Γράφει ο Γλαρός Ιωάννης
Είναι εφικτό, ή όχι, να αντιγνωμείς συνολικά, ολοφάνερα και ολοσχερώς;
Ενδεχομένως, οι άνθρωποι, οι ιδέες τους, οι στάσεις ζωής να “τέμνονται” και να παρουσιάζουν ή όχι…κοινά σημεία αναφοράς…
Φλυαρούμε ή όχι, ο ένας στον άλλον, η μία στην άλλη, με ατάκες της μορφής: «ναι, αλλά…» και «έχεις δίκιο σ’ αυτό, όμως άκου και τούτο…»;
Με λίγα και ξεκάθαρα λόγια…προβληματιζόμαστε, εάν πραγματικά, “υπηρετούμε” το εμείς ή το εγώ, προσπαθούμε, ενεργούμε με γνώμονα το συμφέρον της Πατρίδας και του Έθνους, μεταβάλλοντας το αδύνατο σε δυνατό και το δυνατό σε αδύνατο, προκειμένου να συνυπάρξουμε και να συνεννοηθούμε…να ανακαλύψουμε τα “όσα” και “πόσα” μας ενώνουν, να διαχειριστούμε όσα μας “χωρίζουν” και μας “διαιρούν”;
Εάν και εφόσον…
