«Αποχωρώ με ήσυχη συνείδηση γιατί πιστεύω ότι έπραξα το καθήκον μου με διαφάνεια, εντιμότητα, δημοκρατικά, χωρίς διακρίσεις, χωρίς δεσμά, χωρίς εξαρτήσεις. Είμαι ευγνώμων …», τονίζει στην τελευταία συνέντευξη του ως Δήμαρχος Ροδίων και στην πρώτη ίσως παρέμβαση του στα τοπικά πράγματα της Ρόδου ως ενεργός πολίτης, ο κ. Χατζής Χατζηευθυμίου.
«Το 2011 θα είναι μια χρονιά πολύ πιο δύσκολη από το 2010, αλλά πολύ δύσκολα θα είναι και τα επόμενα χρόνια. Ο δρόμος της κρίσης είναι μακρύς και τον κάνει χειρότερο το γεγονός ότι αποκτήσαμε ξένα αφεντικά που λειτουργούν χωρίς αναισθητικό», τονίζει ο κ. Χατζηευθυμίου, εκδηλώνοντας περαιτέρω την απαισιοδοξία του και στην εφαρμογή και επιτυχία του προγράμματος Καλλικράτης…
«Ο Καλλικράτης είναι ένα πείραμα σε δοκιμαστικό σωλήνα και μάλιστα με μεγάλα ρίσκα αποτυχίας».
Στην ίδια συνέντευξη, που θα συζητηθεί, ο κ. Χατζής Χατζηευθυμίου αναφέρεται για πρώτη φορά δημόσια στα όσα εκτυλίχθηκαν προεκλογικώς και τον οδήγησαν στην απόφαση να απέχει από τις εκλογές του Νοεμβρίου…
«Στην πολιτική οι δούρειοι ίπποι “κατασκευάζονται” εντός των τειχών, δεν μπαίνουν στα τείχη νύχτα, από το αντίπαλο στρατόπεδο» δηλώνει, προσθέτοντας ότι «καλό είναι να μαθαίνουμε από τα παθήματά μας, ή ακριβέστερα από τα λεγόμενα συντροφικά μαχαιρώματα, που είναι και τα πιο επικίνδυνα επειδή ακριβώς είναι πισώπλατα, δηλαδή ύπουλα».
Σε ό,τι αφορά την πολεμική που δέχτηκε κατά τη διάρκεια της θητείας της αυτή η δημοτική αρχή, την αποδίδει στον παραγοντισμό ορισμένων, μη κατονομαζόμενων επί του παρόντος…
«Ο παραγοντισμός στην πολιτική υπήρχε πάντα. Αλλά σήμερα γιγαντώθηκε, έγινε κανόνας στον δημόσιο βίο», τονίζει ο κ. Χατζηευθυμίου προσθέτοντας ότι θεωρεί πολύ σημαντικό το γεγονός ότι δεν επέτρεψε «την άλωση του Δήμου και την μετατροπή του σε μαγαζιά και παραμάγαζα».
«Οι πόρτες του δημαρχείου ήταν ανοιχτές από το πρωί μέχρι το βράδυ για τους πολίτες, αλλά ερμητικά κλειστές σε διάφορους πολιτικούς, ή άλλους, σουλατσαδόρους», δηλώνει ο κ. Χατζής Χατζηευθυμίου.
Aναλυτικά η συνέντευξη του Δημάρχου Ροδίων κ. Χατζή Χατζηευθυμίου:
• Με την αποχώρησή σας από τη θέση του Δημάρχου Ροδίων, κλείνει μια ιστορική περίοδος στα αυτοδιοικητικά πράγματα της Ρόδου και ανοίγει μια νέα. Πώς οριοθετείτε και πως αξιολογείτε αυτή τη ριζική μεταβολή;
Η μεταβολή που συντελείται από την 1η του Νέου Ετους είναι πράγματι ριζική. Δεν είναι όμως ριζοσπαστική με τη θετική έννοια του όρου. Αυτό που γίνεται, δεν είναι μια απλή διοικητική μεταβολή, είναι κάτι πολύ μεγάλο και με πολύ μεγάλο βάθος που θα σημαδέψει την Ιστορία της Ρόδου ίσως και για πάντα. Ελπίζω και εύχομαι αυτά τα σημάδια να χαράξουν μια καλή και αναπτυξιακή πορεία για τη Ρόδο. Είναι νωρίς ακόμα για να βγάλουμε συμπεράσματα, θα πρέπει να έχουμε υπομονή, πολύ μεγάλη υπομονή. Αυτή η ριζική μεταβολή δεν αγγίζει μόνο τη Ρόδο, αλλά ολόκληρη τη Δωδεκάνησο, ως ενιαίο σύνολο. Μπορεί να βρισκόμαστε σε περίοδο αλλοίωσης και στρέβλωσης της Ιστορίας.
