Συνεντεύξεις

Δ. Κουμπούρης: «Αυτή η κυβέρνηση έχει θανατηφόρα πολιτική και θανατηφόρα προπαγάνδα»

Συνέντευξη στην
Πέγκυ Ντόκου

«Οι συντάξεις δεν είναι ούτε βοήθημα του κράτους, ούτε δώρο» δηλώνει σήμερα σε συνέντευξή του στην «δ» ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων του ΙΚΑ & ΕΤΜ κ. Δήμος Κουμπούρης, αναφερόμενος στην κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι συντάξεις μετά τις αλλεπάλληλες περικοπές και συνεχείς απώλειες των δικαιωμάτων τους.
Τονίζει μάλιστα ότι ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί ώστε «να πάρουμε πίσω ό,τι μας έχουν αφαιρέσει και να μην συμβιβαστούμε με την λογική να μας τρώνε το καρβέλι και να μας πετάνε πίσω ορισμένα ψίχουλα». Αναφέρει ακόμα πως όλοι αυτοί οι αγώνες των συνταξιούχων γίνονται όχι μόνον για να δικαιωθούν αλλά και για τις επόμενες γενιές που εργάζονται σε κακές συνθήκες και όταν θα έρθει η ώρα να βγουν σε σύνταξη, δεν θα έχουν να λαμβάνουν αυτά για τα οποία εργάστηκαν και πλήρωσαν οι ίδιοι με τις κρατήσεις από τους μισθούς τους. Επιπλέον, δηλώνει πως αυτή η κυβέρνηση δεν έχει μόνο «θανατηφόρα» πολιτική, αλλά και «θανατηφόρα» προπαγάνδα, αφού βλέπει τον εργαζόμενο ως εμπόρευμα και τον συνταξιούχο ως κόστος.

Η συνέντευξη αναλυτικά:
• Κύριε Κουμπούρη, οι συνταξιούχοι έχουν πληρώσει πολύ ακριβά τα μνημόνια και την κρίση. Το 2018 αναμένεται νέα «φοροκαταιγίδα», ενώ το 2019 θα υπάρξει κι άλλη «σφαγή» σε συντάξεις, σε επιδόματα, σε όλα…
Έτσι ακριβώς είναι η κατάσταση, όπως την περιγράφετε. Και με δεδομένο ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις για την 3η αξιολόγηση, θέλει να επισπεύσει αυτά τα μέτρα. Ουσιαστικά, αυτό που θέλουν είναι να κάνουν τις συντάξεις μας… προνοιακά βοηθήματα, τα παιδιά μας να δουλεύουν με χαμηλά μεροκάματα και ανασφάλιστα, με ωράρια ανεξέλεγκτα για να επικαλούνται ότι φέρνουν την δήθεν πολυπόθητη ανάπτυξη. Άρα, η ανάπτυξη που λένε, σημαίνει χειροτέρευση της θέσης του λαού. Συνεπώς, για ποιον γίνεται τελικά εκτός από τα μεγάλα συμφέροντα; Επομένως όλα αυτά δεν αποτελούν προοπτική ούτε για τον εργαζόμενο, ούτε για τον συνταξιούχο. Προοπτική είναι να υπάρχει σταθερό μεροκάματο, να έχει εργασία και αξιοπρέπεια, να έχει κοινωνική ασφάλιση και να έχει δικαιώματα για να μπορέσει να ζήσει ο ίδιος και τα παιδιά του. Και φυσικά, ο συνταξιούχος αυτό που θέλει είναι να πάρει εκείνα που πλήρωσε σε όλη του την ζωή. Διότι οι συντάξεις δεν είναι ούτε βοήθημα του κράτους, ούτε δώρο. Η σύνταξη είναι πληρωμένη –και μάλιστα αδρά πληρωμένη- από τον ίδιο τον συνταξιούχο και δεν χρωστάει σε κανέναν δανειστή. Γι αυτό κι εμείς πρέπει να παλέψουμε για να πάρουμε πίσω ό,τι μας έχουν αφαιρέσει και να μην συμβιβαστούμε με την λογική να μας τρώνε το καρβέλι και να μας πετάνε πίσω ορισμένα ψίχουλα…
• Πάντως, αυτό είναι το πλέον βασικό σημείο: οι περικοπές συνεχίζονται, τα επιδόματα σχεδόν εξαφανίσθηκαν, τα δώρα καταργήθηκαν, την στιγμή που ο καθένας έχει εργαστεί για δεκαετίες ολόκληρες, έχει πληρώσει από τις κρατήσεις που γίνονται στον μισθό του για να φτάσει μια μέρα να μην παίρνει αυτά που του αναλογούν, αυτά που δικαιούται.
Αυτό το κράτος, θα έπρεπε να είναι για όλους, αλλά τελικά είναι ταξικό, είναι για τους λίγους. Είναι εμφανής η πολιτική που ακολουθείται. Δηλαδή, όσοι εργάζονται θα πάρουν μικρά βοηθήματα από τις περικοπές που υφίστανται. Γι αυτό κι εμείς δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να συνεχίσουμε τον αγώνα. Αυτό το διάστημα οργανώνουμε νέες κινητοποιήσεις. Στις 23 Νοεμβρίου θα έχουμε μια μεγάλη πανελλαδική κινητοποίηση για την υγεία, ενώ στο δεύτερο δεκαήμερο του Δεκέμβρη, θα διοργανώσουμε μια συγκέντρωση στην Αθήνα, όπου θα έρθουν συνταξιούχοι από όλη την χώρα. Είναι μονόδρομος. Και δυστυχώς, όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις –ανεξάρτητα από το πώς αυτο-προσδιορίζονται, ως δεξιές, αριστερές κ.λπ.- τελικά δεν στηρίζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων. Γι αυτό ενωμένοι οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι πρέπει να συνεχίσουμε την μάχη. Και οι συνταξιούχοι του ΙΚΑ, και του Δημοσίου, και του ιδιωτικού τομέα, και ο μαγαζάτορας γιατί τα προβλήματα είναι κοινά.
• Τελικά, αυτή η κυβέρνηση που αυτό-προσδιορίζεται ως αριστερή, τι έχει κάνει για τον εργάτη και τον συνταξιούχο;
Όπως έχω ξαναπεί, αυτή η κυβέρνηση δεν έχει μόνο «θανατηφόρα» πολιτική, αλλά και «θανατηφόρα» προπαγάνδα. Αφού υιοθέτησε ό,τι έχουν ψηφίσει οι προηγούμενοι, μας παίρνουν και το ψωμί μας. Κάνει συνέχεια περικοπές στις συντάξεις, έχει κόψει επιδόματα, δώρα κ.λπ. ενώ ανεβάζει συνεχώς την φορολογία σε όλα τα είδη. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: ορισμένοι συνταξιούχοι βγήκαν πρόσφατα στη σύνταξη μετά το νόμο Κατρούγκαλου. Αυτοί παίρνουν προσωρινές συντάξεις οι οποίες βγήκαν τώρα. Όταν πάρουν την κύρια σύνταξη θα είναι μικρότερη από τις… προσωρινές κι έπειτα θα τους ζητήσουν τα χρήματα πίσω! Όσο για τους παλαιότερους, θα μας έρθει και μια «προσωπική διαφορά» να πληρώσουμε το 2019 με τα νέα μέτρα. Γι αυτό πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα και μάλιστα, να τον κορυφώσουμε. Πρέπει οι αγώνες να είναι κοινοί με τους εργαζόμενους, γιατί εμείς δεν παλεύουμε μόνο για τους εαυτούς μας και τις συντάξεις μας, αλλά και για τις επόμενες γενιές, για τα παιδιά μας.

