Το χρονικό μιας κατασκευασμένης σύγκρουσης και η αντιστροφή της πραγματικότητας
Τη νίκη και τη δικαίωση της, έναντι της Περιφέρειας διαλαλεί από χθες η ΔΕΥΑΡ, που στην πραγματικότητα, αποτελεί κατάφορη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, μέσα από μια σκοπίμως αντεστραμμένη εικόνα των γεγονότων. Για να δούμε όμως, για ποια νίκη και ποια δικαίωση ομιλούν η ΔΕΥΑΡ και οι έχοντες υιοθετήσει το ηρωικό αφήγημά της;
Διότι, όταν ξεκινάς, αμφισβητώντας το σύνολο της οφειλής σου, δηλαδή των 6,38 εκ, ευρώ που οφείλεις στην Περιφέρεια (και αυτό το διατυμπανίζεις με στόμφο μέσα από ανακοπές και εξώδικα) και καταλήγεις να σου έχει κατασχεθεί 1,5 εκ. ευρώ, να έχεις αναγκαστεί να αναγνωρίσεις και να ρυθμίσεις την οφειλή των 6,38 εκατ. ευρώ, να σου έχει ρίξει η ΑΑΔΕ άλλο ένα εκατομμύριο – την προμήθειά της, σύνολο 7,3 εκ. ευρώ- να έχεις πληρώσει την πρώτη δόση των 150.000,οο ευρώ, τότε αυτό, μόνο νίκη δεν το λες. Ούτε δικαίωση. Φιάσκο το λες. Φιάσκο οικονομικό, φιάσκο πολιτικό και, φυσικά, φιάσκο επικοινωνιακό.
Η δημοτική αρχή και η ΔΕΥΑΡ δεν ηττήθηκαν απλώς πολιτικά ή οικονομικά. Ηττήθηκαν στρατηγικά, ηθικά και θεσμικά.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα των λεονταρισμών τους: η επική οπισθοχώρηση αντί του σαλπίσματος της επανάστασης και του μανιφέστου «δεν πληρώνω – δεν πληρώνω»! Και το κυριότερο, αυτό που «καίει» πιο πολύ: η ήττα ήρθε στο γήπεδο της δημοτικής αρχής, εκεί που επέλεξαν να παίξουν, στο δικαστικό πεδίο!
Γιατί όλα αυτά;
Σήμερα, δύο μήνες μετά από την ημέρα που αναγκάστηκαν οι Οικονομικές Υπηρεσίες της Περιφέρειας να βεβαιώσουν την οφειλή στην ΑΑΔΕ, οι χειρισμοί που ακολούθησαν από τη ΔΕΥΑΡ, μέχρι να φτάσει στο φιάσκο, ευλόγως εγείρουν το ερώτημα, για ποιο λόγο έγιναν όλα αυτά; Γιατί η ΔΕΥΑΡ κατασκεύασε και συντήρησε αυτή τη διαμάχη, αφού θα μπορούσε εξ αρχής και «αναίμακτα» να κάνει αυτό στο οποίο τελικά σύρθηκε, ως απόρροια των χειρισμών της;
Ερμηνείες και απαντήσεις στο «γιατί», μπορούν να δοθούν πολλές. Είτε γιατί η δημοτική αρχή και η ΔΕΥΑΡ δεν θέλουν να πληρώσουν την οφειλή τους και ψάχνουν τρόπους να ξεφύγουν από τις υπογραφές τους. Ο Αλέξανδρος Κολιάδης μάλιστα, έχει υπογράψει εις τριπλούν!
Είτε γιατί θέλουν να πάρει η ΔΕΥΑΡ τη διαχείριση του Φράγματος, τους κάθεται στο στομάχι ότι το διαχειρίζεται η Περιφέρεια, ασχέτως αν δεν είναι σε θέση να χλωριώσουν ούτε το νερό των γεωτρήσεων και το έχουν αναθέσει σε ιδιώτη.