Υπάρχει μια απαισιοδοξία στα λόγια σας.
Αλήθεια είναι, αλλά παράλληλα δεν πρέπει να το βάλουμε κάτω, γιατί τότε τα πράγματα θα εξελιχθούν ακόμη χειρότερα. Δεν πρέπει όμως και να μασάμε τα λόγια μας για κανέναν απολύτως λόγο. Τα πράγματα πρέπει να λέγονται με τ’ όνομά τους για να μην δημιουργούνται στους πολίτες ψευδαισθήσεις και φρούδες ελπίδες.
Όταν «ανατρέπεται» ο χάρτης, αλλάζει και η Ιστορία – και αντιστρόφως. Παράδειγμα: εμένα προσωπικά μ’ ενοχλεί η κατάργηση της Νομαρχίας Δωδεκανήσου, μ’ ενοχλεί που τα ονόματα των χωριών μας μετατρέπονται σε υβριδικά τοπωνύμια. Και μπορεί σήμερα αυτές οι απόψεις να μην συζητούνται, ή να φαίνονται ασήμαντες, αλλά αν κάνουμε σκέψεις σε βάθος χρόνου, θα δούμε ότι η Ιστορία θα ξαναγραφτεί χωρίς η Δωδεκάνησος να έχει γεωγραφικό και Ιστορικό προσδιορισμό. Αυτό για μένα είναι ξερίζωμα, ολοκληρωτική αποκοπή από τις προγονικές μας καταβολές. Δεν μ’ ενδιαφέρει καθόλου να είμαι, να είμαστε όλοι και, στο μέλλον, τα παιδιά μας, Νοτιο-αιγαιοπελαγίτες. Η Ιστορία δεν είναι μαγειρείο που χρησιμοποιεί ανόμοια υλικά.
• Εντοπίζετε, δηλαδή αυτή την στρέβλωση, όπως λέτε, στον «Καλλικράτη», για την επιτυχία του οποίου δεν είστε καθόλου βέβαιος.
Για τον «Καλλικράτη» είναι γνωστές και σταθερές οι απόψεις μου. Νομίζω δε ότι κανένας δεν πρέπει να είναι βέβαιος για την επιτυχία του. ¶λλωστε τίποτα πιο αβέβαιο, από αυτό που θεωρούμε βέβαιο. Η βεβαιότητα είναι εργαστηριακό αποτέλεσμα και όχι ωραία λόγια, ελκυστικές θεωρίες και ένα “περίμενε” στο διηνεκές. Η ζωή, η κοινωνία, το τόπος, δεν μπορεί να ακουμπά στα θαύματα και να ελπίζει μόνο σ’ αυτά.
Ο «Καλλικράτης» σχεδιάστηκε στο πόδι, βιαστικά, άκαιρα και μέσα στις πιο ακατάλληλες συνθήκες – αυτές που περνάει η χώρα μας. Εχει ασφαλώς θετικά σημεία, αλλά κυριαρχούν τα αρνητικά. Ούτε αναπτυξιακά θα απογειωθούμε, ούτε οικονομία θα γίνει, ούτε καλύτερη εξυπηρέτηση θα έχουν οι πολίτες. Δεν έχει καμιά σχέση με την αποκέντρωση, αντίθετα είναι μιας άλλης μορφής συγκεντρωτικό σύστημα. Δεν αμφισβητώ τις καλές προθέσεις όσων πιστεύουν στον «Καλλικράτη» ως ευαγγέλιο, αλλά μόνο οι καλές προθέσεις δεν αρκούν. Δεν πρόκειται βεβαίως ούτε για μεταρρύθμιση.
