Την ίδια ώρα που η δημόσια αντιπαράθεση μεταξύ φορέων, αιρετών αλλά και νομικών συμβούλων για τη λειτουργία της νέας υπεραγοράς τροφίμων Carrefour Μαρινόπουλος στο 7ο χιλιόμετρο της Εθνικής Οδού Ρόδου – Λίνδου επικεντρώνεται στη διχογνωμία γύρω από την αρμοδιότητα του δημόσιου φορέα που είχε την ευθύνη για την έκδοση της άδειας εγκατάστασης και ίδρυσης του πολυκαταστήματος, σε δεύτερη μοίρα έχει περάσει η ουσία του θέματος.
Πιο συγκεκριμένα ο νομικός σύμβουλος του Δήμου Ροδίων κ Θ. Παπαγεωργίου ερίζει για το γεγονός ότι η έκδοση της άδειας λειτουργίας του καταστήματος δεν συνεπάγεται και χορήγηση άδειας ίδρυσης και εγκατάστασης του.
Την τελευταία άποψη έχει εκφράσει, εμμέσως, ο νομικός σύμβουλος της Νομαρχίας κ. Γ. Φιλιππάκος που θεωρεί ότι αφού έχει κριθεί νομολογιακά και μάλιστα από την ολομέλεια του ΣτΕ, ότι η Νομαρχία δεν έχει αρμοδιότητα για την έκδοση της αδείας ίδρυσης και εγκατάστασης, το νομαρχιακό συμβούλιο παρέλκει να λάβει απόφαση.
Εκτός δημοσίου «διαλόγου» βρίσκεται ωστόσο το γεγονός ότι καμία από τις αρμόδιες υπηρεσίες δεν έχει βρει ψεγάδι στον φάκελο της συγκεκριμένης επιχείρησης που έχει εξασφαλίσει το σύνολο των προβλεπομένων εγκρίσεων για τη λειτουργία του καταστήματος.
Το ίδιο δεν φέρεται να ισχύει με ανάλογη επένδυση στην οδό Ηρακλειδών όπου η εταιρεία εξακολουθεί να βρίσκεται σε ένα διαρκή αγώνα ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων για να εξασφαλίσει άδεια προέγκρισης από τη δημαρχιακή επιτροπή του Δήμου Ιαλυσού.
Ένα δεύτερο σημείο τριβής, μεταξύ κυρίως μελών της ΟΚΕ και του ΕΒΕΔ με τη Νομαρχία είναι το γεγονός ότι μετά την έκδοση της υπ’ αριθμ. 1047/2010 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά με την οποία ακυρώθηκε η υπ’ αριθμ. 5077/2479/16-3-2009 Απόφαση Γ.Γ. Περιφέρειας Ν. Αιγαίου καθώς και η αριθμ. 5/2009 Απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου Δωδ/σου, με τις οποίες είχε απορριφθεί το αίτημα της παραπάνω εταιρείας για την ίδρυση και λειτουργία της υπεραγοράς, δεν ασκήθηκε έφεση.
Για την άσκηση του ένδικου μέσου της έφεσης ωστόσο θα πρέπει να υφίστανται ουσιώδεις λόγοι παράβασης νόμου, που στην προκειμένη περίπτωση, όπως γίνεται αντιληπτό από το σκεπτικό της απόφασης που δημοσιεύει σήμερα η «δ» εκλείπουν.
Και είναι ίσως άκομψο το επιχείρημα που θέλει τη Νομαρχία να μην επεδίωξε την ακύρωση της απόφασης της ολομέλειας του ΣτΕ (υπ’ αριθμ. 3037/2008) που έκρινε ως αντισυνταγματικό το άρθρο 10 του νόμου 2323/1995 σύμφωνα με το οποίο για την ίδρυση υπεραγορών εκτός των Νομαρχιών Αθηνών, Πειραιώς και Θεσσαλονίκης, απαιτείται άδεια του οικείου νομαρχιακού συμβουλίου, όταν το ίδιο προβλέπει το άρθρο 10 και ο Ν. 3377/2005 που ρυθμίζει θέματα εμπορίου.