Ότι και ισχύει από τα παραπάνω, ένα είναι πλέον το αδιαμφισβήτητο. Η ένταση και η διένεξη ήταν συνειδητή πολιτική επιλογή της δημοτικής αρχής. Ένα σχέδιο που καταστρώθηκε πολύ νωρίς, από τον Οκτώβριο του 2024, όταν η ΔΕΥΑΡ σταμάτησε να εξυπηρετεί τις οφειλές της προς την Περιφέρεια. Σταμάτησε εντελώς. Παύση πληρωμών! Θα ήταν αφελές να πιστεύει κανείς ότι η Περιφέρεια δεν θα αντιδρούσε σε αυτήν τη στάση, πολύ περισσότερο όταν μέρα με τη μέρα φούσκωνε ο λογαριασμός προς τον ανάδοχο. Η Περιφέρεια αντέδρασε με καθυστέρηση και αντέδρασε με τον πιο ήπιο τρόπο. Με βεβαίωση των οφειλών στην ΑΑΔΕ, για να δώσει στη ΔΕΥΑΡ τη δυνατότητα της ρύθμισης. Ήταν αρχές Μαΐου. Από εκεί και πέρα, με ευθύνη της ΔΕΥΑΡ, ξεκίνησαν οι ακρότητες.
Το χρονικό της σκηνοθετημένης σύγκρουσης
Ας δούμε τα κομβικά σημεία αυτής της τεχνητής κρίσης, τα χρονικά της ορόσημα, από τα οποία είναι εύκολο να οδηγηθεί κανείς σε προφανή συμπεράσματα για το ποιος και πως κλιμάκωσε την “κρίση”:
Στις 8 Μαΐου βεβαιώνουν οι Οικονομικές Υπηρεσίες της Περιφέρειας την οφειλή των 6,38 εκ. ευρώ στην ΑΑΔΕ.
Στις 17 Μαΐου συνεδριάζει το ΔΣ της ΔΕΥΑΡ και αντί να δηλώσει την πρόθεση του να προχωρήσει σε ρύθμιση του χρέους δηλώνει δημόσια ότι θα προχωρήσει σε δικαστική μάχη και απειλεί με μηνύσεις για την αναζήτηση ποινικών ευθυνών! Αν δεν επεδίωκε την ένταση και τη σύγκρουση με την Περιφέρεια, θα προχωρούσε σε ρύθμιση. (Τελικά σύρθηκε σε ρύθμιση στις 20 Ιουνίου).
Στις 13 Ιουνίου η ΔΕΥΑΡ καταθέτει Αίτηση Ανακοπής στα δικαστήρια την οποία κοινοποιεί και στις Υπηρεσίες της Περιφέρειας όπως έχει υποχρέωση. Μέσα σε αυτό το δικόγραφο, η ΔΕΥΑΡ μεταξύ άλλων διαδίδει το ψέμα ότι η Περιφέρεια δεν έχει πληρώσει για την λειτουργία του Φράγματος ούτε ένα ευρώ γιατί δήθεν χρηματοδοτείται για τον σκοπό αυτό από πόρους του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας & Οικονομικών. Στο ίδιο δικόγραφο δηλώνει ότι δεν αναγνωρίζει ούτε ένα ευρώ από την οφειλή της και καταγγέλλει τις Οικονομικές Υπηρεσίες της Περιφέρειας ότι δεν στράφηκαν κατά του Δήμου Ρόδου σαν εγγυητή του χρέους!
Στις 16 Ιουνίου η ανάδοχος εταιρεία λειτουργίας του έργου στέλνει Όχληση για απαίτηση χρέους προς αυτήν ύψους 4,9 εκατομμυρίων ευρώ.
Στις 18 Ιουνίου οι Οικονομικές Υπηρεσίες της Περιφέρειας μπροστά στην αδιαλλαξία προχωρούν αναγκαστικά σε κατασχέσεις των τραπεζικών λογαριασμών της ΔΕΥΑΡ και του Δήμου, αφού μέχρι εκείνη την ημέρα βρίσκονται κυριολεκτικά σε συμπληγάδες. Από την μια έχουν άμεση απαίτηση 4,9 εκ. ευρώ από την ανάδοχο εταιρεία και από την άλλη, τη ΔΕΥΑΡ να απειλεί και να μην αναγνωρίζει ούτε ένα ευρώ χρέους.