• Ωστόσο βρισκόμαστε μπροστά σε μια πραγματικότητα που τώρα πια δεν μπορεί να αλλάξει. Εχουμε διεξόδους;
Η πραγματικότητα, στην οποία αναφέρεστε, είναι ένα τετελεσμένο γεγονός, που επιβλήθηκε ερήμην των πολιτών. Ακόμα και όσοι χωροθέτησαν τον «Καλλικράτη», αλλά και αυτοί που καλούνται να τον υλοποιήσουν, προσπαθούν να καταλάβουν τί και πώς θα πράξουν. Ειδικά δε οι πολίτες και τα τοπικά συμβούλια, δεν έχουν σχεδόν καμιά ενημέρωση.
Εκείνο που πρέπει να γίνει κατανοητό, είναι η ανάγκη αμφισβήτησης βασικών σημείων του «Καλλικράτη», με σκοπό τη βελτίωσή του. Αν σταυρώσουμε, για άλλη μια φορά τα χέρια, πολύ σύντομα θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε τεράστιες δυσκολίες, ειδικά δε οι πολίτες ακόμη και στην καθημερινότητά τους, που ήδη είναι πολύ δύσκολη.
Επί πλέον θα πρέπει και όσοι αμφισβητούμε το νέο αυτοδιοικητικό καθεστώς, να σταθούμε κοντά σ’ εκείνους που εξέλεξε ο λαός ως νέα δημοτική αρχή, να συμπορευθούμε, έστω κριτικά, αλλά με θετική προσέγγιση, για να αποφύγουμε τα χειρότερα.
Ο «Καλλικράτης» είναι ένα πείραμα σε δοκιμαστικό σωλήνα και μάλιστα με μεγάλα ρίσκα αποτυχίας. Εχουμε χρέος απέναντι στη Ρόδο και το ροδιακό λαό να περιορίσουμε όσο γίνεται περισσότερο αυτά τα ρίσκα.
• Εσείς προσωπικά τί θα κάνετε, ποιό ρόλο επιφυλάσσετε στον εαυτό σας;
Αποχωρώ σήμερα από τη θέση του δημάρχου Ροδίων και αναλαμβάνει η εκλεγείσα δημοτική αρχή του ενιαίου Δήμου της Ρόδου, με δήμαρχο τον κ. Στάθη Κουσουρνά. Δεν με απασχολούν οι πολιτικοί σχεδιασμοί, ξεκαθάρισα πολλές φορές ότι δεν είμαι πολιτικός καριέρας, δεν είμαι θεσιθήρας. Δεν έχουν, για μένα, πολύ μεγάλη σημασία οι τίτλοι και τα αξιώματα. Σημασία έχει η ανιδιοτελής προσφορά στον τόπο. Γι’ αυτό το μόνο που επιφυλάσσω στον εαυτό μου είναι ο ρόλος του ενεργού πολίτη. Θα προσπαθήσω να βοηθήσω όπου και όσο μπορώ, είτε μου ζητηθεί είτε δεν μου ζητηθεί. Αυτό πρέπει να κάνουμε όλοι μας. Η Ρόδος διαθέτει ικανό ανθρώπινο δυναμικό. Τα διαμάντια είναι παντοτινά, αλλά χρειάζονται φύλαξη, δεν πωλούνται ποτέ σε τιμή ευκαιρίας.
• Δεν αισθάνεστε κάποια πικρία για όσα συνέβησαν στις εκλογές του Νοεμβρίου και πιο συγκεκριμένα κατά την προεκλογική περίοδο, εξ αιτίας των οποίων αποφασίσατε να μην θέσετε υποψηφιότητα;
Δεν νομίζω ότι έχουν ιδιαίτερη σημασία τα προσωπικά μου αισθήματα, αν είμαι πικραμένος και με ποιους. Αναμφίβολα όμως έγιναν πράγματα που με ενόχλησαν. Στην πολιτική οι δούρειοι ίπποι «κατασκευάζονται» εντός των τειχών, δεν μπαίνουν στα τείχη νύχτα, από το αντίπαλο στρατόπεδο. Αλλά ας μην ξύνουμε πληγές που ακόμα αιμορραγούν. Δεν είναι της ώρας. Με το πλήρωμα του χρόνου η Αλήθεια θα μιλήσει από μόνη της. Πάντα όμως καλό είναι να μαθαίνουμε από τα παθήματά μας, ή ακριβέστερα από τα λεγόμενα συντροφικά μαχαιρώματα, που είναι και τα πιο επικίνδυνα επειδή ακριβώς είναι πισώπλατα, δηλαδή ύπουλα.
