• Τη Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2025 η Δημοτική Επιτροπή συζητά εισήγηση για τον ορισμό επιτροπής εκτίμησης του κόστους που επικαλείται ο ανάδοχος, την ώρα που το πρόσφατο διοικητικό ιστορικό δείχνει σκλήρυνση της γραμμής του Δήμου απέναντι στις αιτήσεις διάλυσης
Η υπόθεση της «Αποκατάστασης και Αναβάθμισης Λειτουργίας Νέας Αγοράς» στη Ρόδο μοιάζει να μετατρέπεται σε ένα κακόγουστο, πλέον, σήριαλ διοικητικών εγγράφων, πράξεων, ενστάσεων και παραπομπών, όπου κάθε νέο χαρτί δεν κλείνει μια εκκρεμότητα, αλλά γεννά την επόμενη.
Η προσεχής Δευτέρα, 22 Δεκεμβρίου 2025, προστίθεται ως ακόμη μία ημερομηνία ορόσημο, καθώς ενώπιον της Δημοτικής Επιτροπής εισάγεται θέμα που αγγίζει την καρδιά της οικονομικής αντιπαράθεσης: ο ορισμός Επιτροπής εκτίμησης του Κόστους των Θετικών Ζημιών του αναδόχου, στη βάση της παραγράφου 2 του άρθρου 162 του Ν. 4412/2016.
Πίσω από τον τεχνικό τίτλο κρύβεται η ουσία: το έργο δεν είναι μόνο εργοτάξιο και χρονοδιάγραμμα, αλλά και λογαριασμοί, καθυστερήσεις, αιτιάσεις για διακοπές εργασιών και, πλέον, θεσμική διαδικασία υπολογισμού αποζημίωσης, με επιτροπή που θα κληθεί να ερευνήσει αν οι αξιώσεις «στέκουν» και ποιο είναι το ύψος τους.
Η εισήγηση που αλλάζει το κέντρο βάρους της σύγκρουσης
Στο έγγραφο της αρμόδιας δημοτικής διεύθυνσης που εισάγεται προς συζήτηση, το ζητούμενο διατυπώνεται καθαρά: να συγκροτηθεί Επιτροπή, όπως προβλέπει η παράγραφος 2 του άρθρου 162 του Ν. 4412/2016, με αντικείμενο την εξέταση της ορθότητας της εκτίμησης του κόστους των θετικών ζημιών που υπέβαλε ο ανάδοχος για το έργο της Νέας Αγοράς.
Η ίδια η διάταξη, όπως παρατίθεται στο υπηρεσιακό κείμενο, περιγράφει τη λογική της διαδικασίας: όταν τίθεται ζήτημα ματαίωσης διάλυσης, ο ανάδοχος υποβάλλει αίτηση με στοιχεία υπολογισμού της αποζημίωσης που αξιώνει, η διευθύνουσα υπηρεσία τη διαβιβάζει με εισήγηση και η προϊσταμένη αρχή συγκροτεί επιτροπή που ερευνά το βάσιμο των απαιτήσεων και εκτιμά το ύψος των θετικών ζημιών από καθυστέρηση έναρξης ή διακοπή εργασιών, με δυνατότητα να ζητηθούν συμπληρωματικά στοιχεία.
Με απλά λόγια, η υπόθεση περνά από το επίπεδο του «ποιος είχε δίκιο στη διακοπή» και «αν χωρά διάλυση» στο πιο ευαίσθητο πεδίο του «πόσο κοστίζει» και «ποιος πληρώνει».
Και αυτή η μετατόπιση έχει πολιτικό, οικονομικό και πρακτικό βάρος, γιατί τα ποσά των θετικών ζημιών σε δημόσια έργα μπορούν να μετατραπούν σε νέα εστία πίεσης για τον προϋπολογισμό, αλλά και σε μοχλό διαπραγμάτευσης για τα επόμενα βήματα στο εργοτάξιο.
Το χρονολόγιο των πράξεων που οδήγησαν στη Δευτέρα της Δημοτικής Επιτροπής
Η εισήγηση δεν εμφανίζεται στον αέρα. Εδράζεται σε μια αλληλουχία γεγονότων που, όπως καταγράφονται στο έγγραφο, ξεκινούν από τη σύμβαση του έργου με αριθμό πρωτοκόλλου 2/31296 και ημερομηνία 12 Ιουνίου 2024.
Στη συνέχεια καταγράφεται η 1η Ειδική Δήλωση Διακοπής Εργασιών και Όχληση Θετικών Ζημιών (8 Μαΐου 2025), η ένσταση του αναδόχου (29 Μαΐου 2025) λόγω σιωπηρής απόρριψης, αλλά και η πρώτη αίτηση διάλυσης σύμβασης (10 Ιουλίου 2025).
Το νήμα συνεχίζεται με απόφαση απόρριψης της διάλυσης στις 8 Σεπτεμβρίου 2025, νέα ένσταση του αναδόχου στις 12 Σεπτεμβρίου 2025, αποστολή απόψεων της υπηρεσίας στις 23 Οκτωβρίου 2025, και δύο κρίσιμες παρεμβάσεις της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου, με αποφάσεις που, σύμφωνα με το υπηρεσιακό κείμενο, αφορούν αφενός την εν μέρει αποδοχή ένστασης για την ειδική δήλωση διακοπής και αφετέρου την αποδοχή της ένστασης κατά της απόρριψης της διάλυσης, μετά από γνωμοδότηση τεχνικού συμβουλίου.
