Kώστας Σαρρής: Oχι άλλα βάρη, όχι άλλες σπατάλες

Διαβάζω στον πρόσφατα ψηφισθέντα νόμο 4093/12-11-12 υπό τον τίτλο «Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής του ν.4046/2012 και Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016» και ειλικρινά δεν μπορώ να πιστέψω σ’ αυτά που βλέπω.
Αφού αναφέρω με δύο λόγια ότι συνιστάται στο υπουργείο Εσωτερικών Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας των Ο.Τ.Α με στόχο την επίτευξη ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και απολογισμών, εκείνο που μου κίνησε ιδιαίτερα την προσοχή, είναι το εξής παράδοξο ότι δίνεται η δυνατότητα στους Ο.Τ.Α της αύξησης των ιδίων εσόδων από φόρους, τέλη, δικαιώματα και εισφορές.
Όπως επίσης της αύξησης του ανωτάτου συντελεστή επιβολής του Τέλους Ακίνητης Περιουσίας για τα ακίνητα που βρίσκονται στην εδαφική περιφέρεια του δήμου σε ποσοστό μέχρι και 3‰ και επιβολή του τέλους υποχρεωτικά από το δήμο σύμφωνα με το ποσοστό αυτό μέχρι την οικονομική εξυγίανσή του. Ομοίως αύξηση του συντελεστή επιβολής του τέλους επί των ακαθαρίστων εσόδων και παρεπιδημούντων από 0,5‰ μέχρι και 2%».
Τα παραπάνω δε μέτρα, μεταξύ άλλων, μπορούν να πάρουν οι Ο.Τ.Α εφόσον η εκτέλεση του προϋπολογισμού τους εξακολουθεί να παρουσιάζει σημαντική απόκλιση, με απόφαση του Υπουργού των Εσωτερικών.
Η ένστασή μου σ’ αυτά είναι ότι, ενώ έχει ειπωθεί από τα πλέον επίσημα χείλη και μάλιστα κατά κόρον, ότι οι Δήμαρχοι πλέον υποχρεούνται να τηρούν τις διατάξεις του δημοσίου λογιστικού, μη επιτρεπόμενης εφεξής της ικανοποιήσεως ουσιωδών πολλές φορές αναγκών, ή της άσκησης κοινωνικής πολιτικής σε ομάδες οικονομικά ασθενείς χρήζουσες της στήριξης της δημοτικής αρχής, στην πραγματικότητα συμβαίνουν τα αντίθετα. Μάλιστα δε ο πέλεκυς του Ελεγκτικού Συνεδρίου επικρέμεται στα κεφάλια πολλών διατελεσάντων Δημάρχων , έστω και αν έχουν περάσει 15 χρόνια από τότε, έστω και αν οι δαπάνες εκ των υστέρων έχουν νομιμοποιηθεί.
Το άκρως αντιφατικό και παράδοξο είναι ότι ενώ από την μια μεριά ο νομοθέτης, έστω και διά του μνημονίου θέλησε να βάλει τάξη στα οικονομικά των Δήμων και ο προϋπολογισμός τους να είναι ισοσκελισμένος με τον απολογισμό τους με άλλα λόγια να ξοδεύουν μόνο αυτά που έχουν, από την άλλη τους δίνει την δυνατότητα έστω και με απόφαση του Υπουργού των Εσωτερικών να ισοσκελίζουν τους απολογισμούς τους, επιβάλλοντας άλλο πρόσθετο «χαράτσι» σε βάρος των ιδιοκτητών ακινήτων, των ελευθέρων επαγγελματιών και των όσων θελήσουν να κάνουν τουρισμό στο νησί μας και να καταλύσουν σε ξενοδοχείο ή άλλο τουριστικό κατάλυμα.
Δηλαδή αν ένα δημοτικό συμβούλιο καταρτίζει ένα προϋπολογισμό εμφανίζοντας έσοδα περισσότερα των όσων μπορεί να πραγματοποιήσει, αντικειμενικά έχει τη δυνατότητα να προβεί στην επιβολή των παραπάνω δυσβάστακτων μέτρων, τουτέστιν χαρατσιών, έστω και με την απόφαση του Υπουργού των Εσωτερικών, ο οποίος επίσης εξ αντικειμένου δεν μπορεί να αρνηθεί την έκδοση της απόφασης αφού κατ’ αυτόν τον τρόπο θα ισοσκελιστεί ο προϋπολογισμός του.
Την απόφαση δε αυτή είναι ποτέ νοητό να την αρνηθεί ο οποιοσδήποτε Υπουργός Εσωτερικών όσο καλοπροαίρετος και αν είναι, αφού αποτελεί την μόνη δυνατότητα ισοσκελίσεως προϋπολογισμού και απολογισμού;
¶ρα λοιπόν τώρα καλούνται οι δημότες του συγκεκριμένου Δήμου να πληρώσουν τις σπατάλες του Δημάρχου και του Δημοτικού Συμβουλίου με την επιβολήν της εισφοράς και της αυξήσεως των τελών, ενώ μέχρι τώρα εκαλείτο να καλύψει την διαφορά είτε ο Δήμος διά δανειοδοτήσεων, είτε η Πολιτεία διά της αυξήσεως των επιχορηγήσεων. Γι’ αυτό άλλωστε και οι κατά καιρούς νόμοι με τελευταίο τον νόμο Παυλόπουλου όπως αποκαλείται, με τους οποίους ενομιμοποιούντο οι υπερβάσεις ή σπατάλες των Δήμων. Η μόνη πλέον διαφορά είναι ότι τώρα τιμωρούνται οι δημότες του σπάταλου Δήμου, την στιγμήν μάλιστα που όπως από παντού ομολογείται γενικά οι πολίτες έχουν εξαντλήσει τα όρια της αντοχής, ανοχής και υπομονής.
Εκείνο όμως που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι από το πολύ βάρος που σηκώνει η σπονδυλική στήλη του καθενός κινδυνεύει να σπάσει, το δε πηγάδι από την υπεράντληση που γίνεται ούτε υφάλμυρο νερό δεν βγάζει, αντίθετα έχει τελείως στερέψει. Καιρός είναι πλέον να νοικοκυρευτούμε και πρώτη και καλύτερη η Κεντρική Εξουσία που εξακολουθεί να πορεύεται με ρυθμούς σπατάλης ορατής διά γυμνού οφθαλμού.Αλλά και η τοπική αυτοδιοίκηση ας σταματήσει πλέον να μαθαίνει να κουρεύει στου κασσίδι το κεφάλι, διότι στο τέλος από το πολύ κούρεμα ούτε κεφάλι δεν θα βρίσκει. Ούτε πιστεύω ότι οι πολίτες, εκτός ελαχίστων, θέλουν να γίνουν και δεν θα γίνουν ποτέ, κασιδιάριδες.
Με τιμή
Κωνσταντίνος Σαρρής