• Είναι πολλοί οι πολίτες, και κυρίως πολιτικοί και κομματικοί παράγοντες, που εξακολουθούν να υποστηρίζουν την άποψη ότι, παρά τις τρικλοποδιές, θα έπρεπε να είσαστε υποψήφιος, σημειώνοντας μάλιστα ότι διαφορετικό θα ήταν και το πολιτικό πεδίο σήμερα.
Είμαι κι’ εγώ δέκτης τέτοιων εκτιμήσεων, όχι μόνο από πολιτικούς και κομματικούς παράγοντες, αλλά κατά το πλείστον από απλούς πολίτες. Και είναι η γνώμη των πολιτών που μ’ ενδιαφέρει και όχι των αυτοπροσδιοριζομένων ως «παραγόντων». Διότι οι απλοί πολίτες είναι ειλικρινείς και γνήσιοι στις απόψεις τους και στην εν γένει συμπεριφορά τους, σε αντίθεση με τους «παράγοντες», με εξαίρεση μια μικρή μειοψηφία. Με λίγα λόγια οι εκ των υστέρων εκτιμήσεις και εκλογικοί απολογισμοί ισοδυναμούν με κροκοδείλια δάκρυα, καθώς σπανίζουν (στο χώρο των «παραγόντων») οι καθαρές συνειδήσεις και η ντομπροσύνη.
Είναι πολύ πιθανό, αν μετείχα στις εκλογές, το πολιτικό τοπίο να ήταν σήμερα διαφορετικό. Σε ποιό βαθμό όμως και σε ποιό εύρος, κανένας δεν μπορεί να το γνωρίζει. Δεν εμπιστεύομαι τους χρησμούς του σύγχρονου-πολιτικού-μαντείου των Δελφών, ούτε και τους μετά Χριστόν προφήτες.
Ο παραγοντισμός στην πολιτική υπήρχε πάντα. Αλλά σήμερα γιγαντώθηκε, έγινε κανόνας στον δημόσιο βίο.
Πάντως, δεν μετάνιωσα για την απόφασή μου να μην είμαι υποψήφιος στις τελευταίες δημοτικές εκλογές. Ηταν επιλογή προσωπικής αξιοπρέπειας, τόσο της δικής μου, όσο και των περισσοτέρων συνεργατών μου.
• Ακούγεται με ενδιαφέρον η άποψή σας για τους «παράγοντες» και τον παραγοντισμό. Προφανώς έχετε πρόσωπα και πράγματα κατά νουν.
Δεν νομίζω ότι λέγω κάτι διαφορετικό από τα όσα αντιστοιχούν στην κοινή λογική, στην καθημερινή πραγματικότητα, στα βιώματα των πολιτών. Θα προσέθετα μάλιστα ότι ο παραγοντισμός στην πολιτική είναι μια από τις κύριες αιτίες για τα πολύ σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα ως κοινωνία. Είναι ένα σύμπτωμα πελατειακό, βαθύτατο νοσηρό και, πολλές φορές, ανερμάτιστο, αφού ο ομφάλιος λώρος του είναι τα συμφέροντα, όχι κατ’ ανάγκην μόνο οικονομικά, αλλά και πολλών άλλων ειδών, που όμως οδηγούν όλα μαζί στα ίδια βλαβερά αποτελέσματα.
• Ο λαός όμως δεν αντιδρά. Βλέπετε εσείς καμιά αντίδραση για ανατροπή αυτής της κατάστασης;
Οι πολίτες, στη μεγάλη πλειοψηφία τους, πράγματι δεν αντιδρούν. Αναρωτηθήκαμε όμως γιατί δεν αντιδρούν; Δεν αντιδρούν οι πολίτες, όχι γιατί δεν γνωρίζουν τί συμβαίνει, αλλά γιατί βρίσκονται σε διαρκή ομηρία από το σύστημα του παραγοντισμού και των «παραγόντων». Εάν ο παραγοντισμός αποτελούσε ένα φαινόμενο του περιθωρίου οι πολίτες θα ήταν ελεύθεροι και θα μπορούσαν να έκαναν άλλες επιλογές.