Το πιο αποκαλυπτικό σημείο, όμως, βρίσκεται στις ημερομηνίες του Δεκεμβρίου 2025, που δείχνουν γιατί η Δευτέρα αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Στις 10 Δεκεμβρίου 2025 η αρμόδια διεύθυνση απηύθυνε πρόσκληση προς τον ανάδοχο για υποβολή κόστους θετικών ζημιών, σύμφωνα με το άρθρο 162. Στις 12 Δεκεμβρίου 2025 καταγράφεται η υποβολή εκτίμησης κόστους θετικών ζημιών από τον ανάδοχο.
Άρα, η εισήγηση για συγκρότηση επιτροπής δεν είναι μια γενική συζήτηση αρχών, αλλά το επόμενο υποχρεωτικό βήμα μετά την υποβολή συγκεκριμένης κοστολόγησης.
Το πρόσφατο διοικητικό επεισόδιο που σκλήρυνε το κλίμα
Παράλληλα με αυτή τη θεσμική διαδρομή προς επιτροπή εκτίμησης, το πρόσφατο ιστορικό δείχνει ότι η δημοτική υπηρεσία κινήθηκε σε διαφορετική κατεύθυνση στο θέμα της διάλυσης. Η υπηρεσιακή απόφαση με αριθμό πρωτοκόλλου 62768 και ημερομηνία 15 Δεκεμβρίου 2025, που κοινοποιήθηκε στην εταιρεία, απορρίπτει την νέα αίτηση διάλυσης, επικαλούμενη άρθρο 152 και άρθρο 161 του Ν. 4412, και παραπέμπει σε απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου της 24ης Νοεμβρίου 2025.
Τι σημαίνει στην πράξη «Επιτροπή εκτίμησης θετικών ζημιών»
Στο πεδίο των δημοσίων έργων, οι «θετικές ζημιές» παραπέμπουν στον οικονομικό αντίκτυπο που επικαλείται ο ανάδοχος από καθυστέρηση έναρξης ή από διακοπή εργασιών. Η επιτροπή, όπως περιγράφεται στην υπηρεσιακή εισήγηση, δεν καλείται να λειτουργήσει ως τυπική σφραγίδα, αλλά να ερευνήσει το βάσιμο των απαιτήσεων και να εκτιμήσει το ύψος, με δικαίωμα να ζητήσει πρόσθετες πληροφορίες και συμπληρωματικά στοιχεία.
Αυτό έχει δύο άμεσες αναγνώσεις.
Η πρώτη είναι ότι ο ανάδοχος μπαίνει σε διαδικασία να αποδείξει, με τεκμήρια και αριθμούς, τι ακριβώς θεωρεί ότι υπέστη ως οικονομική ζημία εξαιτίας της εξέλιξης του έργου και της διακοπής.
Η δεύτερη είναι ότι ο Δήμος, συγκροτώντας επιτροπή, ανοίγει θεσμικά το πεδίο για να κριθεί αν αυτή η αποτίμηση είναι ορθή, διογκωμένη ή ατελής, άρα να θωρακίσει διοικητικά την επόμενη απόφασή του, όποια κι αν είναι.
Η μεγάλη εικόνα για της Νέα Αγορά και το πολιτικό μήνυμα της συγκυρίας
Το κρίσιμο στοιχείο της συγκυρίας είναι ότι η υπόθεση αποκτά ταυτόχρονα δύο ταχύτητες που εκ πρώτης όψεως μοιάζουν αντιφατικές, αλλά στην πραγματικότητα συνυπάρχουν. Από τη μία πλευρά, η δημοτική υπηρεσία, απορρίπτει εκ νέου αίτημα διάλυσης, προβάλλοντας ένα σκεπτικό που δίνει έμφαση στη διαδικασία και στις προϋποθέσεις του νόμου για πληρωμές και προθεσμίες.
Από την άλλη πλευρά, η ίδια διοικητική αλυσίδα, όπως αποτυπώνεται στην εισήγηση, κινεί τον μηχανισμό του άρθρου 162 για να εξεταστεί κόστος θετικών ζημιών, δηλαδή ένας δρόμος που αναγνωρίζει ότι υπάρχει ανοικτή αξίωση προς αξιολόγηση, ανεξάρτητα από το αν το έργο «λύνεται» ή «δεν λύνεται» συμβατικά.
Για την τοπική κοινωνία και για όσους περιμένουν την αποκατάσταση της λειτουργίας της Νέας Αγοράς, αυτή η διπλή εικόνα μεταφράζεται σε ένα πράγμα: η διαφορά δεν περιορίζεται πια στο αν το εργοτάξιο προχωρά, αλλά επεκτείνεται στο ποιος θα σηκώσει το οικονομικό κόστος της εμπλοκής. Και αυτό είναι συνήθως το σημείο όπου ένα έργο παύει να είναι μόνο τεχνικό και γίνεται βαθιά πολιτικό.