Στις 20 Ιουνίου η ΔΕΥΑΡ προχωρά σε ρύθμιση στην ΑΑΔΕ της οφειλής των 6,38 εκ. ευρώ, ρυθμίζοντας 7,29 εκ. ευρώ μαζί με τις προσαυξήσεις της ΑΑΔΕ με τις οποίες φόρτωσε τον ροδιακό λαό λόγω της ασυνέπειάς της. Αυτή τη ρύθμιση που θα μπορούσε να είχε κάνει από τις αρχές Μαΐου. και όλα τα παραπάνω να είχαν αποφευχθεί. Υπό την προϋπόθεση ότι θα ήθελε να βρεθεί λύση. Αυτή η διάθεση είναι προφανές ότι δεν υπήρχε. Όπως είναι επίσης προφανές ότι αν δεν είχαν κατασχεθεί οι λογαριασμοί της, δεν θα προχωρούσε στη ρύθμιση.
Ψέματα και γραφικότητες
Στο μεσοδιάστημα, η φαρσοκωμωδία διανθίστηκε από σκηνές και δηλώσεις απείρου κάλλους, με πρωτοφανείς γραφικότητες, ακόμη και μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, με τον θεσμό να περνά σε νέες σφαίρες και μαζί η πολιτική ζωή του τόπου, που πλέον από κάποιους υπηρετείται με όρους tik – tok από πλευράς αισθητικής και περιεχομένου.
Κάπου εκεί και η προσχηματική άρνηση του Αλέξανδρου Κολιάδη να αποδεχτεί την πρόσκληση του Περιφερειάρχη για συνεννόηση (είχε ραντεβού με την… Αθηνά, ίσως και με το υπόλοιπο δωδεκάθεο εκείνη τη μέρα). Προσχηματική η άρνηση, ακριβώς επειδή την απάντηση στη πρόσκληση την έδωσε ο ίδιος μέσα από το Δημοτικό Συμβούλιο, επιδιδόμενος σε ένα πρωτοφανές ρεσιτάλ θεσμικής απρέπειας.
Σήμερα, κατόπιν όλων αυτών αναρωτιέται κανείς τι κέρδισε η ΔΕΥΑΡ μέσα από όλη αυτή την τραγική παράσταση. Τι κέρδισε η Ρόδος, τι κέρδισαν οι πολίτες. Τίποτε απολύτως. Αντιθέτως, η διοίκηση με τους χειρισμούς της, έριξε άλλο ένα εκατομμύριο ευρώ στις πλάτες των δημοτών, δείχνοντας στην πράξη πώς εννοεί των προστασία του δημοσίου συμφέροντος.
Μπορεί ο πρόεδρος της ΔΕΥΑΡ να νομίζει ότι βρίσκεται επί σκηνής του… Dolby Theatre από όπου αισθάνεται την ανάγκη να ευχαριστήσει τον σκηνοθέτη, τον παραγωγό, τους συνεργάτες, τους κομπάρσους και λοιπούς συγγενείς για την παράσταση που έδωσε. Ξεχνά όμως ότι τέτοια φτηνή παράσταση, ούτε μπουλούκι περιοδεύοντος θιάσου δεν θα ανεβαζε στις γειτονιές.
Ούτε… ξεκούρδιστο τσίρκο τέτοιο φιάσκο!
ΥΓ Και μέσα σ΄ όλα να ‘σου κι ο λαγός να κάνει κήρυγμα περί ηθικής! Ο λαγός που θυμήθηκε το σωστό και ηθικό, επειδή πήρε η Περιφέρεια τα λεφτά από τους λογαριασμούς της ΔΕΥΑΡ και δεν περίμενε – λέει – τη απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου!
Το νόμιμο και ηθικό στην περίπτωση της ΔΕΥΑΡ που έχει να πληρώσει από τον Οκτώβριο την Περιφέρεια και διαδίδει, γραπτώς, οτι δεν οφείλει ούτε ένα ευρώ, προφανώς ξεφεύγει των ορίων της ηθικής του! Αυτό θεωρείται… ενάρετο management!
Κωμικοτραγικά πράγματα. Αν δεν πλήρωνε ο πολίτης το εισιτήριο, για το… ξεκούρδιστο τσίρκο, θα γελούσαμε πιο άνετα.