Σήμερα οι πολίτες δεν είναι ελεύθεροι. Ακολουθούν όσα επιτάσσουν οι παράγοντες και ο παραγοντισμός, διότι δεν έχουν άλλες διεξόδους σε ζητήματα που συνδέονται ακόμη και με την επιβίωσή τους, τα παιδιά τους, τις δουλειές τους. Αυτή η ομηρία αντιστοιχεί με εποχές δουλεμπορίας, φυσικά με καλύτερο φινίρισμα.
• Εσείς συναντήσατε αυτό το φαινόμενο κατά τη θητεία σας ως δήμαρχος Ροδίων;
Φυσικά και το βρήκα μπροστά μου. Αλλά δεν το εκμεταλλεύτηκα. Μου προκαλεί απέχθεια να εκμεταλλεύεται κάποιος τη θέση του και να κρατά υποχείριο τους πολίτες, με διάφορους τρόπους, μόνο και μόνο για να αποκομίσει, την κατάλληλη στιγμή, οφέλη, συνήθως πολιτικά με την υφαρπαγή της ψήφου τους.
Σήμερα, όταν λέγεται ότι οι πολίτες είναι ίσοι, ότι έχουν τα ίδια δικαιώματα, ότι δεν γίνονται διακρίσεις και άλλα τέτοια ωραία, απλώς κοροϊδευόμαστε, κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, εμπαίζουμε τους πολίτες.
Οι πολίτες γνωρίζουν την αλήθεια και γι’ αυτό πλέον δεν εμπιστεύονται την κάθε μορφής εξουσία, όπως και εκείνους που την ασκούν. Τα σκιρτήματα όμως της αντίδρασης είναι ορατά και κάποια στιγμή θα γίνουν ποτάμι. Θα είναι ίσως το πιο μεγάλο κέρδος από την κρίση που μαστίζει τους πολίτες.
• Κι’ αν ισχυρισθεί κάποιος, ως αντίλογο, ότι τα λέτε τώρα αυτά γιατί δεν είστε πια δήμαρχος, τί θα αντιτείνατε;
Πάντα τα ίδια (και πιο πολλά) έλεγα και μάλιστα μέχρι παρεξηγήσεως από διάφορους καλοθελητές. Πιστεύω ότι λειτούργησα με διαφάνεια, αντικειμενικότητα και με χρηστά ήθη σε όλα τα επίπεδα των αρμοδιοτήτων μου. Δεν ξεχώρισα τους πολίτες, ούτε και το προσωπικό του Δήμου ανάλογα με το τί ψηφίζουν, ή με την υστερόβουλη σκέψη πως θα με ξαναψηφίσουν. Δεν μονοπωλώ για τον εαυτό μου όλες τις αρετές, ούτε και αξιώνω εύσημα. Αλλά σε τέτοιου είδους ζητήματα είμαι απόλυτος. Πάνω απ’ όλα οδηγό είχα τα πραγματικά συμφέροντα της πόλης και του ροδιακού λαού.
• Είναι πράγματι αλήθεια ότι ειδικά αυτό το τελευταίο το επαναλαμβάνατε πολύ συχνά και δεχθήκατε γι’ αυτό επικρίσεις από διάφορους κύκλους. Εσείς πού αποδίδετε αυτές τις επικρίσεις;
Ο καθένας κρίνεται από αυτά που λέγει και από εκείνα που πράττει, αν τα λόγια του βρίσκονται σε αντιστοιχία με τα έργα του. Μικρή κοινωνία είμαστε και όλοι μεταξύ μας γνωριζόμαστε πολύ καλά, όλα μαθαίνονται. Η αλήθεια δεν είναι ανάπηρη, κανένας δεν μπορεί να σβήσει το φως της.