• Πάντως κ. Κουμπούρη όλο αυτό είναι αλληλένδετο και αποτελεί μια αλυσίδα. Όσοι εργάζονται τώρα, δεν ξέρουν αν θα πάρουν ποτέ σύνταξη και πόση θα είναι, σε πόσα χρόνια θα βγουν κ.λπ. Κι από την άλλη, οι σημερινοί εργαζόμενοι σκέφτονται ότι αφού το μέλλον διαγράφεται αβέβαιο γιατί να εργαζόμαστε και να μας κάνουν τόσες κρατήσεις;
Βλέπετε ότι η σκέψη αυτή είναι τελικά, επικίνδυνη. Οι εργαζόμενοι όμως πρέπει να ξέρουν ότι όλα αυτά κατακτώνται και δεν χαρίζονται. Δεν πρέπει να δεχτούν ποτέ την λογική ότι «δεν θα πάρουμε ποτέ σύνταξη». Πρέπει να διεκδικήσουν την εργασία τους, το μεροκάματό τους, την ασφάλισή τους και φυσικά, την σύνταξή τους. Γι αυτό χρειάζεται συλλογική σκέψη και δράση. Μην ξεχνάτε ότι δεν είναι τυχαίο που η κα Αχτσιόγλου ετοιμάζει να φέρει προς ψήφιση στη Βουλή τον συνδικαλιστικό νόμο για να χτυπήσουν τα εργασιακά δικαιώματα και βεβαίως, να χτυπήσουν το δικαίωμα στην συλλογική δράση των εργαζομένων.
• Γι αυτά τα οποία έχουν παρακρατηθεί εδώ και τόσα χρόνια από τις συντάξεις, υπάρχει περιθώριο να διεκδικηθούν και να γίνουν απαιτητά;
Βεβαίως. Επειδή έχω την εμπειρία, είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι όλα αυτά τα κατακτήσαμε με αγώνες. Όταν κάποτε οι εργάτες διεκδίκησαν το 8άωρο, τους οδήγησαν στην κρεμάλα. Αλλά δεν σταμάτησαν να το διεκδικούν. Πιστεύω ότι μπορούμε να τα διεκδικήσουμε. Υπάρχουν χρήματα και μπορούν να τα δώσουν πίσω. Μην ξεχνάτε πόσα έχουν…. χαριστεί σε κάποιους και πόσα βγαίνουν εκτός χώρας. Γι αυτό οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι πρέπει να συνεχίσουν τον αγώνα και να μην υποστείλουν την σημαία.
Αυτή την κυβέρνηση δεν την ενδιαφέρει να καταστρέψουν τους συνταξιούχους. Όταν βγαίνει κάποιος σε σύνταξη, τον βλέπουν ως κόστος. Το ίδιο και τον εργαζόμενο, που τον έχει σαν εμπόρευμα και μπορεί να τον αντικαταστήσει εύκολα. Όχι, δεν πρέπει να έχουμε αυτή την επιλογή ως προοπτική. Πρέπει να παλέψουμε για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας. Και θα συνεχίσουμε του αγώνα.

Σχολιασμός Άρθρου

Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Η Δημοκρατική δεν υιοθετεί αυτές τις απόψεις. Διατηρούμε το δικαίωμα να διαγράψουμε όποια σχόλια θεωρούμε προσβλητικά ή περιέχουν ύβρεις, χωρίς καμμία προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

Σχολιασμός άρθρου