• Μερική δικαίωση του ενάγοντος με απόρριψη αιτήματος προσωρινής εκτελεστότητας και επιβολή μέρους δικαστικών εξόδων
Υπόθεση που εξετάστηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου αφορά αστική διαφορά με αντικείμενο συκοφαντική δυσφήμηση από περιεχόμενο ένορκης βεβαίωσης η οποία αξιοποιήθηκε σε προηγούμενες δίκες μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών.
Το Δικαστήριο κατέληξε σε μερική αποδοχή της αγωγής επιδικάζοντας χρηματική ικανοποίηση 3.000 ευρώ υπέρ του ενάγοντος με τον νόμιμο τόκο από την επόμενη της επίδοσης της αγωγής.
Απορρίφθηκε το αίτημα κήρυξης προσωρινής εκτελεστότητας ενώ τα δικαστικά έξοδα επιμερίστηκαν με καταλογισμό 200 ευρώ σε βάρος του εναγομένου.
Το ιστορικό της διαφοράς
Στον πυρήνα της υπόθεσης βρίσκεται επεισόδιο του 2023 σε όμορα ακίνητα στη Ρόδο και η αξιολόγηση από το Δικαστήριο ισχυρισμών που κατατέθηκαν με ένορκη βεβαίωση του εναγομένου το 2024. Η βεβαίωση κατατέθηκε στο πλαίσιο διαδικασιών ασφαλιστικών μέτρων και στη συνέχεια επικαλέστηκε ως δικαστικό τεκμήριο σε τακτική δίκη. Ο ενάγων επικαλέστηκε προσβολή της τιμής και της υπόληψής του και ζήτησε αποζημίωση για ηθική βλάβη.
Η αντιπαράθεση ξεκίνησε από μια σχέση γειτνίασης: ένα ξενοδοχείο στο κέντρο της Ρόδου και το όμορο ακίνητο του ενάγοντος. Από εκεί, η υπόθεση κλιμακώθηκε με αστυνομικές αναφορές, έγκληση για φθορά ξένης ιδιοκτησίας και κατέληξε σε αγωγή για προσβολή προσωπικότητας, με επίκεντρο περιεχόμενο ένορκης βεβαίωσης εργαζομένου του ξενοδοχείου.
Το Δικαστήριο εξέτασε διεξοδικά τα γεγονότα και τις κινήσεις των πλευρών που προηγήθηκαν της πολιτικής δίκης.
Ο εναγόμενος κατά τον Αύγουστο 2023 εργαζόταν σε Ιδιωτική Κεφαλαιουχική Εταιρεία η οποία λειτουργεί το ξενοδοχείο. Ο ενάγων είναι ιδιοκτήτης του όμορου ακινήτου. Η ξενοδοχειακή επιχείρηση κατέθεσε σε βάρος του ενάγοντος έγκληση στις 25.10.2023, αποδίδοντάς του φθορά ξένης ιδιοκτησίας που φερόταν ότι προκλήθηκε στο ξενοδοχείο. Αυτή είναι η ένδικη διαφορά του ξενοδοχείου με τον ενάγοντα που γέννησε την ευρύτερη αντιδικία μεταξύ των πλευρών.
Το Δικαστήριο δέχθηκε ότι τα ακίνητα χωρίζονται από διαχωριστικό τοίχο ύψους 1,50 μέτρου και ότι στις 11.8.2023 ο ενάγων μετέβη στο ακίνητό του για να ελέγξει εργασίες που ήταν σε εξέλιξη. Διαπιστώνοντας άδεια κουτιά μπίρας μέσα στον χώρο του, ο ίδιος ανέφερε ότι, αγανακτισμένος, πέταξε μερικά προς την πλευρά του ξενοδοχείου, όπως ο ίδιος εκθέτει στην αγωγή του. Πρόκειται για κομβικό στιγμιότυπο, καθώς γύρω από αυτό διατυπώθηκαν στη συνέχεια ισχυρισμοί για ρίψη γυάλινων μπουκαλιών προς τον χώρο του ξενοδοχείου.
Με αφορμή το ίδιο γεγονός, μέτοχος της εργοδότριας εταιρείας και ο εναγόμενος μετέβησαν στο Αστυνομικό Τμήμα Ρόδου και διατύπωσαν παράπονα κατά του ενάγοντος.
Η διαμάχη δεν έμεινε στο επίπεδο της καταγγελίας. Στο πλαίσιο της πολιτικής διαδικασίας, ο εναγόμενος (εργαζόμενος του ξενοδοχείου) προέβη σε ένορκη βεβαίωση όπου ανέφερε ρίψη γυάλινων μπουκαλιών μπίρας από τον ενάγοντα προς τον χώρο του ξενοδοχείου, καθώς και ισχυρισμούς περί έργω εξύβρισης. Στην πολιτική δίκη, οι ισχυρισμοί αυτοί εξετάστηκαν μαζί με σειρά ένορκων βεβαιώσεων και εγγράφων.
Το Δικαστήριο κατέληξε ότι δεν αποδείχθηκε από κανένα αποδεικτικό στοιχείο ότι τα γυάλινα μπουκάλια τα έριξε ο ενάγων, επισημαίνοντας ότι κανένας μάρτυρας του εναγομένου δεν ήταν αυτόπτης και δεν προσκομίστηκαν φωτογραφίες που να τον απεικονίζουν την ώρα της ρίψης.
Με βάση την αποδεικτική διαδικασία, το Δικαστήριο έκρινε ψευδή την κατάθεση του εναγομένου ως προς τη ρίψη γυάλινων μπουκαλιών και την τέλεση έργω εξύβρισης. Κατέληξε ότι στοιχειοθετήθηκε προσβολή της προσωπικότητας του ενάγοντος μέσω συκοφαντικής δυσφήμησης, χωρίς όμως να διαπιστωθεί προσβολή της επαγγελματικής του φήμης, αφού δεν υπήρχαν ισχυρισμοί για την επιστημονική του κατάρτιση ή τον τρόπο άσκησης του επαγγέλματός του. Ως προς το ευρύτερο πλαίσιο σχέσεων με την εργοδότρια εταιρεία του εναγομένου, δεν αποδείχθηκε προγενέστερη ένταση πριν από το περιστατικό της 11.8.2023.
Ως δικηγόρος του ενάγοντος παρέστη ο κ. Δημοσθένης Χατζηνταής και του εναγομένου η κ. Αναστασία Αλεξάνδρου Κάντιτο.