Θεωρώ πολύ σημαντικό ότι δεν επέτρεψα την άλωση του Δήμου και την μετατροπή του σε μαγαζιά και παραμάγαζα. Δεν διεκδικώ το αλάθητο, αλλά τουλάχιστον προσπάθησα γι’ αυτό όσο μπορούσα και, νομίζω, πέτυχα το βέλτιστο, το καλύτερο δυνατό. Και όλα αυτά σε χρόνια καθόλου εύκολα, μέσα σε κλίμα πιέσεων και «οδηγιών». Οι πόρτες του δημαρχείου ήταν ανοιχτές από το πρωί μέχρι ο βράδυ για τους πολίτες, αλλά ερμητικά κλειστές σε διάφορους πολιτικούς, ή άλλους, σουλατσαδόρους.
• Μήπως αυτή η τακτική ήταν ένας από τους λόγους που ναρκοθετήθηκε η υποψηφιότητά σας στις εκλογές του Νοεμβρίου;
Βεβαιότατα. Αλλά δεν μετάνιωσα ούτε μια στιγμή. Και σήμερα να ξεκινούσα τη θητεία μου ως δημάρχου, την ίδια τακτική θα ακολουθούσα. Αλίμονο σε όποιους υποκύπτουν. Κάθε δημόσιο αξίωμα είναι ταυτόσημο με την ηθική και την ανιδιοτελή προσφορά στον τόπο. Όταν αρχίζεις να λυγίζεις τη μέση και να κάνεις παραχωρήσεις, έξω από νόμους και κανόνες, τότε δεν μπορεί να είσαι δίκαιος και χρήσιμος, γίνεσαι μέρος των γραναζιών του φαύλου κύκλου της εξουσίας.
Πολλοί κάνουν λόγο για πολιτική και την ανάγκη παραγωγής πολιτικών για την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Την ίδια όμως στιγμή, οι περισσότεροι, πράττουν τα αντίθετα απ’ όσα λένε. Δεν εννοούν αυτά που λένε, εννοούν άλλα πράγματα, για να θολώνουν τα νερά και να αποπροσανατολίζουν, εμφανιζόμενοι ως …σπουδαιοφανείς, τους πολίτες.
Οι θέσεις προσφοράς δεν συνιστούν βιοποριστικό επάγγελμα.
• Γιατί το λέτε αυτό και τί αντιπροτείνετε;
Το λέω αυτό γιατί είναι πεποίθησή μου, γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα, η αλήθεια. Αυτό είναι το «πιστεύω» των πολιτών, και έχουν ασφαλώς δίκιο.
Δική μου πρόταση είναι να τεθεί ανώτατο όριο εκλογής σε οποιοδήποτε αξίωμα. Π.χ. δύο συνεχόμενες τετραετίας ή έστω πενταετίες. Και οι απερχόμενοι μετά τις δύο θητείες να συγκροτούν ένα συμβουλευτικό όργανο που θα υποβοηθεί την εκάστοτε διάδοχη κατάσταση. Μια τέτοια αλλαγή του σημερινού συστήματος μόνο θετικά αποτελέσματα θα έχει για τον τόπο, καθώς, μεταξύ άλλων, θα συνδυάζει την πείρα με την ανανέωση, χωρίς τη δυνατότητα παρεμβάσεων και εξυπηρέτησης ποικίλων σκοπιμοτήτων.
Τέτοιες προτάσεις έχουν γίνει πολλές κατά καιρούς, αλλά το πολιτικό σύστημα στην κορυφή του σφυρίζει αδιάφορα, ενώ αρχικά προσποιείται ότι «είναι μια καλή ιδέα».
• Γιατί πιστεύετε, δεν προχωρεί τίποτα απ’ όλα αυτά;
Διότι έτσι όλοι βολεύονται. Το βόλεμα είναι το παν εδώ και πολλά χρόνια, κυρίως δε το βόλεμα σε θέσεις εξουσίας, με όποιο τρόπο κι’ αν αντιλαμβάνεται κανείς την εξουσία, μικρή ή μεγάλη. Κι’ όποιος συνηθίσει στο βόλεμα, μετά κάνει ό,τι μπορεί για να μη ξεβολευτεί. Αυτό οδηγεί σε ανθυγιεινές παρενέργειες, που όταν τις αντιληφθούμε, προσποιούμαστε ότι πέσαμε από τα σύννεφα! Είναι υποκρισία, είμαστε συνειδητοί υποκριτές και βέβαια αυτό δεν είναι απλώς κακό, είναι επικίνδυνο.
