Επιθυμεί διακαώς να πάρει την ελληνική υπηκοότητα

Να πάρει την ελληνική υπηκοότητα αγωνίζεται εδώ και πολλά χρόνια ο κ. Jiexun Dervis, που από το 1966 ζει στην Κωνσταντινούπολη.
Εδώ και πολλά χρόνια υποβάλλει συγκεκριμένα αιτήσεις στις αρμόδιες υπηρεσίες αλλά βρίσκει πόρτες κλειστές.
Σε συνέντευξή του στη “δ” περιγράφει τον αγώνα που δίνει και ο οποίος δεν έχει μέχρι τώρα αποτέλεσμα.
«Θέλω να μου δοθεί η υπηκοότητα για να έχω τη δυνατότητα να διαχειριστώ την περιουσία που μου άφησε η μητέρα μου. Εδώ και πολλά χρόνια προσπαθώ για την ικανοποίηση του αιτήματός μου. Όμως συνεχώς λαμβάνω αρνητικές απαντήσεις. Να σας αναφέρω πως είχα κάνει αίτηση το 2004 και η απάντηση ήταν αρνητική και ήρθε μετά από τέσσερα χρόνια δηλαδή το 2008», δηλώνει ο κ. Jiexun Dervis που είναι μουσουλμάνος στο θρήσκευμα αλλά αγαπά τη Ρόδο γιατί σε αυτή, όπως λέει, γεννήθηκε και μεγάλωσε.
Σχετικά με τους λόγους για τους οποίους θέλει να επιστρέψει στη Ρόδο ο κ. Dervis, δηλώνει:
«Με τραβάει το νησί πίσω σαν μαγνήτης. Δεν υπάρχει άλλος τόπος τόσο ωραίος όσο η Ρόδος. Ο καθένας έτσι νιώθει για τον τόπο που γεννήθηκε. Η Ρόδος ήταν σαν την Ελβετία τον καιρό που έφυγα. Όπου πήγαινα διαφήμιζα το νησί που είναι η γενέτειρά μου».
Η συνέντευξη του κ. Jiexun Dervis, αναλυτικά:
• Eίστε και πάλι στη Ρόδο μετά από ένα χρόνο σχεδόν. Ζείτε μεταξύ Ρόδου και Κωνσταντινούπολης;
Ναι. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Ρόδο. Μετά, στα 19 μου χρόνια, έφυγα στη Γερμανία. Ακολούθως πήγα στην Γαλλία και εν συνεχεία στην Κωσταντινούπολη.
• Είστε δηλαδή μετανάστης από τα 19 σας χρόνια;
Ναι και ζω στο εξωτερικό. Όταν ήμουν στη Ρόδο εργαζόμουν σε μηχανουργείο. Μετά έκανα αίτηση για να φύγω στη Γερμανία και έγινε δεκτή αμέσως. Ήμουν δόκιμος μηχανοτεχνίτης εκεί. Μετά πήγα στη Γαλλία.
• Γιατί μετά τη Γερμανία δεν ήρθατε στη Ρόδο και πήγατε στην Κωνσταντινούπολη;
Δεν ήρθα το 1974 γιατί τότε είχε δημιουργηθεί το πρόβλημα με το Κυπριακό και φοβόμουν. Έτσι επέλεξα να πάω στην Γαλλία.
• Μείνατε στη Γαλλία αρκετό χρονικό διάστημα;
Όχι τόσο πολύ γιατί ήταν ακριβός προορισμός. Ήταν δύσκολη η επιβίωση εκεί και δεν είχα συγγενείς για να με βοηθήσουν, να με στηρίξουν, για να αντεπεξέλθω στις δυσκολίες.
• Στην Κωνσταντινούπολη ήταν καλύτερα τα πράγματα;
Βεβαίως. Εκεί είχα συγγενείς δηλαδή τρία αδέλφια, που με παρέλαβαν και με φρόντισαν. Εκεί δημιούργησα το δικό μου μηχανουργείο και επισκεύαζα ακόμη και τα αυτοκίνητα του προξενείου της Ελλάδας. Εκεί ξεκίνησα τις προσπάθειές μου για να μου δώσουν visa. Πήρα την πρώτη, που ήταν για 15 ημέρες.
• Συνέχιζαν να σας δίνουν visa;
Ναι, έπαιρνα βίζα με μεγαλύτερη διάρκεια. Φέτος η διάρκεια είναι για τρία χρόνια. Μπορώ να μείνω για έξι μήνες. Πρέπει όμως στο διάστημα που ορίζουν οι διαδικασίες να επιστρέψω πίσω, για να έχω την ευκαιρία στην συνέχεια να έρθω ξανά στη Ρόδο.
• Γιατί θέλετε να πάρετε την ελληνική υπηκοότητα;
Θέλω να μου δοθεί για να έχω τη δυνατότητα να διαχειριστώ την περιουσία την οποία μου άφησε η μητέρα μου. Εδώ και πολλά χρόνια προσπαθώ για την ικανοποίηση του αιτήματός μου. Όμως συνεχώς λαμβάνω αρνητικές απαντήσεις. Να σας αναφέρω πως είχα κάνει αίτηση το 2004 και η απάντηση ήταν αρνητική και ήρθε μετά από τέσσερα χρόνια δηλαδή το 2008. Ζήτησα την βοήθεια και του βουλευτή της Ν.Δ. κ. Μάνου Κόνσολα. Ελπίζω όλα να πάνε καλά.
• Γιατί θέλετε να μένετε περισσότερο στη Ρόδο;
Γιατί σε αυτό τον τόπο γεννήθηκα και μεγάλωσα. Με τραβάει το νησί πίσω σαν μαγνήτης. Δεν υπάρχει άλλος τόπος τόσο ωραίος όσο η Ρόδος. Ο καθένας έτσι νιώθει για τον τόπο που γεννήθηκε. Η Ρόδος ήταν σαν την Ελβετία τον καιρό που έφυγα. Όπου πήγαινα διαφήμιζα το νησί που είναι η γενέτειρά μου.
• Σας προβληματίζει το γεγονός ότι υπάρχουν συνάνθρωποί μας που φεύγουν στο εξωτερικό για να ζήσουν καλύτερα;
Αναχωρούν για το εξωτερικό και μουσουλμάνοι. Με προβληματίζει το γεγονός ότι φεύγουν άνθρωποι στο εξωτερικό για να αναζητήσουν καλύτερη τύχη. Δεν είναι όμως όλα εύκολα στις νέες πατρίδες.