Ο ισχυρισμός ότι η ως άνω απόφαση της ολομέλειας ελήφθη κατά πλειοψηφία και δύναται να ανατραπεί, αποτελεί ίσως μια ελπίδα για όσους υποστηρίζουν – ίσως όχι άδικα- ότι η λειτουργία του καταστήματος δημιουργεί μια αφόρητη κατάσταση στην τοπική αγορά και σε ιδιοκτήτες ομοειδών καταστημάτων.
Σε κάθε περίπτωση το να καθυστερήσει η λειτουργία της υπεραγοράς δεν αποτελεί λύση όταν μάλιστα υφίσταται το ενδεχόμενο υποβολής αγωγών για διαφυγόντα κέρδη σε αρμόδιες υπηρεσίες του Δημοσίου.
Όπως είναι φυσικό, η ανατροπή του νομικού καθεστώτος λειτουργίας των πολυκαταστημάτων με την ως άνω απόφαση του ΣτΕ, κάνει τις διοικήσεις των πολυκαταστημάτων και των αλυσίδων σούπερ μάρκετ να τρίβουν τα χέρια τους. Στην αντίπερα όχθη, οι μικρές νησιωτικές επιχειρήσεις εν μέσω οικονομικής κρίσης, κινδυνεύουν να υποστούν μια απότομη και μεγάλη μείωση του κύκλου εργασιών τους. Κάτι που θα οδηγήσει πολλές από αυτές σε κλείσιμο και πιθανά θα δημιουργήσει στις μικρές αγορές των νησιών, μονοπωλιακές ή ολιγοπωλιακές καταστάσεις.
Αντίλογος έρχεται από καταναλωτές που θεωρούν ότι δεν υφίσταται αθέμιτος ανταγωνισμός όταν μιλάμε μάλιστα για καθεστώς ελεύθερης αγοράς όπου ο καθένας κάνει τις επιλογές του ανάλογα με την… τσέπη του.
Σε κάθε περίπτωση η μόνη διέξοδος στους «πολέμιους» της ίδρυσης υπεραγορών είναι και παραμένει η εξασφάλιση νομοθετικής ρύθμισης από το υπουργείο Ανταγωνιστικότητας ή και το υπουργείο Οικονομικών.
Δεν θα πρέπει να διαφεύγει εξάλλου της προσοχής εξάλλου ότι οι νομαρχιακές Αρχές Λάρισας και Αιτωλοκαρνανίας, ένεκα του δεδικασμένου, δεν έφεραν καν προς συζήτηση ενώπιον των αντίστοιχων συμβουλίων όμοια αιτήματα για την έκδοση αδειών ίδρυσης και εγκατάστασης υπεραγορών.
Εν πάση περιπτώσει στην επίμαχη απόφαση του ΣτΕ, που φέρνει σήμερα στο φως της δημοσιότητας η “δ”, αφού γίνεται αναφορά και στην 3037/2008 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου Επικρατείας τονίζεται ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις, υπό τις οποίες ανέχεται το Σύνταγμα την υπαγωγή της ιδρύσεως εμπορικού καταστήματος σε σύστημα αδειοδοτήσεως διότι ο νόμος…
«Δεν καθορίζει, εκ των προτέρων και με την επιβαλλόμενη σαφήνεια, τον συγκεκριμένο σκοπό δημοσίου ενδιαφέροντος, στην εξυπηρέτηση του οποίου σκοπεί προεχόντως το θεσπιζόμενο σύστημα αλλά καταλείπει τις σχετικές σταθμίσεις στη Διοίκηση, με αποτέλεσμα ο προέχων προς εξυπηρέτηση σκοπός δημοσίου ενδιαφέροντος να καθορίζεται κατά περίπτωση, από τη Διοίκηση εξ αφορμής της αποφάσεως επί συγκεκριμένου αιτήματος χορηγήσεως αδείας ιδρύσεως υπεραγοράς.
Η έλλειψη δε αυτή επιτείνεται εκ του γεγονότος ότι η απαρίθμηση των κριτήριων, κατ’ εκτίμηση των οποίων αποφαίνεται η Διοίκηση επί των σχετικών αιτημάτων, είναι όπως ρητώς προβλέπει ο νόμος, απλώς ενδεικτική, πράγμα που καθιστά δυνατή τη λήψη υπόψη από τη Διοίκηση και άλλων κριτηρίων, συνδεομένων κατά την εκάστοτε εκτίμησή της με άλλες, μη ρητώς μνημονευομένες στο νόμο, πτυχές του δημοσίου συμφέροντος και καθιστά, επομένως, τη χορηγούμενη συναφώς στη Διοίκηση διακριτική ευχέρεια ιδιαιτέρως ευρεία.