Κατά τα άλλα όλοι ορκίζονται στη Δημοκρατία και τους θεσμούς της. Πρόκειται για ένα κρύο ανέκδοτο.
• Είναι καλό να μεταγγίζουμε στον κόσμο μια γενική απαισιοδοξία;
Απαισιόδοξος είναι ο καλά ενημερωμένος πολίτης. Και ασφαλώς είναι προτιμότερο, ειδικά σήμερα να γνωρίζουμε την πραγματικότητα και μέσα σ’ αυτήν να προσαρμοζόμαστε και να καταστρώνουμε τα νέα σχέδιά μας, παρά να καλλιεργούμε ψευδαισθήσεις, που εν προκειμένω ισοδυναμούν με παραισθήσεις. Όταν έχουμε προβλήματα πρέπει να τα βλέπουμε κατάματα και να προσπαθούμε να βρούμε τρόπους για τα ξεπεράσματά τους. Δεν είναι λύση ο στρουθοκαμηλισμός. Η γιατριά της απαισιοδοξίας δεν βρίσκεται στα φαρμακεία, δεν θεραπεύεται με κάποιο εμβόλιο. Μακάρι να ήταν τόσο απλά τα πράγματα.
• Δηλαδή, τί βλέπετε από δω και πέρα;
Βλέπω ό,τι βλέπουν και οι υπόλοιποι πολίτες. Το λένε και οι πολιτικοί μας ταγοί, στην έκταση και στο βαθμό που να μην κινδυνεύει η διάρκεια της εξουσίας τους και η οίηση που τους διακατέχει.
Το 2011 θα είναι μια χρονιά πολύ πιο δύσκολη από το 2010, αλλά πολύ δύσκολα θα είναι και τα επόμενα χρόνια. Γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι, να ανασκουμπωθούμε. Ο δρόμος της κρίσης είναι μακρύς και τον κάνει χειρότερο το γεγονός ότι αποκτήσαμε ξένα αφεντικά που λειτουργούν χωρίς αναισθητικό. Δεν είμαι ειδικός, αλλά όλοι παραδέχονται ότι «ο λογαριασμός δεν βγαίνει». Παρ’ όλα αυτά ο λογαριασμός πρέπει να βγει, γεγονός που σημαίνει κι’ άλλα βάρη κι’ άλλες θυσίες από το λαό. Πόσο όμως μπορεί ν’ αντέξει αυτός ο λαός. Παρά ταύτα, όλοι, αισιόδοξοι και απαισιόδοξοι δεν πρέπει να το βάλουμε κάτω, δεν πρέπει να φορέσουμε τον μανδύα της απόγνωσης και της απελπισίας.
• Πολλά από αυτά τα είπατε και στην τελετή παραλαβής και παράδοσης στη νέα δημοτική αρχή του ενιαίου Δήμου Ρόδου. Δώσατε μάλιστα έμφαση και στην ανάγκη συναίνεσης.
Κατ’ αρχάς, για την Ιστορία πρέπει να πω, ότι τελετή παραλαβής και παράδοσης στον Δήμο Ροδίων έγινε για πρώτη φορά. Όλα είναι γραμμένα στα τεφτέρια: αυτά παραλάβαμε, αυτά παραδίδουμε.
Η συναίνεση στην οποία αναφέρθηκα, είναι όχι απλώς αναγκαία, κατά τα συνήθως λεγόμενα, αλλά επιβεβλημένη προϋπόθεση για να μπορέσουμε να σταθούμε, επαναλαμβάνω, στα πόδια μας. Πιστεύω ειλικρινά στην ανάγκη της συναίνεσης και ελπίζω ότι την ίδια άποψη ενστερνίζονται όλες οι παρατάξεις στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο. Διότι πέρα από την γενικότερη κρίση, η νέα δημοτική αρχή καλείται να συγκροτήσει και να βάλει σε παραγωγική λειτουργία έναν Δήμο που θα καλύπτει ολόκληρο το νησί της Ρόδου. Αυτό δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη, θα απαιτηθεί χρόνος και συνάμα θα πρέπει να γίνουν υπερβάσεις και συγκλίσεις.
