Ιατροί κατηγορούνται για ανθρωποκτονία από αμέλεια

Σε δίκη ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ρόδου, κατηγορούμενοι για ανθρωποκτονία από αμέλεια, παραπέμπονται με απευθείας κλήση της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Ρόδου, δύο νευροχειρούργοι ιατροί, που υπηρετούσαν στο Τζάνειο Νοσοκομείο Αθηνών και στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου ως υπαίτιοι για τον θάνατο, σε ηλικία 63 ετών, του Α. Δ. του Δ., την 1η Ιουλίου 2008.
Αφορμή για τη διενέργεια της ποινικής έρευνας έδωσε αναφορά που υπέβαλε στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Ρόδου ο υιός του κ. Π. Δ.
Ο πρώτος κατηγορούμενος, με την ιδιότητα του θεράποντος νευροχειρούργου του Τζανείου Νοσοκομείου Αθηνών, όπου νοσηλευόταν ο Α. Δ., μετά από δύο επεμβάσεις, κατά τις οποίες αφαιρέθηκε τμηματικά, πρακτική πλήρως αποδεκτή ιατρικά, (ήτοι στις 07.02,2008 και στις 12.02.2008), αγγειοβριθείς όγκος, φέρεται στις 22.06.2008 να επέτρεψε τη μεταφορά του ασθενή από την Αθήνα στο Γενικό Νοσοκομείο της Ρόδου, παρά το γεγονός ότι ήταν υπό την παρακολούθησή του, ότι ο ασθενής δεν βρισκόταν σε καλή κατάσταση και συγκεκριμένα αντιδρούσε μόνο σε επώδυνα ερεθίσματα, παρουσίαζε αριστερή πυραμιδική συνδρομή σε χαλαρή φάση, έφερε τραχειοστομία και γαστροστομία από την οποία σιτιζόταν, παρουσίαζε χαλαρή ιπποποδία, παρά το γεγονός ότι το νευροχειρουργικό τμήμα του Νοσοκομείου της Ρόδου δεν τον δεχόταν ενώ χρειαζόταν νοσηλεία στο εν λόγω τμήμα και παρά το γεγονός ότι ήδη από τις 05.03.2008 είχε προσβληθεί από σηψαιμία.
Κατηγορείται περαιτέρω ότι δεν διέγνωσε, από αμέλειά του, την πιθανότητα να μην έχει υποχωρήσει η σηψαιμία παρά το γεγονός ότι ήταν απύρετος και να χρειαζόταν ειδική αντιμετώπιση ενώ η μεταφορά του στη Ρόδο θα επιδείνωνε την κατάστασή του και δεν μερίμνησε για την πλήρη ανάρρωσή του.
Ο δεύτερος κατηγορούμενος κατά το χρονικό διάστημα από 22.06.2008 έως την 01.07.2008, ενώ υπηρετούσε στη νευροχειρουργική κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου και ενώ είχε ενημερωθεί για την νευροχειρουργικής φύσεως επέμβαση που είχε υποστεί στον εγκέφαλο ο Α. Δ. και το γεγονός ότι έχρηζε παρακολούθησης από ειδικό νευροχειρούργο μετά τη μεταφορά του από το Τζάνειο Νοσοκομείο της Αθήνας στη Ρόδο, παρά το γεγονός ότι τον εξέτασε στο Νοσοκομείο της Ρόδου και η κλινική εικόνα του, χειροτέρευε, φέρεται να μην διέγνωσε, από αμέλειά του ότι είχε σηψαιμία και ως εκ τούτου ήταν αναγκαία η μεταφορά και θεραπεία του στη νευροχειρουργική κλινική από τους εκεί ειδικούς ιατρούς αλλά αντιθέτως αρνήθηκε να τον μεταφέρει στην ανωτέρω κλινική μη εκτιμώντας ορθά την κατάστασή του, παρέλειψε να χορηγήσει ο ίδιος αλλά και δια ωτορυνολαρυγγολόγου ιατρού, ο οποίος τον δέχτηκε στην κλινική του, οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή προς αντιμετώπιση της σηψαιμίας.
