Σουσουδίσματα

«Σε πρόσφατο άρθρο του στην Αυγή, ο σύμβουλος του κ. Πρωθυπουργού, κ. Νίκος Καρανίκας, αναφέρει, ότι στα νιάτα του συζητούσε και έβγαζε συμπεράσματα από τον Πασκάλ και τον Μπρυκνέρ, γιατί δεν πρέπει να είναι φασίστας και ρατσιστής.».  Καλά που τους διάβασε και τους δύο και το κατάλαβε. Αλλιώς πηγαίναμε χαμένοι. Όχι, δεν έχω εντρυφήσει στον Πασκάλ Μπρυκνέρ -έχω μείνει στην μεταφορά του βιβλίου του  στον κινηματογράφο από τον Ρομάν Πολάνσκυ  «τα Μαύρα Φεγγάρια του Έρωτα»- αλλά εγώ δεν είμαι σύμβουλος του πρωθυπουργού να γράφω άρθρα σε έγκριτη εφημερίδα. Και για να προλάβω όσους έχουν ως αντίλογο  ότι « η Ελλάς των κομπλεξικών έχει πέσει με τα μούτρα να φάει τον Καρανίκα και πως αυτό συνιστά  μαζικό ρατσισμό = φασισμό», έχω να πω, πως σε καμία περίπτωση ο κ. Καρανίκας δεν πέφτει θύμα είτε του ενός είτε του άλλου. Η δημόσια κριτική, όσο σκληρή και αν είναι, δεν συνιστά ρατσισμό ή φασισμό. Δημόσιο πρόσωπο είναι, εκτοξεύει μπαλαφάρες με ρυθμούς πολυβόλου και γι’ αυτό κρίνεται. Επίσης, κομπλεξικός είναι άνετα κάποιος,  ο οποίος ισχυρίζεται ότι αυτός και οι φίλοι του «αριστεροί»  «διαβάζαμε Τολστόι, Βάρναλη, Ρίτσο, Λένιν, Μαρξ, Μπακούνιν. Αγαπούσαμε τον Ντοστογιέφσκι, πηγαίναμε να δούμε Ταρκόφσκι, Βισκόντι και Αγγελόπουλο, ενώ μετά βγαίναμε να αναλύσουμε τι είδαμε…» ενώ κάποιοι άλλοι (οι Δαπίτες) έτρωγαν βελανίδια διαβάζοντας  «4 τροχούς», «Moto» και «Marie Claire». Προφανώς ζούμε σε άλλη χώρα κάποιοι. Γνώρισα πολλούς αριστερούς που μαζί με τον Ριζοσπάστη αγόραζαν «4 τροχούς» και «Moto» και πολλούς δεξιούς που είχαν διαβάσει Τολστόι, Βάρναλη, Ρίτσο, Λένιν, Μαρξ, Μπακούνιν και τους άρεσε ο Βισκόντι κι ο Αγγελόπουλος. Σαν να μη μας έφταναν τα ψευτο-διλλήματα «Ή είσαι μαζί μας ή είσαι εναντίον μας». ” Ή αντιμνημονιακός ή γερμανοτσολιάς ” αποκτήσαμε και το ” ‘Η Μπακούνιν ή Marie Claire.” Κι όλα αυτά, προσπαθώντας να αποδείξει ο κ. Καρανίκας, την διαφορά με την δεξιά και ως νοοτροπία, και να καταλήξει στο συμπέρασμα πως «Πρώτη φορά στην Ελλάδα ήρθε ο κόσμος του πολιτισμού και της κοινωνικής δικαιοσύνης να κυβερνήσει». Αν εννοείτε το γνωστό «πρώτη φορά αριστερά» κ. Καρανίκα μου, είστε βαθιά νυχτωμένος, γιατί όλο αυτή η επίδειξη μάλλον την συμπαθέστατη Μαντάμ Σουσού μου θυμίζει.