Εάν αρχίσουμε να τραβάμε το σχοινί ο ένας από δω κι’ ο άλλος προς την αντίθετη κατεύθυνση, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι η όξυνση των προβλημάτων και η διόγκωση της κρίσης.
Παραβλέπουμε λοιπόν τις διαφορές μας, ξεχνάμε τις προεκλογικές εντάσεις και προχωράμε όλοι μαζί. Οι καιροί δεν αστειεύονται. Τα μπαϊράκια είναι ξεπερασμένη πολιτική συμπεριφορά. Οι πολίτες παρακολουθούν και κρίνουν.
• Ειδικά για τη Ρόδο πώς βλέπετε να εξελίσσονται τα πράγματα;
Είναι τόσο γενικευμένη η οικονομική κρίση στην Ευρώπη που αναπόφευκτα θα πληρώσει βαρύ τίμημα και η Ρόδος και ο ροδιακός λαός, φυσικά. Δεν πρέπει όμως να παραγνωρίζουμε ότι η Ρόδος έχει πιο ισχυρές αντοχές που θα της επιτρέψουν να ξεπεράσει τον φουρτουνιασμένο κάβο με λιγότερες συνέπειες και σε πιο σύντομο χρονικό διάστημα, αρκεί η κεντρική πολιτική να απαλλαγεί από τη φορολογική επιδρομή και να δώσει έμφαση στην ανάπτυξη.
Παράλληλα από την πλευρά μας θα πρέπει να διεκδικήσουμε την προίκα που κληρονομήσαμε και να μην αφήσουμε να παραδοθεί σε σώγαμπρους προικοθήρες.
Ο τουρισμός μας θα αντέξει, θα πάει ίσως και καλύτερα σε αριθμούς. Αλλά χρειάζεται και ποιότητα για να δουλέψει η αγορά, που τώρα βιώνει τη χειρότερη κατάσταση των τελευταίων τριάντα χρόνων.
Όλα αυτά πάνε μαζί, γι’ αυτό και είναι ανάγκη μαζί να προχωρήσουμε, ενωμένοι για τον κοινό στόχο, για το κοινό καλό.
• Χθες, 31 Δεκεμβρίου, κλείσατε το βιβλίο της Ιστορίας του Δήμου Ροδίων. Από σήμερα ανοίγει το βιβλίο της Ιστορίας του ενιαίου Δήμου της νήσου Ρόδου. Πώς αισθάνεστε αυτή την ιστορική αλλαγή;
Λογικό και ανθρώπινο είναι να με διακατέχουν έντονα συναισθήματα και συγκινησιακή φόρτιση.
Από την απελευθέρωση μέχρι χθες ο Δήμος Ροδίων διοικήθηκε από εννέα δημάρχους, με πρώτο τον Γαβριήλ Χαρίτο. Ακολούθησαν οι Φ. Φωταράς, Μιχ. Πετρίδης, Στ. Αυγουστάκης, Δημ. Βενετοκλής, Σ. Καραγιάννης, Μάνος Κόκκινος, Γ. Γιαννόπουλος και τελευταίος εγώ. Ολοι ανήκουμε στη δικαιοδοσία της Ιστορίας και στην κρίση του Ροδιακού λαού.
Στον πρώτο δήμαρχο του ενιαίου Δήμου της Ρόδου εύχομαι καλή επιτυχία και καλή δύναμη.
Χθες έκλεισε ο δικός μου κύκλος και επιθυμώ να ευχαριστήσω με όλη μου τη καρδιά για την ύψιστη τιμή που μου έκανε, καθώς και την εμπιστοσύνη με την οποία με περιέβαλε.
Αποχωρώ με ήσυχη συνείδηση γιατί πιστεύω ότι έπραξα το καθήκον μου με διαφάνεια, εντιμότητα, δημοκρατικά, χωρίς διακρίσεις, χωρίς δεσμά, χωρίς εξαρτήσεις. Είμαι ευγνώμων…
https://www.dimokratiki.gr/arxeio/apochoro-apo-to-dimo-me-isichi-ti-sinidisi/
