Εφτιαξαν ένα χάρτη ορεινής ποδηλασίας και πεζοπορίας . Δηλαδή, ο Δήμος , υλοποίησε την ιδέα ενός Λειψιώτη φοιτητή του τμήματος Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, ο οποίος κατέθεσε την ιδέα του στον Δήμαρχο Φώτη Μάγγο και εκείνος δεν την πέταξε στο καλάθι των αχρήστων, ούτε την ξέχασε σε ένα συρτάρι. Με την βοήθεια χαρτογράφου του Εργαστηρίου Χαρτογραφίας και Γεωπληροφορικής, αποτύπωσαν την χαρτογράφηση των μονοπατιών των Λειψών, των διαδρομών, έγινε επιστημονική επεξεργασία και «σήμερα έχουμε στα χέρια μας τα πρώτα 4.000 αντίτυπα των χαρτών, καθώς επίσης και την ψηφιακή μορφή του χάρτη, την οποία θα βρείτε στο site του δήμου στη διεύθυνση: http://lipsi.gr/lipsi-island/map/. Ο επισκέπτης, αφού κατεβάσει την ειδική εφαρμογή και τον χάρτη στο κινητό ή στο τάμπλετ του, έχει συνεχή ένδειξη της θέσης τουπάνω στον χάρτη μέσω του gps της συσκευής, χωρίς να χρειάζεται να έχει περαιτέρω σύνδεση στο Διαδίκτυο» λέει ο Δήμαρχος.
Μετά, συμπεριέλαβαν την ορεινή ποδηλασία στις προτάσεις τους. για τους επισκέπτες του νησιού, με πέντε διαδρομές διαφορετικής δυσκολίας, γιατί κατά πως λέει ο Δήμαρχος, «Τα ερεθίσματα προήλθαν από διαφορετικές κατευθύνσεις. Το πρώτο και σημαντικότερο ήταν η επαφή μου με τους τουρίστες-χρήστες των μονοπατιών. Το δεύτερο εξίσου σημαντικό ερέθισμα ήταν η αλματώδης αύξηση της ζήτησης αυτού του είδους τουρισμού τα τελευταία χρόνια και οι αναφορές στο επιτυχημένο παράδειγμα της Σίφνου»
Αυτά στους Λειψούς και προφανώς με έναν Δήμαρχο με πολιτική βούληση, με σύγχρονη προσέγγιση , με όραμα, όσον αφορά τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων του νησιού και του τουριστικού προϊόντος.
Πέντε χρόνια πριν, τον Οκτώβριο του 2013, μου τράβηξε την προσοχή ένας χάρτης με χαραγμένα ποδηλατικά μονοπάτια – που αναρτήθηκε σε κοινωνικό δίκτυο- και ο οποίος συνοδευόταν από την σημείωση: «Η παρουσίαση τελείωσε πριν λίγη ώρα. Έγινε ανάλυση της ιδέας για την αξιοποίηση και βελτίωση δύο ποδηλατικών μονοπατιών με αφετηρία το χωριό και κατάληξη στις παραλίες Μονολίθου. Ευχαριστώ για την αρκετά μεγάλη συμμετοχή και τον γόνιμο διάλογο για την υλοποίηση του σχεδίου. ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΔΥΝΑΤΑ!!!»
Θέλοντας να μάθω, ποιοι… προχωράνε δυνατά, σε μια εποχή που την χαρακτηρίζει η στασιμότητα, αν όχι το πισωγύρισμα, απευθύνθηκα στον υπογράφοντα την σημείωση της φωτογραφίας. Γιώργος Θυρής το όνομά του. ‘Ενας νέος άνθρωπος που δραστηριοποιείται επαγγελματικά στο Μονόλιθο και προσπαθεί μαζί με άλλους ρομαντικούς κι ονειροπόλους νέους ανθρώπους, να κάνουν πράξη, όλα, όσα χρόνια τώρα ακούγονται από τους αρμόδιους, περί εναλλακτικού τουρισμού, καινοτομίας, επιμήκυνσης της σεζόν, έξυπνης εξειδίκευσης, αλλά που μένουν σχέδια επί χάρτου.
Τον ρώτησα τότε πως τους ήρθε αυτή η ιδέα «Γενικότερα τα τελευταία χρόνια βρίσκομαι σε μια διαρκή αναζήτηση για το πώς θα μπορούσαμε να αναδείξουμε και να αναπτύξουμε τον τόπο μας, που δυστυχώς λίγοι γνωρίζουν τις σπάνιες ομορφιές του. Η φύση της δουλειάς με φέρνει καθημερινά σε επαφή με πολύ κόσμο και τουρίστες, εκ των οποίων ένα τεράστιο ποσοστό είναι φυσιολάτρες και ασχολούνται με όλων των ειδών τις εναλλακτικές δραστηριότητες, όπως πεζοπορία, ποδηλασία, αναρρίχηση, φωτογραφία. ‘Ετσι λοιπόν έτυχε φέτος να γνωρίσω έναν άνθρωπο που ασχολείται με την ορεινή ποδηλασία (mountain bike) και μου ανέφερε μεταξύ άλλων πως περίμενε κάποιον ειδικό για να του κατασκευάσει μια ιδιωτική πίστα. Αμέσως σκέφτηκα πως αυτή θα ήταν μια από τις καλύτερες ιδέες που θα μπορούσαμε να υλοποιήσουμε στο χωριό. Ένα μέρος σαν την Μονόλιθο, που συνδυάζει δάσος, βουνό και θάλασσα σε ένα μοναδικά εναρμονισμένο τοπίο χειμώνα καλοκαίρι, με φόντο το Κάστρο, θα μπορούσε να γίνει ο ιδανικός προορισμός για τους ποδηλάτες. Κι έτσι προσκάλεσα άμεσα τον ειδικό ο οποίος ήρθε και έκανε μια συνολική παρουσίαση του σχεδίου στους κατοίκους του χωριού μας και σε φίλους από την Ρόδο που έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ήθελαν να είναι εκεί.»
Πήρε την ιδέα του ο Γιώργος και τους χάρτες του και απευθύνθηκε στους αρμοδίους. Πέντε χρόνια τώρα, κανείς δεν εμπνεύσθηκε, δεν μπόρεσε και πάρει κάτι από τη φαντασία, τη θέληση, το μεράκι, το πάθος, το όραμα και την αγάπη για τον τόπο τους απ’ αυτά τα νέα παιδιά σαν τον Γιώργο, σαν την παρέα του Μονολίθου που ονειρεύεται και παλεύει να μείνει στον τόπο της.
Και κάπως έτσι , μένουν οι ιδέες ένας αριθμός πρωτοκόλλου και συνεχίζουν οι ρομαντικοί και ονειροπόλοι τις μοναχικές τους πορείες. Οι δε αρμόδιοι, εξακολουθούν να χαράσσουν εναλλακτικά σχέδια επί χάρτου σε συσκέψεις.