Στην αναφορά που είχε υποβάλει ο υιός του εκλιπόντος περιγράφονται τα εξής απίθανα:
«Ο πατέρας μου εισήχθη στο Γενικό Kρατικό Nοσοκομείο Πειραιά Tζάνειο στις 5/2/2008 ύστερα από διάγνωση του ιατρού (…) του ως άνω Nοσοκομείου για μηνιγγίωμα στο κεφάλι. Η διάγνωση αυτή από τον παραπάνω ιατρό έγινε από μαγνητικές και αξονικές τομογραφίες που έγιναν στη Pόδο.
Στις 7/2/2008 εισήχθη στο χειρουργείο και μετά από 6 ώρες περίπου χειρουργικής επέμβασης ο ιατρός μας ενημέρωσε προφορικά ότι αστόχησε να αφαιρέσει το μηνιγγίωμα λόγω λάθους της μαγνητικής τομογραφίας. Ετσι ο πατέρας μου παρέμεινε στην εντατική μέχρι τις 12/2/2008 οπότε και εισήχθη ξανά στο χειρουργείο και αφαιρέθηκε το μηνιγγίωμα.
Στη συνέχεια εισήχθη στην μονάδα εντατικής θεραπείας, όπου μετά από λίγες ημέρες παρουσίασε υψηλό πυρετό και οι γιατροί μας ενημέρωσαν ότι είχε πάθει λοίμωξη από ισχυρά μικρόβια. Στην διάρκεια του ενός μήνα που παρέμεινε στην MEΘ ο υψηλός πυρετός παρέμενε και με πρωτοβουλία δική μας και σε συνεννόηση με τον διευθυντή της MEΘ συγκλήθηκε ιατρικό συμβούλιο και με εξωτερικούς ιατρούς όπου διαπιστώθηκε ότι είχε μολυνθεί η περιοχή του μοσχεύματος, το οποίο ύστερα από υπόδειξη των εξωτερικών ιατρών αφαιρέθηκε με αποτέλεσμα την πτώση του πυρετού και την μεταφορά του πατέρα μου στο νευροχειρουργικό τμήμα του ως άνω Nοσοκομείου, όπου και παρέμεινε μέχρι τις 22 Iουνίου 2008 με βελτίωση της κατάστασής του. Tότε οι θεράποντες ιατροί μας ενημέρωσαν ότι μπορεί πλέον να μεταφερθεί στο Nοσοκομείο της Pόδου και να νοσηλευθεί εκεί μέχρι την αφαίρεση της τραχειοτομής. Υστερα από συνεννόηση με τους ιατρούς της ΩPΛ κλινικής του Nοσοκομείου της Pόδου, ο πατέρας μου μεταφέρθηκε με αερομεταφορά στη Pόδο όπου και εισήχθη στο Nοσοκομείο της Pόδου στην κλινική ΩPΛ. Εκεί μετά από τέσσερις ημέρες περίπου διαπιστώθηκε από τους ιατρούς της ΩPΛ πυρετός και επιδείνωση της κατάστασής του. Αμέσως οι τελευταίοι ζήτησαν από τους νευροχειρούργους του Nοσοκομείου της Pόδου να μεριμνήσουν για την μετακίνηση του ασθενούς στο τμήμα τους καθώς το περιστατικό είναι αμιγώς νευροχειρουργικό. Στις 26 Iουνίου το μεσημέρι ο νευροχειρούργος προσήλθε στον θάλαμο, όπου νοσηλευόταν μέχρι τότε ο πατέρας μου και μας ενημέρωσε ότι ο ασθενής πρέπει να μεταβεί στην οικία του. Tότε εγώ τον ρώτησα γιατί να γίνει αυτό αφού οι ιατροί της ΩPΛ μας είχαν ενημερώσει ότι έπρεπε να μεταφερθεί στο τμήμα του, αυτός σε έντονο ύφος μου είπε: “Eγώ δεν είμαι υπηρέτης των γιατρών της Aθήνας. Εγώ διεκπεραιώνω περιστατικά που χειρουργώ εγώ”. Eπίσης, όταν του είπα ότι πώς μπορείτε να αρνηθείτε την νοσηλεία ασθενούς σε κρατικό νοσοκομείο, μου είπε κατά λέξη: “Tην κλινική την έφτιαξα εγώ”, αρνούμενος τελικά την εισαγωγή του πατέρα μου στην νευροχειρουργική κλινική, λέγοντάς μου μάλιστα ότι αυτό δεν επρόκειτο να γίνει ποτέ.
Ετσι ο πατέρας μου παρέμεινε στην κλινική ΩPΛ όπου στις 1 Iουλίου 2008 απεβίωσε».