σαββατοκύριακο είδαν το φως της δημοσιότητας σενάρια αλλαγής του εκλογικού νόμου και σχετικές εισηγήσεις προς τον πρωθυπουργό, προκειμένου να μην διακινδυνεύει η πολιτική σταθερότητα. Η συζήτηση ουσιαστικά άνοιξε και επισήμως από την Τρίτη, αφού το σχετικό ενδεχόμενο αφέθηκε ανοιχτό από τον υπουργό Επικρατείας Γιώργο Γεραπετρίτη και ακόμη πιο ανοιχτό από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Αυτά, την ώρα που οι δημοσκοπήσεις παραμένουν σε γενικές γραμμές, στο ίδιο επίπεδο με τις τελευταίες του περασμένου Ιουνίου Εάν συγκρίνει λοιπόν, κανείς την εικόνα αυτή με των αρχών Σεπτεμβρίου, θα μπορούσε να ισχυριστεί πως πολιτικά η κυβέρνηση βρίσκεται στην ίδια θέση. Τι έχει αλλάξει και αίφνης, εισάγονται επιτακτικά στην δημόσια συζήτηση τα σενάρια αλλαγής του εκλογικού νόμου που είχε αποκηρύξει ο πρωθυπουργός τον Ιούνιο; Πολιτική αστάθεια, λένε κυβερνητικά στελέχη. Τι συνιστά όμως, σήμερα κίνδυνο πολιτικής αστάθειας που δεν υπήρχε πριν δύο μήνες; Γίνεται επίκληση κάποιας αλλαγής πολιτικών συνθηκών, η οποία περιφραστικά προσδιορίζεται από την «τοξικότητα» και κυρίως, την κατηγορηματική άρνηση του τρίτου κόμματος (ΠΑΣΟΚ) να συμμετάσχει, εφόσον χρειαστεί, σε κάποια μελλοντική κυβέρνηση συνεργασίας. Το ερώτημα είναι: πότε το ΠΑΣΟΚ δήλωσε κάτι αντίθετο; Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει ξεκαθαρίσει πως «από εμάς, πρωθυπουργική καρέκλα δεν θα δουν ούτε ο κ. Μητσοτάκης, ούτε ο κ. Τσίπρας». Τι λιγότερο, ή τι περισσότερο υποστηρίζει σήμερα; Γίνεται ακόμη επίκληση της αυτοδυναμίας. Η αυτοδυναμία, όμως, δεν εκβιάζεται με εκλογικούς νόμους που αλλάζουν μία και δύο φορές εντός της ίδιας κυβερνητικής θητείας μέχρι να βρεθεί εκείνο το σύστημα που θα ταιριάζει στην συγκυρία. Γι’ αυτό έχει απαντήσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, όταν διέψευδε κατηγορηματικά κάθε πιθανότητα αλλαγής (ΞΑΝΑ) του εκλογικού νόμου. Έλεγε, χαρακτηριστικά, στις 15 Ιουνίου, στην ΕΡΤ και τον Γιώργο Κουβαρά: «Είμαστε σοβαροί; Είμαστε σοβαροί; (δις) Θα αλλάζουμε τους κανόνες του παιχνιδιού, ανάλογα με το τι μας συμφέρει;»
Απορίες για τους «κανόνες του παιχνιδιού»