Η χορήγηση, εξάλλου, στη Διοίκηση διακριτικής ευχέρειας, μάλιστα δε τόσον ευρείας, κατά την απόφανση επί αιτήματος χορηγήσεως αδείας ιδρύσεως υπεραγοράς δεν είναι δυνατόν να δικαιολογηθεί ούτε από την ανάγκη λήψεως υπόψη των, κατά περίπτωση, τοπικών συνθηκών, ούτε από άλλα στοιχεία, αναγόμενα στην ειδική φύση του ρυθμιζόμενου αντικειμένου».
Σε ό,τι αφορά την αίτηση του ομίλου Carrefour για τη χορήγηση άδειας εγκατάστασης και ίδρυσης υπεραγοράς τονίζεται ότι λήφθηκαν υπόψη από το Νομαρχιακό Συμβούλιο οι αρνητικές γνωμοδοτήσεις του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου και της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής.
Ειδικότερα, η αίτηση απορρίφθηκε με την αιτιολογία ότι η υποβληθείσα από αυτήν οικονομοτεχνική μελέτη δεν ήταν πλήρης, ότι οι επιπτώσεις από τη λειτουργία της επιχειρήσεως στον ανταγωνισμό και στην οικονομία της περιοχής θα ήταν αρνητικές, αφού θα οδηγούσε στον αφανισμό των μικρών επιχειρήσεων, ότι και οι συνέπειες ως προς την απασχόληση, το περιβάλλον και τον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό θα ήταν επίσης αρνητικές, ότι υπήρχε άμεσος κίνδυνος διαρροής εισοδήματος από την περιοχή και ότι, πάντως η τοπική αγορά καλυπτόταν ήδη επαρκώς ποσοτικά και ποιοτικά με τα συγκεκριμένα προϊόντα ενώ και το επίπεδο των τιμών ήταν ικανοποιητικά.
Εμφύλιος και μεταξύ τοπικών
super market
Kαι ενώ έτσι έχουν τα πράγματα σχετικά με τη λειτουργία της νέας υπεραγοράς από «εισαγόμενους» (εκτός Ρόδου) επιχειρηματίες δεν λείπουν και περιπτώσεις ντόπιων ιδιοκτητών ομοειδών καταστημάτων που έχουν προσφύγει αρμοδίως επιχειρώντας με καταγγελίες και αναφορές να διακόψουν τη λειτουργία επιχειρήσεων του είδους προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν τον ανταγωνισμό και την απώλεια εσόδων.
Χαρακτηριστικές και πρόσφατες είναι δύο περιπτώσεις που αφορούν στη λειτουργία καταστημάτων στ’ Αφάντου και στη Ρόδο ιδιοκτησίας των εταιρειών «Σπανού» και «Πάππου».
Ενώπιον του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου έχουν προσφύγει οι κκ Χρυσούλα Νικολή, Εμμανουήλ Λόγγος και Εμμανουήλ Παναγιωτάς (της ομώνυμης εταιρείας Super Market) κατά απόφασης της Δημαρχιακής Επιτροπής του Δήμου Αφάντου Ρόδου με την οποία χορηγήθηκε στην εταιρεία «Σπανού» προέγκριση άδειας ίδρυσης και λειτουργίας καταστήματος στην οδό Περνού.
Ενώπιον του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου έχει προσφύγει επίσης και ο κ Π. Παπαναγιώτου ιδιοκτήτης μικρής επιχείρησης πώλησης τροφίμων που δραστηριοποιείται στην περιοχή Κόβα κατά της εταιρείας που διαχειρίζεται και λειτουργεί το Super Market «Πάππου» στην οδό Καναδά.
Αμφότεροι οι καταγγέλλοντες υποστηρίζουν παρατυπίες στην εφαρμογή του νόμου για τη χορήγηση αδειών, υπερβάσεις στη δόμηση κλπ.
Στο όλο ζήτημα έχει δημιουργηθεί ένας «φαύλος κύκλος» ενώ δεν ισχύει πάντα ότι το «μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό»…
